Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

Η μαθητική παρέλαση, ως πεδίο αντιπαράθεσης ιδεοληψιών και συναισθημάτων

΄
Τα δύο παιδιά του μονοθέσιου δημοτικού σχολείου των Αρκιών και ο δάσκαλός τους Τάσος Ζιάσκας παρέλασαν και έκαναν τους λιγοστούς κατοίκους του νησιού να τους χειροκροτήσουν(2015).

Οι επικριτές των μαθητικών παρελάσεων υπενθυμίζουν ότι οι παρελάσεις επιβλήθηκαν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, κατά το χιτλερικό πρότυπο. Ισχυρίζονται ότι ενισχύουν όχι την εθνική συνείδηση, αλλά τον εθνικισμό και φασισμό. Ότι η στοίχιση ανάλογα με το ύψος υπονοεί μια ιεραρχία, και μάλιστα βάσει ενός κριτηρίου φυσικής επιλογής - των πιο ισχυρών σωματικά - άσχετο με την αξία τους.

Ότι η προκαθορισμένη και ενιαία ενδυμασία υποβάλλει και επιβάλλει την έννοια της ομοιομορφίας, της ενσωμάτωσης χωρίς προσωπικό στίγμα, χωρίς αυτόνομη προσωπική επιλογή, στα πρότυπα απολυταρχικών απομονωμένων καθεστώτων.

Μια ακόμα άποψη υποστηρίζει ότι δεν εναντιώθηκαν οι Έλληνες την 28η Οκτωβρίου, αλλά ο ελεύθερος και φιλελεύθερος κόσμος στο φασισμό και το ναζισμό.

Και με βάση αυτό, η αντίσταση στον ολοκληρωτισμό δεν μπορεί να πανηγυρίζεται, να τιμάται με ένα φασιστικό κατάλοιπο, την παρέλαση, η οποία με την ιεραρχική και αναπόδραστη διαρρύθμισή της αποτελεί μια οπτική και αισθητική απεικόνιση της ομοιόμορφης, υποχρεωτικής και άκριτης ένταξης στην κοινότητα αφενός και του αποκλεισμού των διαφορετικών, όσων δεν εντάσσονται στο κυρίαρχο μοντέλο αφετέρου.

Σύλλογοι εκπαιδευτικών πάλι ¨προτύπων- πειραματικών σχολείων¨επισημαίνουν με ανακοινώσεις τους ότι υπήρξε «άνωθεν επιβολή συμμετοχής του σχολείου στην παρέλαση» και προσθέτουν ότι «η μαθητική παρέλαση (και μάλιστα στρατιωτικού τύπου) δεν αντέχει ούτε τη στοιχειώδη κριτική προσέγγιση από οποιαδήποτε σύγχρονη παιδαγωγική σκοπιά, καθώς όλα στην παρέλαση παραπέμπουν σε παιδαγωγικούς αρχαϊσμούς στρατιωτικού τύπου. Για αυτό και όλη η προετοιμασία είναι μια ξεκομμένη δράση στον χώρο του σχολείου».

Όμως υπάρχει και η δύναμη της εικόνας και των συναισθημάτων που παράγει αυτή:


Η μοναχική, αλλά και τόσο περήφανη παρέλαση των δυο μικρών μαθητών και του λεβέντη δασκάλου Τάσου Ζιάσκα προκάλεσε ενθουσιασμό και συγκίνηση στους κατοίκους και τους χρήστες του διαδικτύου που έσπευσαν να επικροτήσουν την κίνησή τους. «Τι κι αν είναι δύο οι μαθητές!! Μπράβο δάσκαλε!!», είναι ένα από τα μηνύματα που αναρτήθηκαν στο Facebook.

Η άλλη άποψη, λοιπόν θεωρεί ότι η παρέλαση, δεν είναι απλά μία τυπική και βαρετή πορεία μερικών δεκάδων μέτρων που οι δάσκαλοι (μας) πίεζαν να εκτελούμε με πλήρη ομοιομορφία και πειθαρχία.

Αντίθετα είναι κάτι πολύ ανώτερο και συναισθηματικό: Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής της νέας γενιάς προς τους προγόνους που πολέμησαν για να είμαστε εμείς σήμερα Ελεύθεροι.
Είναι ο τρόπος μας να πούμε ευχαριστώ σε όλους όσους πολέμησαν, αγωνίστηκαν, θυσιάστηκαν ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ. Την ώρα της παρέλασης, μιμούμαστε το βάδισμα του στρατού και μπαίνουμε για λίγο στην θέση των ελλήνων στρατιωτών που περπάτησαν μέσα στα χιόνια μέχρι τα ελληνοαλβανικά σύνορα για να βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο με τον εχθρό και να πέσουν αφήνοντας πίσω τους αγαπημένα πρόσωπα.

Για λίγα μέτρα μόνο, ακολουθούμε συμβολικά την πορεία τους προς τον αγώνα για την ελευθερία και βαδίζουμε δίπλα-δίπλα (αυτό σημαίνει άλλωστε 'παρέλαση' και παρελαύνω') με τους στρατιώτες που πολέμησαν και θυσιάστηκαν για ένα καλύτερο δημοκρατικό κόσμο.

Αυτή η συμβολική αναπαράσταση, γίνεται προς τιμήν και ανάμνηση του ιστορικού γεγονότος και αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής και το ευχαριστώ μας σε όλους όσους αγωνίστηκαν και δεν βρίσκονται εδώ μαζί μας για να τους εκφράσουμε την συγκίνηση και την ευγνωμοσύνη μας για τις θυσίες τους.

Με την παρέλαση λοιπόν δεν κάνουμε τίποτα άλλο παρά να τιμούμε τους προγόνους μας, που πολέμησαν και θυσιάστηκαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε την Ελευθερία μας και τη Διαφωνία μας με όλους και όλα.

ΟΧΙ στη βία, στον αποκλεισμό και εξόντωση του Άλλου (Εβραίου, κομμουνιστή, ατόμου με ειδικές ανάγκες, ομοφυλόφιλου), στο μονοκομματισμό, στην κατάλυση των δημοκρατικών και αντιπροσωπευτικών θεσμών.

Προς τιμήν και ανάμνησιν του ιστορικού "Όχι" και του Αγώνα για την Ελευθερία βαδίζουν οι μαθητές κι ο κόσμος πλάι τους, μαζί με τους νεκρούς Ήρωες, που αγωνίστηκαν για Ελευθερία και Δημοκρατία, ως ελάχιστο φόρο τιμής για τον Αγώνα και την Θυσία τους και τονώνει το αίσθημα της θέλησης για Δημοκρατία και περιφρόνηση κάθε μορφής Δουλείας, βασιζόμενοι στα Ανθρώπινα Ιδανικά.

Η επιλογή του καθενός στις τάσεις της μαθητικής παρέλασης και η διαφωνία του οφείλει να παραμένει πάντα ελεύθερη σε μια ευνομούμενη δημοκρατική κοινωνία.


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για τη μέρα .......





stoxasmos-politikh

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου