Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Απίστευτο ρατσιστικό παραλήρημα περιοδικού για γονείς: «Προσέχετε τις οικογένειες λευκών, φυσιολογικών, χαρούμενων ανθρώπων που μαθαίνουν τα παιδιά τους να κρατάνε τις παραδόσεις. Είναι το ίδιο επικίνδυνοι με τους τρομοκράτες»!




Το γερμανικό περιοδικό για γονείς “Baby und Familie” (Μωρό & Οικογένεια) λέει στους αναγνώστες του να προσέξουν τις οικογένειες που είναι «αφανείς» και «χαρούμενες», καθώς όλα αυτά αποτελούν προειδοποιητικά σημάδια ότι είναι «ακροδεξιοί» και άρα «επικίνδυνοι».

Με εικόνες που δείχνουν αποκλειστικά ξανθές γυναίκες και ξανθά παιδιά, το άρθρο αναφέρει ότι «συνηθισμένοι γονείς» πρέπει να αναλάβουν δράση εναντίον «δεξιών οικογενειών» (“rechte familie”) και να καταστήσουν σαφές ότι η ιδεολογία τους δεν έχει θέση στον κόσμο.

Υποστηρίζοντας ότι ο όρος «δεξιά πτέρυγα» «εγείρει ανησυχίες» και φέρνει στο νου «εμπρησμούς κέντρων προσφύγων», σκίνχεντ, και την νεοναζιστική ομάδα NSU (National Socialist Underground) που πραγματοποίησε μια σειρά από βίαιες επιθέσεις εναντίον αλλοδαπών, το «Μωρό & Οικογένεια» σημειώνει ότι οι άνθρωποι «σπάνια την συνδέουν με γυναίκες, οικογένειες και παιδιά».

Αυτό το υψηλής κυκλοφορίας γερμανικό περιοδικό δηλώνει, αυτός «είναι ακριβώς ο μεγάλος κίνδυνος», καθώς αυτοί οι άνθρωποι είναι εξίσου επικίνδυνοι, αν όχι περισσότερο επικίνδυνοι, από τις συμμορίες των ναζί σκίνχεντ. Τα στοιχεία ταυτότητας των δεξιών οικογενειών, υποστηρίζει, είναι ότι είναι οικογένειες «αφανών, ξανθών, χαριτωμένων και δεσμευμένων» ατόμων.

«Πρώτα απ 'όλα, [οι δεξιές οικογένειες] είναι ωραίες και αφοσιωμένες», υποστηρίζει η Michaela Köttig, κοινωνιολόγος και ερευνήτρια του «δεξιού εξτρεμισμού» στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών της Φρανκφούρτης.

Η "ερευνήτρια" της δεξιάς πολιτικής, Eva Prausner, λέει ότι ο τεράστιος κίνδυνος για τις δεξιές οικογένειες είναι ότι φαίνονται φυσιολογικές.

Εξαιτίας αυτού, λέει, πολλοί γονείς έχουν ήδη δημιουργήσει καλές σχέσεις μαζί τους σε σημείο που «δεν είναι πλέον περιθωριοποιημένες και στη χειρότερη περίπτωση, λαμβάνουν υποστήριξη».

Ενώ υπάρχουν διάφοροι τύποι δεξιών οικογενειών, το “Baby und Familie” ισχυρίζεται ότι τα κέντρα ημερήσιας φροντίδας (παιδικοί σταθμοί) θα πρέπει να επιδιώκουν πάντοτε βοήθεια όταν ασχολούνται μαζί τους.

«Η δεξιά έχει πολλές μορφές. Ο ορισμός του τι είναι ακραίο και τι δεν είναι, είναι δύσκολος», λέει, αλλά ισχυρίζεται ότι όλες οι εκδηλώσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται, διότι οι δεξιοί θα μπορούσαν να διαδώσουν τις απόψεις τους κατά τη συνάντησή τους με άλλους γονείς στην παιδική χαρά.

Η Heike Radvan του αμφιλεγόμενου Ιδρύματος AmadeuAntonio προειδοποιεί ότι «τα παιδιά των δεξιών γονέων δεν είναι κατ’ ανάγκην διαφορετικά από τα άλλα παιδιά», αλλά λέει ότι είναι συχνά «πολύ υπάκουα» και ίσως να μην μιλούν πολύ.

Παρά τον ισχυρισμό ότι αυτά τα παιδιά δεν είναι ειλικρινή, οι «ειδικοί» από το περιοδικό προειδοποιούν ότι μία σκοτεινή πτυχήτης δεξιάς ανατροφής των παιδιών είναι ότι ενσταλάζει τηναυτοπεποίθηση στους απογόνους τους.

Το κάνουν αυτό, λέει η Prausner, με την ελπίδα ότι «οι απόγονοί τους αργότερα θα μεταφέρουν με σιγουριά την ιδεολογία τους στον κόσμο».

Η Köttig εξηγεί ότι οι δεξιές οικογένειες δεν είναι σε αντίθεση με τις «συνήθεις οικογένειες» στο ότι διδάσκουν τις δικές τους αξίες. Η σημαντική διαφορά με τις ακραίες δεξιές ομάδες, ωστόσο, είναι ότι αυτές οι αξίες είναι «έντονα προσανατολισμένες στις γερμανικές συνήθειες και παραδόσεις».

Η Prausner λέει, ότι τα «δεξιά παιδιά» γνωρίζουν ότι θα πρέπει να κρατήσουν την οικογενειακή τους ζωή κρυφή, αλλά προσθέτει ότι ένα αποκαλυπτικό σημάδι του δεξιού εξτρεμισμού είναι ότι συνήθως δεν υπάρχουν αμερικανικά λογότυπα στα ρούχα των γονέων τους!

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν οπτικές ενδείξεις που μπορεί να υποδεικνύουν ότι ένα παιδί είναι από μια δεξιά οικογένεια, επισημαίνει ωστόσο, η «ερευνήτρια». Η Prausner προειδοποιεί ότι, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα τους αναγνωρίσουν,«προσεγμένες πλεξούδες και μακριές φούστες» αποτελούν ένα προειδοποιητικό σημάδι ότι ένα παιδί έχει δεξιούς γονείς.

Το άρθρο δίνει μετά «συμβουλές», με μερικούς τρόπους με τους οποίους τα κέντρα ημερήσιας φροντίδας μπορούν να προετοιμαστούν για την περίπτωση που δεξιοί γονείς πάνε να εγγράψουν εκεί τα παιδιά τους. Συμβουλεύει την καθιέρωση μίας πολιτικής και μίας δήλωσης που θα καθορίζει τις «αξίες» του κέντρου.

Οι μητέρες και οι πατέρες πρέπει να συμμετέχουν σε συμβούλια γονέων και να αναλαμβάνουν δράση κατά των δεξιών γονέων, λέει το περιοδικό. Θα πρέπει «να μην φοβούνται να αντιμετωπίσουν τους δεξιούς γονείς άμεσα», αναφέρει.

Ο Thomas Feist, βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU), ζήτησε από την κυβέρνηση να σταματήσει τη χρηματοδότηση του ΙδρύματοςAntonio Amadeus, επισημαίνοντας ότι δέχονται και ανταμείβουν απειλές βίας και καταγγελίες ανθρώπων στην ιστοσελίδα του.

Το «Ίδρυμα» Antonio Amadeu (Amadeu Antonio Stiftung) ιδρύθηκε και διευθύνεται από την εβραϊκής καταγωγής αριστερή «ακτιβίστρια», Anetta Kahane. Η Kahane, κατά τη διάρκεια των ετών 1974 - 1982, εργάστηκε ως μυστικός πράκτορας για την Υπηρεσία Ασφαλείας της Ανατολικής Γερμανίας, την γνωστήΣτάζι.

Η Kahane έχει δηλώσει ότι είναι ζωτικής σημασίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση να αλλάξει η μεταναστευτική πολιτική της προκειμένου να πάψει η ήπειρος να είναι Λευκή.

Πέρσι σε συνέντευξή της στο RT, είπε: «Θα πρέπει να αλλάξουμε πραγματικά την πολιτική της μετανάστευσης στο εσωτερικό της Ευρώπης. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, θα πρέπει να προσαρμοστεί το εκπαιδευτικό σύστημα και να προσαρμοστούν όλες οι χώρες μέλη στο ότι δεν είναι πια μόνο λευκοί ή μόνο Σουηδοί ή μόνο Πορτογάλοι ή μόνο Γερμανοί. Είναι πολυπολιτισμικά μέρη του κόσμου». - Διάβασε άρθρο ΕΔΩ.


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή (από εδώ)

O απειθάρχητος, ο μη συμμορφούμενος «τοῖς ξένων ρήμασι» λαός, ο δάσκαλος του απροσκύνητου ήθους έπρεπε να χτυπηθεί στις ρίζες, στις πνευματικές και ιστορικές καταβολές του




Του Σαράντου Καργάκου 

Ας ξεκινήσουμε, αγαπητοί, από ένα εξορκισμένο σήμερα «εθνικιστή» ποιητή που κάποτε τολμούσαμε να θεωρούμε πρώτο εθνικό μας ποιητή, τον Διονύσιο Σολωμό: γράφει στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους»: «Αραπιάς άτι, Γάλλου νούς, βόλι Τουρκιάς, τόπ’ Αγγλου*πόλεμος μέγας πολεμά, βαρεῖ τό καλυβάκι…» (*τόπ΄ = μπάλα κανονιού). 

Εννοείται ασφαλώς ποιο είναι το καλυβάκι στον παρόντα καιρό. Όχι η Ελλάς ή η προέκτασή της η Κύπρος, αλλά σύμπας ο Ελληνισμός. 
Ο Ελληνισμός μετά τις εξάρσεις του στον πόλεμο του ’40-’41, με την αντίστασή του κατά των αρχών Κατοχής, με τον ενωτικό αγώνα της Κύπρου (μια δράκα μαχητές κατά μιας αυτοκρατορίας) αποτελούσε κακό παράδειγμα για τους λοιπούς λαούς. Κακό παράδειγμα υπήρξε και με την Επανάσταση του ’21 που διέλυσε τον ιστό της υποταγής που είχε επιβάλει η Ιερά Συμμαχία. Όταν το 1830 έκλεινε η αυλαία της Ελληνικής Επαναστάσεως άνοιγε η αυλαία των ευρωπαϊκών επαναστάσεων.

Γι’ αυτό ο ανυπότακτος, ο απειθάρχητος, ο μη συμμορφούμενος «τοῖς ξένων ρήμασι» λαός, ο δάσκαλος του απροσκύνητου ήθους έπρεπε να χτυπηθεί στις ρίζες, στις πνευματικές και ιστορικές καταβολές του. Το σχέδιο ετοιμάστηκε την επαύριο του Πολυτεχνείου. Αλλ’ ο λαός αυτός έπρεπε να υποστεί δύο στρατιωτικά πλήγματα για να συνετισθεί. Επτά χρόνια δικτατορίας δεν είχαν «σιδερώσει» το φρόνημά του. Έτσι ήλθαν το 1974 ο Αττίλας και μερικά χρόνια αργότερα η ασχήμια της Ύμιας. Κι έκτοτε άρχισε εν ονόματι ενός πολιτικού ρεαλισμού η χαλιναγώγηση του ελληνικού φρονήματος, η καταπτόηση, η τουρκοφοβία που τελικά -πάντα εν ονόματι του πολιτικού ρεαλισμού- μετεξελίχθηκε σταδιακά σε τουρκολατρία. Έχουμε εδώ μια κλασσική περίπτωση του «Συνδρόμου Στοκχόλμης», όπου το θύμα ερωτεύεται τον βασανιστή του.

Μετά την έκρηξη σε παγκόσμια κλίμακα του Ελληνισμού για το όνομα της Μακεδονίας, μια έκρηξη που κράτησε επί μία τριετία, έπεσαν πάνω μας «λυτοί και δεμένοι» να συμμαζευτούμε, να προσγειωθούμε, να σωφρονισθούμε. Έτσι επροκόψαμε.
Σήμερα όχι η Ελλάς, αλλ’ ο Ελληνισμός, είναι παντού ντροπιασμένος. Χάσαμε όλες τις διπλωματικές μάχες, χάσαμε το επιχειρηματικό μας κεφάλαιο, χάσαμε την εργατικότητά μας, το εθνικό και το κοινωνικό μας φιλότιμο. Προτιμάμε πια την αγγλική ως γλώσσα και γραφή και όχι την ξεπερασμένη κι ατιμασμένη Ελληνική, τη μητέρα του ευρωπαϊκού γλωσσικού πολιτισμού.

Κι όλα αυτά πώς και γιατί; Έπρεπε και πρέπει να επιβληθεί το παγκόσμιο ολοκληρωτικό κράτος. Και οι λαοί, όπως γράφει ο Βάρναλης, να έχουν «μια σκέψη δετή που τους την πλάσανε οι δυνατοί». Χρειαζόταν, όμως, ένα κράτος – πειραματόζωο. Και σαν τέτοιο επιλέχτηκε όχι απλώς το ελληνικό κράτος, αλλά σύμπας ο Ελληνισμός. Με τρόπο μεθοδικό έσπασαν τις πνευματικές και ιστορικές μας ρίζες, απογύμνωσαν την ελληνική γλώσσα και γραφή από τις αρχέγονες καταβολές τους, υποβάθμισαν τη σημασία του έθνους σαν τάχα μου φαντασιακή κατασκευή και παρουσίασαν έναν κατ’ όνομα ελληνικό κόσμο περίπου, όπως εμφανίζονται κατ’ όνομα εδώ και 50 χρόνια οι Σκοπιανοί.

Η σύγχρονη οικονομική κρίση είναι απότοκος της πνευματικής και ηθικής. Εξωπετάχθηκαν όλες οι προγονικές αξίες που δημιουργούσαν ανθρώπους αξίας και εν ονόματι ενός δάνειου πλούτου βουτηχτήκαμε στο βούρκο του ανιδανισμού, του αμοραλισμού, του καριερισμού και του πολιτικού οππορτουνισμού. Πολλοί που βιάζονται να ψάλλουν το requiem της Ελλάδος σιγομουρμουρίζουν «η Ελλάς εν τάφω». Όχι! Αν θέλουμε να είμαστε σωστοί πρέπει να πούμε «Η Ελλάς εν βούρκω».

