Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ,ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΆΡΧΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ, ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ 
ΠΑΛΙΟ ΤΡΟΠΟ,Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ,ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΆΡΧΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ 
ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ,ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ…
ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ…


ΟΛΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΠΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΗΣ ΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΠΙΑ.
ΟΛΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΤΗΣ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ.


ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ , Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟ…
ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΖΩΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΤΕΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ.
Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΕΠΙΔΕΡΜΙΚΗ…
ΛΙΓΟ ΝΑ ΤΟΝ ΞΥΣΕΙΣ…ΚΙ ΑΜΕΣΩΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΖΩΟ…



Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΠΕ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟ,”ΑΝ ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙΣ,ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΣΕΛΘΕΙΣ ΣΤΟ 
ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ” 
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΤΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ!
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΠΕΜΕΝΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΟΥ ΚΑΙ 
ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ.


ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν, οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Νικόδημος· πῶς δύναται ἄνθρωπος γεννηθῆναι γέρων ὤν; μὴ δύναται εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητρὸς αὐτοῦ δεύτερον εἰσελθεῖν καὶ γεννηθῆναι;
ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
τὸ γεγεννημένον ἐκ τῆς σαρκὸς σάρξ ἐστι, καὶ τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Πνεύματος πνεῦμά ἐστι.
μὴ θαυμάσῃς ὅτι εἶπόν σοι, δεῖ ὑμᾶς γεννηθῆναι ἄνωθεν.

τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ, καὶ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἀκούεις, ἀλλ᾿ οὐκ οἶδας πόθεν ἔρχεται καὶ ποῦ ὑπάγει· οὕτως ἐστὶ πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Πνεύματος.


Κάθε άνθρωπος στη ζωή του πρέπει να περάσει μια περίοδο θλίψεων, δοκιμασιών και πολέμου. Βαριά, οδυνηρή η κατάσταση αυτή…. Γι’ αυτήν ομιλεί ο ψαλμός: «Ωδίνες ως τικτούσης» (Ψλμ. 47,5), και «εξήγαγέ με εις πλατυσμόν» (Ψλμ. 17,19). Όταν πλησιάζει για τη γυναίκα η ώρα να γεννήσει, δοκιμάζει φρικτούς πόνους. Μετά, όταν γεννήσει, δοκιμάζει μεγάλη χαρά, γιατί έφερε ένα καινούριο άνθρωπο στον κόσμο (Ιω. 16,21). Κατά τον ίδιο τρόπο, κάθε άνθρωπος όταν γεννιέται πνευματικά στην καινή ζωή, δοκιμάζει πόνο. Μα σιγά σιγά πηγαίνει «εις πλατυσμόν» (σε άνεση και αναψυχή)….. 
Στάρετς Βαρσανούφιος.



Όποιος γνώρισε πραγματικά τον εαυτό του έκανε την αρχή για την απόκτηση της ταπεινώσεως, γιατί είδε το μέγεθος της αδυναμίας του αλλά και τον βόρβορο που κρύβει μέσα της η ψυχή του. Απελπισμένος τότε από τον εαυτό του, στράφηκε "συντετριμμένος και τεταπεινωμένος" προς τον Θεό ζητώντας ακατάπαυστα το έλεός Του.


Τι είναι λοιπόν ταπείνωσις; Είναι, όπως είπε κάποιος άγιος, η γνώσις του εαυτού σου και της μηδαμινότητάς σου. Και ο δρόμος που οδηγεί στην ταπείνωση είναι οι σωματικοί κόποι, που γίνονται με επίγνωση του σκοπού τους, το να θεωρείς ειλικρινά τον εαυτό σου χειρότερο απ' όλους τους ανθρώπους και, περισσότερο ακόμη, κάτω απ' όλη την κτίση, καθώς και η αδιάλειπτη προσευχή. Αυτός ο δρόμος φέρνει στην ταπείνωση. Η φύσις της ταπεινώσεως όμως είναι θεϊκή και ακατάληπτη. Γι' αυτό και κανείς δεν μπορεί να σε διδάξει με λόγια το πώς δημιουργείται και αναπτύσσεται στην ψυχή, αν δεν το διδαχθείς νοερά από τον Κύριο και από την πείρα τού πνευματικού αγώνος σου.



Και γιατί η αδιάλειπτη προσευχή οδηγεί στην ταπείνωση; Διότι, αν κοιτάξεις στα βάθη της ψυχής σου, θα δεις ότι κανένα καλό δεν έχεις και ότι τίποτε δεν μπορείς να κατορθώσεις χωρίς τη βοήθεια και τη χάρη του Θεού. Και τότε δεν θα κουρασθείς να Τον ικετεύεις να σ' ελεήσει και να σε σώσει. Κι αν κατορθώσεις κάτι, γνωρίζεις καλά ότι στη δύναμη του Θεού το οφείλεις και όχι στη δική σου δύναμη. Και ταπεινώνεσαι βαθιά, τρέμοντας μήπως χάσης τη βοήθεια και τη χάρη του Θεού. Κι έτσι με ταπείνωση προσεύχεσαι και με την προσευχή ταπεινώνεσαι και προοδεύεις πνευματικά..
Αγίου Δημητρίου τού Ροστώφ






pistos788

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου