Η Μεγάλη μας Ψυχή

Ό,τι ξεφεύγει απ’ την ψυχή σε πηγαίνει μπροστά

ένας αναστεναγμός, μια λάθος απάντηση

ό,τι ξεφεύγει απ’ την ψυχή: ένα λάθος

ό,τι περνά ανυποψίαστα τις πύλες της συνειδήσεως: ο πόθος

ό,τι φτερουγίζει: η ευχή

ό,τι σε παίρνει μαζί του: τ’ όνειρο

ό,τι σε παίρνει μαζί του είναι ό,τι σε ξεπερνά.

Πίσω απ’ τα μηχανικά σου μάτια σπαράζει

η ψυχή σου στον έλεγχο.

Α! πόσων ανθρώπων η ψυχή ονειρεύεται

μια καθολική συντριβή!

Ν’ ανοίξει τα μέτωπα να πετάξει η ουσία.

Κι εσύ, νοήμων άνθρωπος στραγγαλίζεις

τη δεύτερη τεραστία σου ευφυΐα

απλά διαρκώς σκεπτόμενος·

σχεδόν όλο το κακό το φέρνει το καλό μας.

Πόσο υπομένει αβάσταχτα η μεγάλη μας ψυχή

και την καταδικάζει η μικρή μας νόηση·

πόσο το γνωστό μας περιορίζει το άγνωστο

σε μια γωνιά μας μόνο·

και πως ζούμε? αυτό θα είναι θαύμα.

Δεν υπάρχει ούτε μια ψυχή στον κόσμο μας

που να μην είναι βαθιά, βαθύτατα εξεγερμένη.

Ούτε ένα μυαλό που να μην τη σταματά

ούτε μια νύχτα μικρότερη ή μεγαλύτερη·

φύτεψαν μέσα μας έναν θεό

και μας έδωσαν κυβερνήτη του έναν πίθηκο

που ‘χει και μια μικρή εξυπνάδα, όσο να ‘ναι

για να τα καταφέρνει ανάμεσα στους άλλους πιθήκους.

Μα η ψυχή και τα δικά της, αυτά ποιος τα ξέρει?

Ποιος τα ανοίγει τα απέραντα άγνωστα βασίλεια

και ποιος τα ελευθερώνει? Ποιος τις νύχτες πονά?

Έτσι μικρός που έγινε ο κόσμος μας - μικρό

που τον έφτιαξαν οι σκέψεις μας - τώρα της ψυχής μας

ποια μοίρα της μένει?

Και τι θέλει να πει η κάθε μας νύχτα, αν όχι να μας ορμά

να μας ανοίξει όλα τα μέτωπα·

γιατί χωρίς την ψυχή μας ελεύθερη έξω

εμάς πόσο μικρή ζωή μας δένει?

Δεν είναι αυτός ο ένας ο καημός μας μονάχα

που τον σπάμε σε χιλιάδες·

ποιος φύτεψε μέσα μας μια τέτοια ψυχή

κι έχουμε για κυβερνήτη μια νόηση μηδαμινή

και φτηνή

και τι απογίνεται το μεγαλείο της με κλειστά τα μέτωπα

και πίσω απ’ τις φτέρες?

Και κείνο που σπαράζει να ελευθερωθεί

ο θάνατος πολλές φορές

μα και ο έρωτας

κάποια φορά το παίρνει.

triala