Και στο βούρκο έριξαν την Ελλάδα όχι μόνον οι ανάξιοι πολιτικοί αλλά και οι ανάξιοι πνευματικοί ταγοί της. Αυτοί που δημιούργησαν μια πνευματική ασφυξία στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα «μίντια» και στην καλοπλασαρισμένη σκουπιδογραφία, έτσι που, όπως λέει στη «Χρονογραφία» του ο Λεόντιος Μαχαιράς, «δέν ξέρουμε ἴντα συντυχαίνουμε». Δεν ξέρουμε τι μας γίνεται, quo vadimus, quid facimus (πού πάμε, τι πράττουμε).

Και στο παρελθόν η Ελλάς έπεσε αλλ’ ουδέποτε ξέπεσε. Γλιστρούσε αλλά δεν παραπατούσε, ούτε παραμιλούσε. Σήμερα μοιάζει με ξεπεσμένο φάντασμα και στο εξωτερικό προβάλλεται σαν χρεοκοπημένος διάβολος. Κι εμείς –πέρα από την οικονομική λεηλασία- ζούμε σε μια Ελλάδα χωρίς ελληνικότητα.
Αυτοί που –κακή τή τύχη- πήραν στα χέρια τους το άρμα της παιδείας, το οδήγησαν στην άβυσσο της ασυδοσίας και του μηδενισμού. Λείπει πλέον από τη ζωή μας ο πεπαιδευμένος άνθρωπος. Ο άνθρωπος με τη βαθειά καλλιέργεια, ο μορφωμένος με την πλήρη του όρου έννοια. Έγραφε προ 110 και πλέον ετών ο αοίδιμος Παπαδιαμάντης, που πέρσι τιμήσαμε υποτονικά τα 100 χρόνια από το θάνατό του: «Μορφωμένους θέλουμε• όχι εγγραμμάτους». Εγγραμμάτους, δηλαδή πτυχιούχους και πολυπτυχιούχους έχουμε πολλούς• μορφωμένους δεν έχουμε, δηλαδή ανθρώπους με άρτια μορφή. Έχουμε κλάσματα ανθρώπων που δεν είναι ικανοί να σηκώσουν ούτε το βάρος του παρελθόντος, ούτε τις ευθύνες του παρόντος και πολύ περισσότερο τις ευθύνες του μέλλοντος. Δεν έχουμε τους κατάλληλους πνευματικούς και πολιτικούς πλοηγούς που θα μας κατευθύνουν προς κάποιον ελπιδοφόρο ορίζοντα.

Η Ελλάς σήμερα –και με τον όρο Ελλάς εννοώ σύμπαντα τον Ελληνισμό- μοιάζει με σκεβρωμένη περγαμηνή, μοιάζει με το δέρμα γερασμένου ελέφαντα. Η καταιγίδα χτυπά την πόρτα μας σαν κάποιος που θέλει να μπει βίαια μέσα κι εμείς «δειλοί, άβουλοι και μοιραίοι αντάμα προσμένουμε ίσως κάποιο θαύμα», για να επανέλθω στον Βάρναλη. Η λέξη θαύμα, που ομόρριζό της δεν υπάρχει σε καμιά ευρωπαϊκή γλώσσα, παρότι πιθανώς συγγενεύει με το θεώμαι (=παρατηρώ) και με τη θέα, δεν μας προσφέρει την προσδοκία για θέα ελπίδος. Διότι σήμερα δεν βλέπουμε τίποτε• παρατηρούμε μηδενικά επί μηδενικών, τα οποία δεν προσφέρουν προοπτική μέλλοντος.
Συχνά έχω γράψει και πιο συχνά έχω διδάξει πως, αν θαύματα γίνονταν στο παρελθόν, γιατί να μη γίνουν και στο παρόν; Ο λόγος είναι απλός: το θαύμα δεν έρχεται ως μάννα από τον ουρανό. Ο Θεός δεν είναι Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ούτε έχει τη μεγαθυμία του Στρος Καν και της Μέρκελ να μας χορηγεί δόσεις, όπως η Κίρκη το βελανίδι στους χοιρόμορφους συντρόφους του Οδυσσέα. Δεν λέω, με τα επιδόματα, με τα προγράμματα, τις επιδοτήσεις και όλα τα «κολπατζίδικα» συναφή «φάγαμε καλά» κατά την Πάγκαλη ρήση, αλλά έτσι εγίναμε Κίρκειοι χοίροι και τρεφόμαστε με βελανίδι.
Πού είναι η παλιά μας αρχοντιά που έκανε τον Κύπριο αγρότη με 10 «τσιρούες» να νιώθει σαν βασιλιάς, όταν σε φιλοξενούσε στο ταπεινό σπιτικό του; Κάποτε ζούσαμε τον πλούτο της φτώχειας, επί μερικά χρόνια ζήσαμε τη φτώχεια του πλούτου και τώρα το παίζουμε «Άσωτοι υιοί». Αλλά δεν υπάρχει κανείς στοργικός και συγχωρητικός πατέρας να σφάξει για μας τον «μόσχο τον σιτευτόν». Θα σφάξει εμάς. Κι εννοώ ότι όπως τεμαχίστηκε η Κύπρος (αρχόντισσα Κερύνεια και πώς να σε ξεχάσω;) σχεδιάζεται να τεμαχισθεί και ο λοιπός ελλαδικός χώρος. Ουσιαστικά η Δυτ. Θράκη ανήκει περισσότερο στην Τουρκία και τυπικά ανήκει στην Ελλάδα. Μέγας αφέντης της περιοχής είναι ο Τούρκος πρόξενος της Κομοτηνής. Το ίδιο ισχύει και για το νομό Φλωρίνης. Οικονομικά έχει αλυσοδεθεί στα Σκόπια.

Ας μη στρουθοκαμηλίζουμε και ας μην παριστάνουμε τους ξεπεσμένους αγγέλους. Μας έλειψε η ηρωική στάση ζωής που διέκρινε στις καλές ώρες της την ελληνική φυλή. Το είχε πει ο Χάιντεγκερ αλλά πράξη το είχαμε κάνει εμείς: για να ζήσει κανείς μια αυθεντική ζωή, αυτό που χρειάζεται είναι η αποφασιστική αντιμετώπιση του θανάτου.Αυτό είναι που δίνει ζωή στη νιότη. Σήμερα ποιος είναι περισσότερο ζωντανός στην Κύπρο από το Γρηγόρη Αυξεντίου; Οι πεθαμένοι ζωντανοί ; Ή μήπως, οι κονιοποιητές της πνευματικής μας παραδόσεως, που έβγαλαν και τον Βασίλη Μιχαηλίδη εθνικιστή; Όταν διαβάζω αυτά που γράφονται κι εδώ και στο λοιπό ελληνικό χώρο από τις εθνομηδενιστικές πέννες, άθελα μού έρχεται στο νου το περίφημο ποίημα του Έλιοτ «Οι κούφιοι άνθρωποι». Αυτοί μας κυβερνούν και διαβουκολούν τη νεολαία μας. Για να φθάσεις ψηλά, πρέπει να είσαι σήμερα κούφιος πνευματικά και ψυχικά. Και όχι μόνον κούφιος αλλά και κούφος, δηλαδή επηρμένος και κατά προέκταση αλλοπαρμένος που σημαίνει από άλλους παρμένος, για να μην πω πουλημένος.

Τι είναι σήμερα αυτοί που εκπροσωπούν επίσημα τον Ελληνισμό; Ένα όρθιο λείψανο. Αυτό το όρθιο λείψανο έκανε τον Ελληνισμό να μοιάζει με σπασμένο καθρέφτη. 
Πού είναι ο ψυχικός ιμάντας που μας ένωνε παλιά; 
Πού είναι η αδελφοσύνη που μας έδενε όταν βγήκαμε στο νησί κρυφά με ψεύτικα ονόματα το 1964 και μετά; 
Γιατί καλλιεργείται τόσο μίσος στη Β. Ελλάδα εναντίον της Ν. Ελλάδος; 
Μήπως σχεδιάζεται διαμελισμός; 
Μήπως η περιβόητη κρίση είναι τεχνητή για να θολώσει ο νους μας και η Ελλάς να διαμελισθεί; 
Γιατί προπαγανδίζεται επί δεκαετίες η αυτονομία της Κρήτης; Ο λόγος είναι απλός: κάποιοι θέλουν να ρουφήξουν για λογαριασμό τους το μαύρο χυμό που έχει ολόγυρά της.

Συνάντησα πριν από καιρό έναν ευπορήσαντα παλαιό μου μαθητή και νυν πολιτικό που θέλησε να με αντιμετωπίσει με ύφος υπεροπτικό. «Τι είσαι συ, ποιος είμαι εγώ». Τον αποστόμωσα μακρυγιαννικώς: «Συ είσαι ένας όρθιος νεκρός• πάει καιρός που έχεις πεθάνει, αλλά δεν το έχεις μάθει». Εγώ μένω ζωντανός, διότι με τη γραφή και τη διδαχή μου ζω με τους νεκρούς μας.
Σήμερα δυστυχώς στην Ελλάδα – κι από τον όρο αυτό δεν εξαιρώ την Κύπρο- ζωντανούς μπορείς να βρεις μόνο στα νεκροταφεία. Οι ζωντανοί σας είναι στα «Φυλακισμένα μνήματα» και στη «Μακεδονίτισσα». Νεκροφιλία ή νεκρολατρία θα πουν τα τσιράκια του εθνομηδενισμού. Όχι, απαντώ. Όπως είπε ο μεγάλος Ιω. Συκουτρής που εδίδαξε κι εδώ, πολιτισμός είναι η συναναστροφή με τους νεκρούς. Η συναναστροφή με το ήθος, το ύφος, το πνεύμα των προγόνων. Αντίθετα, κάποιοι, παρότι δεν τους έχει γίνει νεκροψία, έχουν από καιρό πάρει το δρόμο προς την κόλαση χωμένοι ως το λαιμό στα ψέματα των ισχυρών. Ο τόπος μας δεν θα γίνει ποτέ καθαρός, εφόσον θα κατευθύνεται πολιτικά και πνευματικά από τους γόνους των Νενέκων και των Εφιαλτών.

Διάβασα προ ημερών σε μια μεγαλοφυλλάδα των Αθηνών, που υπηρέτησε δουλικά τόσο τις γερμανικές αρχές Κατοχής όσο και το χουντικό καθεστώς, ότι δεν αξίζει να πεθάνει κανείς για ένα πατριωτικό ιδανικό. Έστειλα μια επιστολή, που φυσικά δεν δημοσιεύτηκε και ο λόγος είναι απλός. Έγραψα:

«Το χειρότερο είναι πως τίποτε δεν αξίζει όταν κανείς ζει χωρίς αυτό. Και πως ακόμη πιο αισχρό είναι το να ζει κανείς για το νέο ιδανικό, για την καινούργια μεγάλη ιδέα, την έκτη δόση του δανείου. Εμείς που μέχρι πρόσφατα είμαστε η ψυχή της υφηλίου ζούμε με ξένα ψίχουλα και με δανεική ψυχή».
Μας είπαν ψέματα πολλά, μας είπαν ψέματα αισχρά. Μας είπαν πως μπαίνοντας στην ΕΟΚ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα γίνουμε Ευρωπαίοι. Λες και πριν ήμαστε Ασιάτες και Αφρικανοί. Και τελικά εγίναμε χειρότεροι από αυτούς, όταν μπήκαμε στον ευρωπαϊκό λάκκο των εχιδνών. Διότι δεν μπήκαμε στην Ευρώπη του Γκαίτε, μπήκαμε στην Ευρώπη του Γκαίμπελς. Δεν μπήκαμε στην Ευρώπη του Σαίξπηρ, μπήκαμε στην Ευρώπη του Χάρντιγκ που έπνιξε σαν τα τσιχλόπουλα τα Κυπριωτόπουλα.
Δεν με διακρίνει πάθος κανένα κατά των Ευρωπαίων. Διδακτική μου αρχή ήταν μια φράση του Σαίξπηρ: «Μια καλή πράξη σ’ ένα βρόμικο κόσμο». Αυτό κατά την ταπεινή μου αντίληψη, είναι πηγή ευτυχίας για τη ζωή. Μετρήστε τις καλές πράξεις των Βρεττανών. Την εποχή, όπου ο Σαίξπηρ έγραφε αυτά τα υπέροχα, ο σερ Φίλιπ Σίντνεϋ, που είχε τη φήμη του τελειότερου ιππότη και που συνέθετε σαν άγγελος ποίηση και μουσική μαζί με τον σερ Γουώλτερ Ράλεϋ, μάζευαν κάμποσους Ιρλανδούς σε κάποιο βολικό μέρος και τους κατακρεουργούσαν σαν σφαχτάρια.

Είμαι υποχρεωμένος να τα πω αυτά διότι φοβάμαι τον κακό καιρό. Και δεν το εννοώ κλιματολογικώς. Εδώ που καταντήσαμε, βρισκόμαστε σε συνθήκες πολέμου. Τίθεται πλέον θέμα εθνικής –και όχι μόνον- επιβιώσεως. Μαζί με τις ναρκωτικές ιδέες η νεολαία μας πλήττεται και από τις ναρκωτικές ουσίες. «Μαστουρωμένη» χορεύει ένα νέο χορό του Ζαλόγγου που δεν έχει τίποτε ηρωικό. Ό, τι έχει είναι ταπεινωτικό και εξευτελιστικό. Κάποτε ακούγαμε από τα στόματα των νέων την Ιψενική κραυγή: «Δώσ’ τε μου ένα ζευγάρι, μεταχειρισμένα –έστω- ιδανικά». Τώρα ακούμε: «Δώσ’ τε μου ένα δεκάευρο για να πάρω τη δόση μου». Τα παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, που τραγούδησε κάποτε η Βέμπο, αγοράζουν το θάνατό τους. Και μαζί τους πεθαίνει και η έννοια Ελλάς. Την πιο βαθειά πληγή της ζωής μου εισέπραξα, όταν σ’ έναν τοίχο των Εξαρχείων διάβασα ένα γκράφιτι: «Έλληνας δεν γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι• καταντάς»!

