Την ώρα που η κόλαση υπάρχει μέσα σου την ψάχνεις έξω

 Οι κριτές της ψυχής μας: ο δεξιός κι αριστερός λοβός μας. Όλη η νοητική ανθρώπινη διεργασία έχει μεταφερθεί σ’ εξωτερικούς παράγοντες, μέσα από ιστορίες και μύθους, για να μπορέσει να γίνει κατανοητή, όμως έχει αποπροσανατολίσει τον άνθρωπο απ’ το εσωτερικό του στο εξωτερικό του. Αν δεν περάσει η ψυχή απ’ τους κριτές δεν μπορεί να δει τον ήλιο.  Οι κριτές περιπολούν στο μέτωπο, οι κριτές, το δίπολο αυτό που ταλανίζει την αισθαντικότητα,  της επιτρέπει, δεν της επιτρέπει, τη γυρίζει πίσω τη φτιάχνει θυμό. Τη γυρίζει πιο πίσω τη φτιάχνει σεξ.

Έρημη παρεξήγηση, αν περάσει η ψυχή απ’ τους κριτές είναι κιόλας αγία, κι αν φτάσει στον εδώ παράδεισο είναι κιόλας στον παράδεισο. Έρημη παρεξήγηση, κανείς δεν τα εξήγησε στον άνθρωπο με τον εσωτερικό παράγοντα, όλη η αγία γραφή, όλη η βίβλος, όλες οι γραφές,  είναι μια πιστή απεικόνιση και μια αναπαράσταση της ανθρώπινης νοητικής διεργασίας.

Την ώρα που η κόλαση υπάρχει μέσα σου την ψάχνεις έξω, γιατί μέσα δεν μπορείς να τη δεις, τη βλέπεις έξω.

Οι κριτές. Τοποθέτησε κάτι στο κέντρο σου, στο κέντρο της καρδιάς σου, ή έξω από σένα, κοίτα απλώς κάτι, κι αμέσως οι κριτές θα του επιτεθούν, θα τ’ ονοματίσουν, καλό κακό, δίκαιο άδικο, ενοχικό μη ενοχικό, θετικό αρνητικό, άσπρο μαύρο. Οι κριτές, το μόνο που κάνουν είναι να βασανίζουν και να ταλαιπωρούν την ψυχή. Η ψυχή, το μόνο που θέλει είναι να περάσει απ’ τους κριτές της και να φτάσει στον παράδεισο. Ο διάβολος, η κόλαση, όλο αυτό ένα δημιούργημα της σκέψης πάνω στην αισθαντικότητα. Το εγώ: ο δαίμονας που καταλαμβάνει τον άνθρωπο. Όλο μια παρεξήγηση, αν μπορούσε ν’ αφεθεί ελεύθερη η ψυχή δεν θα υπήρχε καμία σκέψη να προβάλει. Μπορείς να σκεφτείς την ψυχή χωρίς καμία σκέψη; Είναι απλά η καθαρή ευτυχία, η αγιοσύνη κι ο παράδεισος.

Οι κριτές, οι συμπληγάδες πέτρες του νου, οι μυλόπετρες, που συχνά αφήνουν μόνο μια μικρή σχισμή ν’ ανασάνει η απέραντη ψυχή, και δεν οφείλεται αλλού η δυστυχία του κόσμου. Η περιπολία της σκέψης πάνω απ’ την ψυχή. Ο δικαστής της ψυχής: η σκέψη.

Να θέλεις να βγάλεις λίγο, εκείνο που θέλεις στο στόμα, και να μένει πίσω αγανακτισμένη η θάλασσα. Οι κριτές της ψυχής, δύο ψεύτες, ένας εκ δεξιών ένας εξ αριστερών, που σκοπός τους είναι να γυρίζουν πίσω την ανάσα.

Αν περάσει η ψυχή απ’ αυτούς τους δύο ψεύτες έφτασε κιόλας στην αλήθεια, είναι κιόλας αγία κι η θεϊκή κρίση έχει αναβληθεί επ αόριστον. Αν η ψυχή περάσει από τους δύο κριτές της, θεό συναντά και μαζί του ενώνεται, και δεν περισσεύει τίποτα να κριθεί σε μια ψυχή που πήρε τα μάτια του θεού και ο θεός τα δικά της μάτια.

Κανείς δεν τα εξήγησε στον άνθρωπο με τον εσωτερικό παράγοντα γιατί κάτι τέτοιο απλά θα εξέλειπε το φόβο, και χωρίς φόβο στον άνθρωπο πολλές καρέκλες θα μείνουν άδειες. Γιατί χωρίς φόβο στον άνθρωπο ο κίνδυνος θ' αντιστραφεί, απ’ αυτούς που κινδυνεύουν θα περάσει σε αυτούς που προκαλούν κίνδυνο. 

triala