Tις αξίες σου, που σχεδόν τόσο αποφασιστικά σε καθορίζουν, δεν θα τις βρεις ποτέ μέσα στις συμβουλές και τις κατηχήσεις των άλλων, μα στην δική σου, ολόδική σου, επιθυμία

 

Της Ελένης Κεπελιάν

Συχνά στη ζωή μου, θυμάμαι τον εαυτό μου να παρατηρεί επίμονα τους άλλους γύρω του, προσπαθώντας να απαντήσει στο ερώτημα «γιατί συμπεριφέρονται έτσι;» ή «τι να σκέπτονται άραγε;».

Συχνά στη ζωή μου, ανακαλώ  τον εαυτό μου να ακούει μ’ ενδιαφέρον τις συζητήσεις των άλλων, τα βλέμματα, τις κινήσεις, τις γκριμάτσες ή τις σιωπές τους, προσπαθώντας ν’ αποκρυπτογραφήσει την βαθύτερη αλήθεια τους, αυτήν που  ακατάπαυστα, ανευρίσκεται πίσω από τα φαινόμενα της στιγμής.

Έτσι, γυρνώντας τα χρόνια με το δείκτη προς τα πίσω, μπορώ να απαριθμήσω μια σωρεία στιγμών όπου, κοντοστάθηκα σε μιαν απόπειρα ν’ ανιχνεύσω, τις αξίες των άλλων, μα πολύ περισσότερο, τις δικές μου: άλλωστε, οι αξίες μας θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με μια πυξίδα, απαραίτητη πρώτον, για να κατανοήσουμε το πού βρισκόμαστε, και δεύτερον, για να αποφασίσουμε το προς τα πού, εν τέλει, θα κατευθυνθούμε!

Πραγματικά, αυτήν την πυξίδα, την αποκτάμε-οι περισσότεροι έστω-στην παιδική μας ηλικία, όχι τόσο μέσα από τις παρατηρήσεις των γονιών μας, όσο μέσα από τις πράξεις τους, εφόσον αυτές  δεν είναι παρά  οι μαγνητικές βελόνες, που, αναμφίβολα, θα μας δείξουν την κατεύθυνση που αργότερα, θα επιλέξουμε: σα να λέμε, το δίχως άλλο, αποτελούν εκείνες τις μικρές μα καθοριστικές οδηγίες που δεν γίνεται να ξεχάσουμε, τις μικρές μας αλήθειες: Αυτές μας τις μικρές αλήθειες, που αναπόφευκτα, θα προσδιορίσουν, κατά ένα διόλου ευκαταφρόνητο βαθμό, τόσο την ύπαρξή μας, όσο και το μονοπάτι που θα εκλέξουμε να βαδίσουμε…

Αλλά ποιές είναι άραγε, αυτές οι αξίες; Κάποτε, πίστευα πώς οι αξίες μου είναι αυτές ακριβώς που γνώρισα παρατηρώντας τους άλλους γύρω μου, και πρώτα-πρώτα, τους γονείς μου! Μέχρι που, αποφάσισα να τις βάλω σε κίνηση, και τότε ένιωσα, πώς μου ήταν άχρηστες, εφόσον δεν ήταν δικές μου: ακολουθώντας το δρόμο που μου έδειχναν χάθηκα και, βέβαια, απέτυχα, συνειδητοποιώντας πως τις προσωπικές σου αξίες δεν τις δανείζεσαι μα και ούτε τις κληρονομείς από κανέναν, αντίθετα, ξεκινάς να τις δημιουργείς από το μηδέν, μέσα από τις γνώσεις που σου παρέχει η εμπειρία, μέσα απ΄την υπομονή, την επιμονή, την τόλμη και την αντοχή σου μπροστά στην αποτυχία: τις αξίες σου, που σχεδόν τόσο αποφασιστικά σε καθορίζουν, δεν θα τις βρεις ποτέ μέσα στις συμβουλές και τις κατηχήσεις των άλλων, μα στην δική σου, ολόδική σου, επιθυμία να διαμορφώσεις τη ζωή σου στα μέτρα της κάθε μικρής σου αλήθειας!

Έτσι, σιγά-σιγά, πήρε μορφή  και η δική μου πυξίδα θαρρώ, αυτός ο οδικός χάρτης των προσωπικών μου μικρών αξιών: αδιαπραγμάτευτη όσο και πολύτιμη αξία μου, αποτελεί, πλέον, η χαρά της συνύπαρξης στο τώρα, με Αυτογνωσία, Εμπιστοσύνη, Έμπνευση, Συναίσθημα, Φαντασία, Αγάπη, Δημιουργικότητα, Ευγνωμοσύνη, Συν-Δημιουργία, Συν-Εν-νόηση, Αυθεντικότητα, Πίστη, Υπομονή, Επιμονή όσο και Θάρρος, βαδίζοντας σταθερά προς τη  διαμόρφωση μιας αυθεντικά όμορφης Ζωής!

 omorfizoi