Δεν λέω, καλές είναι οι προοδευτικές ιδέες, οι τολμηρές και οι καινοτόμες αντιλήψεις, οι νέες θεωρίες αλλά πρέπει τουλάχιστον να μείνεις ζωντανός για να τις εφαρμόσεις. Σήμερα, καθώς περνώ από τα κέντρα όπου προσφέρεται η μεθαδόνη ή από κάποια σημεία –πολύ κεντρικά- των Αθηνών και του Πειραιά, θαρρώ πως βλέπω τον «Χορό των Σκελετών» που ζωγράφισε ο μεσαιωνικός ζωγράφος Macaber, από το όνομα του οποίου βγήκε η λέξη μακάβριος. Δεν θα προσθέσω τίποτε καινούργιο. Το έχω γράψει σε βιβλία μου διδακτικά που εκδόθηκαν προ 35ετίας. Πρόκειται για μια κουβέντα που είχε πει ένας μεγαλέμπορος ναρκωτικών από τη Μασσαλία: «Η πολιτική πρέπει να συνεργασθεί με τη χημεία». Και τώρα συνεργάζονται με θαυμαστή αρμονία, με θαυμαστά αποτελέσματα και – το κυριότερο- με θαυμαστά κέρδη.Έκαναν τη νεολαία ανίκανη ακόμη και για να επαναστατήσει. Αυτά που γίνονται επί μία εξαετία στην Αθήνα δεν είναι επαναστατικές εκρήξεις• είναι προοίμιο ενός νέου εμφυλίου σπαραγμού. Η κρίση, οικονομική και διανοητική – έφερε την ακρισία, έφερε το φθόνο και την κακία, με αποτέλεσμα ο ένας Έλληνας να μισεί τον άλλο- κι όχι πια για λόγους ιδεολογίας. Βρισκόμαστε σε τέλεια σύγχυση. Είμαστε σαν τον ναυαγό τη νύχτα που αντί να κολυμπά προς την ξηρά κατευθύνεται απυξίδωτος προς τα βαθύτερα νερά.

Δεν λέω πως είμαστε αβοήθητοι στον παρόντα καιρό. Δεν έχει περάσει χρόνος πολύς που δύο Γάλλοι καθηγητές του πανεπιστημίου του Μετς, οι Τιερί Φορμέ και Μαρτέν Στεφένς, έγραψαν στην εφημερίδα «Φιγκαρό» τα ακόλουθα συγκινητικά: 

«Μιλάμε διαρκώς για το ελληνικό χρέος. Χωρίς να επισημάνουμε ότι η Ευρώπη είναι αυτή που εδώ και 2.500 χρόνια έχει ένα χρέος προς την Ελλάδα. Ένα χρέος αιώνιο, αφού αφορά τα θεμέλιά της».
Αυτό που δεν κατανοούν ίσως οι Γάλλοι καθηγητές είναι πως αυτά τα θεμέλια θέλουν να υπονομεύσουν αυτοί που ξεθεμέλιωσαν πρώτα πνευματικά και μετά οικονομικά με τα κάθε λογής «τσιράκια» τους την Ελλάδα. Δεν πρέπει οι Ευρωπαίοι του αύριο να έχουν ως ηθικό και πνευματικό πρότυπο τον Έλληνα άνθρωπο, αλλά τον κοντινό πρόγονό τους, τον Βάνδαλο άνθρωπο. Κι αυτός ο Βανδαλισμός, ως επαναστατική πράξη, εισάγεται και στην Ελλάδα.

Δεν θα πω ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ταγοί, αφού, χρόνια τώρα ο Ελληνισμός πολιτεύεται σε έγκλιση υποτακτική, δεν είναι απέναντί μας ανεκτικοί. Ούτε θα πω ότι δεν μας προσέφεραν στη συμφορά μας «τσάι και συμπάθεια». Θα πω απλώς ότι οι εκδηλώσεις συμπαθείας των εταίρων μας μοιάζουν με προσευχή χιτλερικού βασανιστή. Θα προσθέσω όμως ότι την αφορμή τη δώσαμε εμείς. Την οικτρή κατάσταση που δημιουργήσαμε την έχει περιγράψει με ενάργεια από το 2ο μ.Χ. αιώνα ο Λουκιανός με το έργο του «Μένιππος ή Νεκυομαν-τεία». Όταν ο κυνικός φιλόσοφος Μένιππος κατέρχεται στον κάτω κόσμο, ερωτάται από κάποιον Φιλωνίδη, τι γίνεται στον επάνω κόσμο. Κι ο Μένιππος με τέσσερις λέξεις εικονογραφεί τους τότε ανθρώπους και τους νυν: «Αρπάζουσιν, επιορκούσι, τοκογλυφούσιν, οβολοστατούσιν».

Μετά τη ζοφερή εικόνα που σας έδωσα, εύλογα κανείς μπορεί να αναρωτηθεί αμλετικά: «Να ζει κανείς ή να μη ζει». Θα απαντήσω: να ζει, αλλά να ζει ελληνικά. Δηλαδή ηρωικά. Πρέπει και πάλι να πιστέψουμε στον εαυτό μας, πρέπει και πάλι να πιστέψουμε στο παρελθόν μας, πρέπει και πάλι να πιστέψουμε στην ιδέα του έθνους. Η πίστη στο έθνος μας στην κρίσιμη τούτη καμπή είναι ανάγκη ζωής. Όχι, όμως, καπηλεία του έθνους, όπως έγινε συχνά στο παρελθόν. Το έθνος ως προσφορά θυσίας θα φέρει την αυριανή σωτηρία. Όπως έγραψε τότε που μπαίναμε στην ΕΟΚ ένα από τα πιο φωτεινά ελληνικά μυαλά, ο Πάνος Καραβίας,

«για να γίνει το έθνος παλμός καρδιάς, ένα με το αίμα της νιότης μας, πρέπει πρώτα η νιότη μας (Σημ. Σ.Ι.Κ. εννοεί τη νεολαία) να πάει συνείδηση, να πεισθεί πως το έθνος και το εγώ είναι, για τον Έλληνα, έννοιες που δένονται η μια με την άλλη, και πως υπηρετώντας το έθνος πλαταίνεις οικουμενικά και πλουτίζεις σε βάθος το εγώ σου, δίνεις ομορφιά στη ζωή σου και γιομίζεις αγάπη για τον άνθρωπο. Κι εμείς οι Έλληνες είχαμε πάντα τόσο δυνατό το αίσθημα του έθνους, που το ταυτίσαμε με τη θρησκεία και τη φυλή μας – πράγμα σπάνιο, σπανιότατο, αν όχι άγνωστο σ’ άλλα έθνη- σε μια τρισυπόστατη φλόγα».
Θεωρώ επιτακτικό, διότι, κατά τον Θουκυδίδη, «οἱ καιροί ου μενετοί», να ξαναγυρίσουμε στον ελληνισμό μας, στις αξίες που μας έθρεψαν αιώνες τώρα επί ζωής.

