Κι είναι η αλήθεια μας μια χώρα φωτεινή που όποιος ζει σ’ αυτήν δεν την αλλάζει

Και μετά βλέπω πόσο έρμαιο είναι ο ένας των άλλων

πόσο σαρωτικό είναι αυτό σαν την ελπίδα

και πως μαζεύονται όλοι κοντά σαν τα πουλιά

που τα χτυπάει η μανιασμένη καταιγίδα.

Οι άνθρωποι είμαστε σαν τα κενά

που τα χωρίζουν διαρκώς οι λέξεις

κι υπάρχει ένας όμορφος τόπος που τον λένε πουθενά

μα είναι δύσκολο, σκληρό να τον διαλέξεις.

Κι έχει ο καθένας μέσα του μια νέα αρχή

μα μόνο απ’ το τέλος της αρχινάς κι αυτό δεν φτάνει

και ζούνε πάντα όλοι στα μισά

λίγα παλιά και λίγα νέα κι άντε πάλι.

Στο τίποτα σαν φτάσεις θα το δεις

μια νέα μέρα πως ακμάζει και φουσκώνει

και πως η γέννηση σκοτώνει από βραδύς

ό,τι παλιό μέσα μας ξημερώνει.

Υπάρχει ένας τόπος του μηδέν

που όλα τα μονοπάτια σ’ αυτόν καταλήγουν

είναι μια έκταση απέραντη του δεν

και είναι ναι και πάλι ναι στην… (ορθή λέξη).

Κι είναι η αλήθεια μας μια χώρα φωτεινή

που όποιος ζει σ’ αυτήν δεν την αλλάζει

είναι η ζωή σ’ αυτήν τη χώρα σαν γιορτή

κι είναι η αγάπη μας απέραντα μεγάλη.

Να το θυμάσαι πως δεν είναι όλα σκοτεινά

υπάρχει κάτι στη ζωή αυτήν που αξίζει

το λένε πλεύση σ’ έναν τόπο μαγικό 

που τη ζωή μας βαθιά την καθορίζει.

Υπάρχει ένα βασίλειο για κάθε βασιλιά

και ένας τόπος παραγκών για τους ζητιάνους

εσύ επιλέγεις που θα ζήσεις τελικά

μα είναι ο πλούτος μας κρυμμένος στα βαθιά

και είναι εύκολο να λες για εσέ δεν φτάνει.

Μα αν για εμάς δεν φτάνει ο πλούτος μας...

για κανέναν δεν φτάνει

μα αν δεν τον φτάσουμε εμείς

κανείς δεν θα τον βρει

κι είναι κρίμα να ζούμε σ’ αυτή τη ζωή

απλώς διαρκώς παρεξηγημένοι.

 

 

 triala