Το δώρο του ελεύθερου χρόνου

 Τίνα Λυμπέρη

Εδώ και 4 μήνες οι καταστάσεις με ζόρισαν να ζήσω επιτέλους τι

 θα πει «δίνω χρόνο στον εαυτό μου». Βοήθησε η σχεδόν

 ασταμάτητη βροχή για 3 μήνες, ότι μένω σε τροχόσπιτο

 στη φύση και ότι έχω ησυχία.

Νόμιζα πως είχα αποδεχθεί πολλά πράγματα για να μπορέσω

 να είμαι καλά σε όλα τα επίπεδα, αλλά ο ελεύθερος χρόνος

 μου έδειξε πως η αποδοχή ήταν επιφανειακή και η πραγματικότητα

 σκουπισμένη κάτω από το χαλί της πολυάσχολης ζωής μου…

Ήμουν σίγουρη πως είχα θέματα να λύσω

και πως απ’ την ευτυχία αυτά με κρατούσαν πίσω.

Βιαζόμουν, είχα ένταση, τα ήθελα όλα τώρα

«γρήγορα, τι κάθεστε, δεν έχουμε ώρα!»

όλα έντονα μ’ έκαναν να νιώσω

χωρίς να δίνω τον απαραίτητο χρόνο

τις εμπειρίες ν’ αφομοιώσω.

Είχα την απαίτηση μέσα από τις σχέσεις μου να πραγματώσω

ό,τι από μόνη μου αδυνατούσα να βιώσω·

έτσι ο άλλος ήταν πάντα υπεύθυνος για το πόσο εγώ πονούσα

και είδα πως αυτά που δεν ήθελα, αλλά ζούσα

ήταν ακριβώς αυτά που εγώ δημιουργούσα.

Νόμιζα πως ήμουνα ελεύθερη

από των άλλων τις προσδοκίες

αλλά οι δικές μου προβολές

δημιούργησαν μεγάλες ανισορροπίες.

Τι άλλωστε θα πει ελευθερία;

Σύμφωνα με της λέξης την ετυμολογία:

«Ελευθερία» δεν είναι η άρνηση απ’ του σκλάβου τα δεσμά

αλλά η πράξη σύμφωνα με ό,τι έρωτα σου γεννά.

Βαδίζοντας λοιπόν σύμφωνα με ό,τι έρωτα μου προκαλεί

δηλαδή αυτό που με ενθουσιάζει και μου ταράζει την ψυχή

κατέληξα να ζω πιο ήρεμα στης φύσης τον παλμό

όπου ο χώρος και ο χρόνος μου έδειξαν κάτι συγκλονιστικό.

Δίνοντας στον εαυτό μου ΧΡΟΝΟ

είδα πως η ίδια η προσπάθεια ν’ αλλάξω,

καθιστά αδύνατον την ηρεμία ν’ αδράξω·

και πως η απελευθέρωση από την προσδοκία της αλλαγής

μου δίνει το χώρο να γίνω παρατηρητής.

Δίνοντας στον εαυτό μου ΧΡΟΝΟ

την ηχώ της ησυχίας ανταμώνω,

o εγωισμός μου αποδυναμώνεται

…και ο νους μου σε συχνότητες άλλες κορυφώνεται.

Δίνοντας στον εαυτό μου ΧΡΟΝΟ

τα συναισθήματά μου ηρεμούν

και απ’ τα μοτίβα μου γυμνά πλέον στο χωροχρόνο

επιλέγω μόνο αυτά που με εξυπηρετούν.

Εάν ο χρόνος είναι χρήμα, τότε το χρήμα είναι χρόνος

και ίσως να μη χάνουμε χρήμα χωρίς την εργασία

αλλά ο ελεύθερος χρόνος να είναι η αφθονία

…  και το μεγάλο βήμα προς την ευτυχία.

Όσο πιο πολύ χρόνο μου δίνω

τόσο συνειδητοποιώ πως και άλλο χρειάζομαι

να μάθω στον εαυτό μου πως δε βιάζομαι·

πως το μόνο που θέλω

είναι αυτό που ήδη έχω

και απλά κάθε μέρα να θυμάμαι να το βλέπω.

 

 enallaktikos