Η ιστορική μας μοίρα είναι συνυφασμένη με τη γεωγραφική μας θέση, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, ανάμεσα σε αλληλοσυγκρουόμενους και αρπακτικούς ιμπεριαλισμούς. Κάποτε μας ήθελαν για τη γεωπολιτική μας θέση. Τώρα μας θέλουν διότι στην απέραντη θαλάσσια έκτασή μας υπάρχουν πλήθη θησαυρών. Οι κάθε λογής Αλή Μπαμπάδες με τους 40 κλέφτες τους κτυπούν την πόρτα μας. Ας μην την ανοίξουμε ακούγοντας τη φράση «σουσάμι άνοιξε». Διότι ίσως ανοίξουμε για μια ακόμη φορά τον ασκό του Αιόλου.

Δεν θα πω ότι έλειψε ποτέ η αγάπη για την Ελλάδα. Αλλά οι τωρινοί των μεγάλων δυνάμεων πολιτικοί, καθότι λεπτοστόμαχοι, αγαπούν την Ελλάδα, όπως αγαπά ο κανίβαλος το θύμα του με… σάλτσα! Ας πάψουμε κάποτε να είμαστε, όπως λέει ο Σολωμός, ένας λαός «πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος». Το 1945 ο φίλος και συμπατριώτης μου ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος είχε γράψει:

"Μή γελαστεῖτε απ’ τόν καημό σας καί σας πάρει ο ύπνος γιατί καινούργια σύννεφα πλακώσαν τήν πατρίδα! Μαύρα στριφτοπλεγμένα σύννεφα κρέμωνται σάν μολύβια πάνω απ’ τά σπίτια μας, πάνω απ’ τούς τάφους των παιδιών μας!"
Σε λίγο άρχισε ο «βροτολοιγός», ο «οκρυόεις ἐπιδήμιος πόλεμος», όπως τον λέει ο Όμηρος. Κι έτσι δεν μοιραστήκαμε μαζί τη νίκη, όπως μας είχε υποσχεθεί ασύστολα ψευδόμενος ο Τσώρτσιλ, όταν χρειαζόταν το αίμα μας. Και μετά ήλθαν προστάτες οι Αμερικάνοι που άπλωσαν την προστατευτική τους αιγίδα ως την ακρότατη ελληνική θαλάσσια έπαλξη, τη μεγαλόνησο Κύπρο. Τότε είναι που ο δικός σας σπουδαίος ποιητής, ο Θεοδόσης Πιερίδης, έγραψε, ήταν θυμάμαι το έτος 1956, την «Κυπριακή Συμφωνία».Συχνά το έχω πει: δεν πιστεύω στις αλήθειες των πολιτικών• πιστεύω στις αλήθειες των ποιητών. Οι αλήθειες των πολιτικών είναι φτερά στον άνεμο. Οι αλήθειες των ποιητών είναι τα «ριζιμιά χαράκια» των λαών. Ας ακούσουμε λοιπόν τέσσερις στίχους του Θεοδόση Πιερίδη:
«Στης Μεσόγειος τί θέτε τή γλυκιά γαλανάδα; 
Ἐμεῖς εἴμαστε Κύπρος, ἐμεῖς εἴμαστε Ἑλλάδα!
Ὅθεν ήρθατε πάτε, φοβεροί Ἀμερικάνοι, 
η πατρίδα σας εἶναι κάπου αλλού – καί σας φτάνει»!
Αμ δεν τους φτάνει! Γι’ αυτό ένα νέο αμερικανικό imperium δημιουργείται στη Μεσόγειο, το Μαγκρέμπ φλέγεται, η Συρία φλέγεται, το Ιράν τελεί υπό απειλή, το Ιράκ ποτίζεται καθημερινά μα αίμα, η Τουρκία αιματορροεί, η Ελλάς φυλλορροεί.
Τι χρειάζεται τούτη τη στιγμή ο Ελληνισμός; Έναν εθνικό συναγερμό που νε ενώνει σε μια αμφικτιονία αγάπης και αλληλεγγύης τους Έλληνες όλης της γης. Και τότε όχι μόνο θα βγούμε από τα οικονομικά αδιέξοδα, θα βγούμε και από την ηθική ασφυξία, από την πνευματική υπνηλία. Όχι, ο Ελληνισμός δεν βρίσκεται εν ναρκώσει, όπως λένε μερικοί• βρίσκεται απλώς εν υπνώσει. Καιρός να αφυπνιστούμε, να εργαστούμε και να προμηθευθούμε νερό πολύ, διότι όπως λέγει προφητικά άλλος ποιητής, ο Μιχάλης Κατσαρός, «το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία». Αν όμως είμαστε Προμηθείς και όχι Επιμηθείς, μπορούμε να κάνουμε το μέλλον των παιδιών μας πολύ δροσερό, πολύ φωτεινό.


kostasxan

H Κίνα εγγυάται από εδώ και πέρα την ασφάλεια του συριακού καθεστώτος.


1024456890


Γράφει o Νίκος Χειλαδάκης - Με εμφανές το κλίμα ανησυχίας τα τουρκικά ΜΜΕ μεταδίδουν την είδηση ότι έχουν αρχίσει και εμφανίζονται στην Συρία κινεζικά στρατεύματα προς βοήθεια του καθεστώτος Άσαντ, ενώ ετοιμάζεται μια μεγάλη στρατιωτική κινεζική δύναμη να εισέρθει στο συριακό έδαφος.

Όπως αναφέρουν οι Τούρκοι, επικαλούμενοι το Ίδρυμα Στρατηγικής του αμερικανικού Πενταγώνου, Jamestown Foundation, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφοριες έχει συναφθεί συμφωνία μεταξύ του Άσαντ και της Κίνας, στην οποία η Κίνα εγγυάται από εδώ και πέρα την ασφάλεια του συριακού καθεστώτος.
Οι πληροφοριες αναφέρουν για εμφάνιση Κινέζων στρατιωτών στην πολιορκία του Χαλεπιού, στο πλευρό των συριακών δυνάμεων που ετοιμάζονται για την τελική γενική έφοδο εκδίωξης των Ισλαμιστών από την πόλη.
Σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφοριες, στις 14 Αύγουστου επισκέφτηκε την Δαμασκό ο διοικητής του τμήματος διεθνών υποθέσεων του Κινεζικού Λαϊκού Στρατού, ναύαρχος Guan Youfei, και είχε σημαντική συνάντηση με τον πρόεδρο Άσαντ στον οποίο υποσχέθηκε την πλήρη βοήθεια του κινεζικού στρατού.
Η εμφάνιση της Κίνας σίγουρα, όπως εκτιμά και η Άγκυρα, ανατρέπει όλες τις ισορροπίες στην περιοχή και είναι άλλο ένα στοιχείο που κλίνει αποφασιστικά την πλάστιγγα υπέρ του καθεστώτος Άσαντ.
Η δε Τουρκία αντιμετωπίζει με πολύ αρνητικό μάτι και με ανησυχία αυτή την εξέλιξη, δεδομένου και του προηγούμενου της διαμάχης της με το Πεκίνο στο θέμα των τουρκόφωνων Ουιγούρων της Κίνας.
trtworld-3213-ramadan-fasting-ban-continues-chinas-uighurs-ap-1024x663
Ίδωμεν!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

greeknation

Συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην μεσημβρινή Ραδιοεφημερίδα της ERTOPEN με τον Νίκο Κλέτσα




stoxasmos-politikh

Όχι στις ληστρικές διατλαντικές συμφωνίες ΤΤIP, CETA

Οικολογικό Δίκτυο: Όχι στις ληστρικές διατλαντικές συμφωνίες ΤΤIP, CETA
Στο συμβούλιο των Υπουργών Εμπορίου της ΕΕ (16.9) υπογράφτηκε η «Ολοκληρωμένη Οικονομική και Εμπορική Συμφωνίας Ε.Ε. - Καναδά», γνωστή με τα αρχικά η CETA.

Προκειμένου να υπογραφεί και στην σύνοδο των ηγετών της Ε.Ε. και του Καναδά την 27η Οκτωβρίου, απαιτείται η συγκατάθεση και των 28 κρατών-μελών της Ε.Ε . και του Καναδά. Η προσωρινή εφαρμογή της συμφωνίας θα ξεκινήσει μετά την ψήφισή της από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ωστόσο, η πλήρης εφαρμογή της θα ξεκινήσει μετά την κύρωσή της από τα Εθνικά Κοινοβούλια.

Αρχικά η CETA δεν θα περιλαμβάνει τον δικαστικού τύπου μηχανισμό επίλυσης διαφορών επενδυτή - κράτους. Στην πλήρη εφαρμογή της, όμως, θα περιλαμβάνει αυτόν τον έντονα αμφισβητούμενο θεσμό, που στην ουσία αφορά στην προστασία των επενδυτών. 

Υπό συζήτηση είναι να υπογραφτεί πριν την τελική συμφωνία μια «δεσμευτική» δήλωση για τη διατήρηση του δικαιώματος επανεθνικοποίησης ιδιωτικοποιημένων δημόσιων υπηρεσιών και για την προστασία των καταναλωτών, του περιβάλλοντος και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Το θέμα όμως είναι -εκτός του πόσο χαλαρά θα διατυπωθούν αυτές οι δεσμεύσεις- ότι η συμφωνία θα είναι ήδη μια οδυνηρή πραγματικότητα:

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας για τις επιπτώσεις της CETA που έδωσε στη δημοσιότητα το Ινστιτούτο Παγκόσμιας Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης, με τη συμφωνία αυτή σε εφαρμογή, αναμένεται να βελτιωθεί το εμπορικό ισοζύγιο των ισχυρών οικονομικά χωρών της Ε.Ε. σε βάρος των υπόλοιπων. 

Επίσης, θα συμβάλει στη συγκέντρωση κεφαλαίου σε βάρος της εργασίας, θα οδηγήσει σε περαιτέρω συμπίεση μισθών και σε μεγαλύτερη ανεργία, θα οδηγήσει σε απώλεια δημοσίων εσόδων, συρρίκνωση του ΑΕΠ και αύξηση των ελλειμμάτων και σε υποχώρηση των υπηρεσιών πρόνοιας.

Η CETA περιλαμβάνεται σε μια σειρά από πανομοιότυπες συμφωνίες, όπως η «Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων» (TTIP) μεταξύ Ε.Ε. και ΗΠΑ, που έχει προκαλέσει τις μεγαλύτερες αντιδράσεις και η αντίστοιχη «Συμφωνία για το Εμπόριο Υπηρεσιών» (TiSA), που κατηγορείται ότι θα οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών όπως το νερό, η υγεία και η εκπαίδευση.

Στην Ελλάδα ήδη βιώνουμε αντίστοιχες επιπτώσεις στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων, με την εφαρμογή σκληρών πολιτικών λιτότητας και νεοφιλελεύθερων μέτρων. Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, ο σταδιακός αφανισμός της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας, η υποβάθμιση της κοινωνικής προστασίας και ο περιορισμός της δημοκρατίας είναι ήδη πραγματικότητα. Οι ομοιότητες με την TTIP είναι πολλές, με τη διαφορά ότι με την εφαρμογή των συμφωνιών, αυτές οι επιπτώσεις θα έχουν μόνιμο και γενικευμένο χαρακτήρα και ισχύ σε μεγαλύτερο γεωγραφικό χώρο.

Πρόσφατα παρουσιάστηκε η περίληψη της μελέτης για τις επιπτώσεις από την εφαρμογή της TTIP στην Ελλάδα, που ανατέθηκε από τους Φίλους της Φύσης Ελλάδας σε δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες. 

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της μελέτης, η TTIP έρχεται να υπηρετήσει τους άξονες της διεθνοποίησης, της απορρύθμισης, της τεχνοκρατικοποίησης της πολιτικής και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρήσεων. 

Σκοπός της είναι η συγκρότηση του κατάλληλου πλαισίου για τη δημιουργία ενός νέου και ενιαίου οικονομικού χώρου Ε.Ε. και Η.Π.Α. με την εγκαθίδρυση διαδικασιών με τεχνοκρατικό και όχι πολιτικό χαρακτήρα, την ελαχιστοποίηση της επιρροής των κοινωνικών και δημοκρατικών διαδικασιών, την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών και αγαθών και τη συνολική υπαναχώρηση από εργασιακά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά κεκτημένα.

Σύμφωνα με τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης:

* Αναιρείται η ανεξαρτησία των ελληνικών κυβερνήσεων στην άσκηση πολιτικής, αποδυναμώνονται οι δημοκρατικές οδοί διεκδίκησης και διαλόγου και εκμηδενίζονται τα περιθώρια άσκησης εγχώριας πολιτικής με βάση τις τοπικές ανάγκες.

* Παγιώνεται η κατεύθυνση απελευθέρωσης των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, όπως το νερό, η ενέργεια, η δημόσια ασφάλιση και η υγεία.
Απειλούνται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις από το άνοιγμα των τοπικών αγορών στον ανταγωνισμό ενώ δεν αναγνωρίζεται το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών προϊόντων ΠΟΠ και ΠΓΕ.

* Αναμένεται επιπλέον απώλεια θέσεων εργασίας και υπαναχώρηση από τα εργασιακά κεκτημένα.

* Προωθείται ένα μοντέλο ανάπτυξης με πλήρους εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος, το οποίο ευνοεί τη δράση μεγάλων πολυεθνικών με ταυτόχρονη λεηλασία των φυσικών πόρων.

* Αναμένεται αποδυνάμωση της αρχής της προφύλαξης και άρση απαγορεύσεων και περιορισμών σε τρόφιμα, φυτοφάρμακα, χημικά, αυξητικές ορμόνες, Γ.Τ.Ο., προϊόντα κλωνοποίησης και νανοτεχνολογίας.

Τα κινήματα των πολιτών σε όλη την Ευρώπη ασκούν τεράστιες πιέσεις ενάντια σε αυτές τις διατλαντικές συμφωνίες, τις οποίες χαρακτηρίζουν ληστρικές. Το μεγαλύτερο μέρος των διαπραγματεύσεων γι αυτές γίνεται κεκλεισμένων των θυρών αλλά, ό,τι δίνεται στη δημοσιότητα ή διαρρέει, επιβεβαιώνει όλες τις ανησυχίες. 

Σωματεία εργαζομένων, αγροτών και τοπικών επιχειρήσεων, περιβαλλοντικές και κοινωνικές οργανώσεις, φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης σε όλη την Ευρώπη διογκώνουν ένα ισχυρό κίνημα που αντιστέκεται.

Το Οικολογικό Δίκτυο συμμετέχει σε αυτά τα κινήματα και καταγγέλλει τις διατλαντικές συμφωνίες που απειλούν ευθέως τη δημοκρατία, το περιβάλλον, τους φυσικούς πόρους, την υγεία, την εργασία και τα δημόσια αγαθά για να συγκεντρώσουν τα κέρδη και τον έλεγχο του πλανήτη στα χέρια λίγων, διαιωνίζοντας τη φτώχια για τους υπόλοιπους.

Καλούμε τους πολίτες να ενημερωθούν και να αντιδράσουν συμμετέχοντας στις κινητοποιήσεις. Καλούμε την κυβέρνηση, έστω και τώρα, να μην πειθαρχήσει στις πιέσεις των ισχυρών της Ε.Ε., να σταθεί στο ύψος των προεκλογικών της στόχων και να εμποδίσει την εφαρμογή της CETA, της TTIP και κάθε παρόμοιας ληστρικής συμφωνίας. Το αίτημα -έστω και προσωρινής- αναστολής των διαπραγματεύσεων για την TTIP, που υπέβαλε ο Υπουργός Οικονομίας, είναι στη σωστή κατεύθυνση.

Επόμενη κινητοποίηση έχει προγραμματιστεί για τις 8 Οκτωβρίου 2016 στις 12:00, δημόσια δράση της «Ελληνικής Πρωτοβουλίας STOP TTIP CETA TiSA», Ερμού και Νίκης στο Σύνταγμα στην Αθήνα, με αίτημα τη μη υπογραφή της CETA από την ελληνική κυβέρνηση.
 
 
 enallaktikos
 
 

Αυτή είναι η πρόταση Σάλλα για οριστική λύση στα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια χωρίς πλειστηριασμούς

Αυτή είναι η πρόταση Σάλλα για οριστική λύση στα  «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια χωρίς πλειστηριασμούς


Πώς πρέπει να γίνει ο διαχωρισμός κάθε «κόκκινου» δανείου και ποιο μέρος πρέπει να διαγράφεται - Οι πλειστηριασμοί δεν είναι λύση και οδηγούν σε δυσμενέστερη θέση τράπεζες, δανειολήπτες και την εθνική οικονομία - Στο πολιτικό σύστημα και την Τρόικα οι ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση

Πρόταση για την αντιμετώπιση του προβλήματος των «κόκκινων» στεγαστικών δανείων,  η οποία  απαλλάσσει τους δανειολήπτες από την άμεση απειλή των πλειστηριασμών έκανε σήμερα ο Μιχάλης Σάλλας σε συνεντευξή του στον Αλέξανδρο  Κασιμάτη στο protothema

Πρόκειται για μια ρηξικέλευθη πρόταση που προβλέπει το πάγωμα μεγάλου μέρους του δανείου το οποίο και θα διαγράφεται  σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα αν δεν αποκατασταθούν οι τιμές των ακινήτων, ενώ το υπόλοιπο δάνειο θα αποπληρώνεται ανάλογα με τις δυνατότητες του δανειολήπτη. 

Η παρέμβαση του Μ. Σάλλα έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς γίνεται σε μια περίοδο που ξεκινούν οι πλειστηριασμοί ακινήτων και οι τράπεζες «κλειδώνουν» με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα  τους στόχους μείωσης των προβληματικών δανείων.

Ερώτηση: Όπως γνωρίζετε ξεκίνησαν πρόσφατα οι πλειστηριασμοί κατοικιών. Στο παρελθόν είχατε δηλώσει ότι είστε κατά των πλειστηριασμών και κατασχέσεων. Σήμερα ποια είναι η θέση σας;

Απάντηση: Εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι πλειστηριασμοί κατοικιών οδηγούν σε σοβαρά δυσμενέστερη θέση όλα τα μέρη.

 Μην ξεχνάμε ότι η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο κόσμος και η οικονομία της χώρας  είναι τραγική. Μέσα σε λίγα χρόνια έπεσε 30% το Εθνικό Προϊόν, προστέθηκαν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι και χάθηκε κατά την εκτίμησή μου από την περιουσία των Ελλήνων περισσότερο από ένα τρισ. ευρώ.

Την ευθύνη γι’ αυτό την έχουμε όλοι, προπαντός την έχει διαχρονικά το πολιτικό σύστημα της χώρας και χωρίς αμφιβολία τα τελευταία χρόνια και το εσφαλμένο πρόγραμμα της Τρόικας.

 Θα έπρεπε λοιπόν οι Θεσμοί να αποδεχθούν μία λύση διαφορετικού χαρακτήρα και να δείξουν μεγαλύτερη υπευθυνότητα μπροστά σε μία τέτοια καταστροφή.


Ερώτηση:
Ποια θα μπορούσε να ήταν μία τέτοιου χαρακτήρα λύση κατά την γνώμη σας.

Απάντηση:
Οι τράπεζες θα μπορούσαν να διαχωρίσουν το κάθε κόκκινο στεγαστικό δάνειο σε δύο μέρη.

Το πρώτο μέρος του δανείου που θα αντιστοιχεί π.χ. στο 90% της αξίας του ακινήτου, θα προτείνεται από την Τράπεζα για «sales and lease back», επεκτείνοντας αντίστοιχα την διάρκειά του και μειώνοντας σημαντικά το ύψος της μηνιαίας εξυπηρέτησης σύμφωνα με τις δυνατότητες του δανειολήπτη.

Έτσι διασφαλίζεται ότι ο δανειολήπτης δεν πρόκειται να απομακρυνθεί από το σπίτι του ή να χάσει το ακίνητό του.

 Σε ό,τι αφορά το υπόλοιπο μέρος του δανείου, εφόσον σε μία περίοδο π.χ. 5 ετών δεν αποκαθίστανται οι αξίες των ακινήτων, να διαγράφεται το 50% της διαφοράς ανάμεσα στο συνολικό ύψος του δανείου και του ποσού που έχει μετατραπεί σε sales and lease back.

Το υπόλοιπο 50% θα διαγράφεται στην επόμενη 5ετία,  εάν και πάλι δεν έχουν μεταβληθεί προς τα πάνω οι αξίες των ακινήτων.

Εάν ωστόσο έχει αποπληρωθεί μέρος του δανείου εξυπακούεται ότι αυτό θα συνεκτιμηθεί.

Αυτή η λύση θα ανακούφιζε εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες, θα προστάτευε τις αξίες των ακινήτων και δεν θα διέλυε τους ισολογισμούς των τραπεζών.