Τα διλήμματα των διακοπών

Βάζουμε κάτω τα βασικότερα διλήμματα του καλοκαιριού και, με τη γνωστή μας υποκειμενικότητα, δίνουμε απαντήσεις σε ερωτήματα που καίνε!

Ελλάδα ή εξωτερικό;

Η αλήθεια είναι ότι το εξωτερικό είναι ενίοτε πιο φθηνό ως επιλογή απ' ό,τι τα περισσότερα τουριστικά μέρη της χώρας μας. Όσο κοστίζει να γυρίσεις τον κόσμο, τόσο κοστίζει το ταξί απ' το λιμάνι της Αίγινας ως την κοσμική... Σουβάλα! Επίσης στο εξωτερικό θα γνωρίσεις πολλούς νέους τόπους, άλλους ανθρώπους, άλλα έθιμα, άλλες συνήθειες. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, άνθρωποι που θέλουμε διακοπές είμαστε και όχι... περιηγητές! Γι' αυτό και προτιμάται η Ελλάδα, διότι αφενός τέτοιο τόπο όσο κι αν ταξιδέψεις πολύ δύσκολα θα τον συναντήσεις κάπου αλλού και αφετέρου, αφού όπου κι αν πας θα γνωρίσεις κόσμο, είναι άλλο πράγμα να μιλήσεις, να αστειευτείς, να πειράξεις, να φλερτάρεις στα ελληνικά παρά με τον... εσωτερικό μεταφραστή που χρειάζεσαι για να πεις δυο κουβέντες με ξένους. Άσε που δε νομίζω να 'χεις ανακαλύψει όλα τα μέρη της πατρίδας μας. Αν πάλι θες υλικό για τα απομνημονεύματά σου, τότε η καλύτερη επιλογή είναι το εξωτερικό.

Βουνό ή θάλασσα;

 

Μέσα σε τέτοιο καύσωνα είναι μεγάλο το δίλημμα. Υπάρχουν οι άνθρωποι που με τίποτα δεν αντέχουν την αφόρητη ζέστη και υποφέρουν απ' αυτήν. Ίσως γι' αυτούς να είναι καλύτερα να αποδράσουν σε έναν δροσερό ορεινό προορισμό, με έλατα και κυπαρίσσια γύρω τους, όπου το βράδυ θα κάνει και μια ψύχρα και θα χρειαστεί και μια ζακετούλα. Αν πάλι -το πιθανότερο- δεν ανήκεις σ' αυτούς, τότε η θάλασσα είναι αδιαπραγμάτευτη επιλογή ("κόκκινη γραμμή" που λεγε και μια ψυχή...). Εδώ που τα λέμε... Να 'σαι στην Ελλάδα κατακαλόκαιρο και να μην απολαύσεις τον ήλιο πάνω στην καυτή αμμουδιά, είναι τουλάχιστον παράξενο!

Κοσμοπολίτικα ή ερημικά;

Αν σκοπεύεις να ολοκληρώσεις τα Άπαντα της ποιητικής σου συλλογής, αν θες να μονάσεις και να ρίξεις και καμιά προφητεία άμα λάχει, αν θες να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα όπως σε γέννησε η μανούλα σου ή αν θες να ζήσεις κι εσύ την εμπειρία της προπολεμικής Ελλάδας (χωρίς νερό, ρεύμα κλπ), τότε δεν έχεις παρά να πας σε κάποιον ερημικό τόπο. Γεμάτη η χώρα μας από τέτοιους υπέροχους τόπους, όπου συναντάς άνθρωπο κάθε 4 ώρες, όπου το μπάνιο (του... καθαρίσματος) είναι ζητούμενο και η καλύτερη επιλογή είναι μάλλον ο ποταμός (σαν τη γυναίκα του Μενούση που γουστάριζαν ο Μπιρμπίλης κι ο Μεχμέτ Αγάς), όπου το ηλεκτρικό ρεύμα είναι είδος προς εξαφάνιση, όπου η ξαπλώστρα θεωρείται δάκτυλος του Σατανά για να μας αποσπάσει από την πορεία μας προς τη γκρουβαλο-θέωση. Υπάρχουν δεκάδες τέτοια νησάκια με 30 κατοίκους ή και κάμποσες βραχονησίδες για να ζήσεις την εμπειρία. Και μπορεί πηγαίνοντας να τις σώσεις κι απ' τους Τούρκους.
Αν όμως θες στις διακοπές σου να μείνεις σε δωμάτιο που θα 'χει μπανιέρα, τουαλέτα και αποχέτευση, να φας το μεσημέρι κοψίδια σε κάνα ταβερνάκι πλάι στο κύμα, να χαζέψεις στα μαγαζιά το απόγευμα, να δεις κόσμο στην όποια "Χώρα" και το βραδάκι να πας να πιεις κάνα ποτάκι σε κάποιο μπαράκι επί της παραλίας, τότε δεν έχεις παρά να διαλέξεις έναν προορισμό κάπως πιο δημοφιλή και εναρμονισμένο με τις τεχνολογικές εξελίξεις του αιώνα μας αλλά και του προηγούμενου (φως, νερό, τηλέφωνο κλπ.). Δε θα μας σώσεις απ' τους Τούρκους βέβαια, αλλά θα περάσεις καλά. Υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιοι τόποι στην ηπειρωτική και τη νησιωτική Ελλάδα και δε χρειάζεται να πας στους 3-4 (Μύκονο, Σαντορίνη, Πάρο κλπ) που γίνεται το "πατείς με-πατώ σε".

Οργανωμένη ή ερημική παραλία;

Εδώ είναι πιο απλά τα πράγματα., Αν χρησιμοποιείς το καμάκι κυριολεκτικά για τα ψάρια, τότε ερημική. Αν χρησιμοποιείς το καμάκι μεταφορικά για τουρίστριες, τότε οργανωμένη. Είναι ανάλογα με το τι θες.
Δηλαδή, αν θες να κολυμπήσεις σε ένα μέρος που μοιάζει με καρτ-ποστάλ, που είσαι εσύ και το νερό, που μπορείς να πετάξεις και τα μαγιό και όλα τα σχετικά και να απολαύσεις τη θάλασσα λες και παίζεις στη "Γαλάζια λίμνη" με τη Μπρουκ Σιλντς ή αν έχεις καινούρια σχέση και θες να κάνετε έρωτα ανά τρεις ώρες όπου σας βρει η όρεξη, τότε ψήφισε ερημική ασυζητητί!
Αν όμως πιάνεσαι ξαπλώνοντας πάνω σε βότσαλα, αν δεν εκτιμάς την κοτρώνα ως μαξιλάρι και την αποζητάς και την ξαπλώστρα σου βρε αδερφέ, αν διψάς και θέλεις πότε το κρύο νερό σου, πότε τον κρύο καφέ σου, πότε την παγωμένη μπυρίτσα σου και, άμα πεινάσεις το θέλεις και το ψημένο τοστάκι σου να καρδαμώσεις, τότε μάλλον η ερημική παραλία δεν είναι η καλύτερη επιλογή. Αν είσαι λάτρης των σωμάτων (και να τα θαυμάζεις, αλλά και να τα... πασπατέψεις αν τα καταφέρεις), τότε δεν έχεις παρά να επιλέξεις οργανωμένη παραλία.
TIP: Βέβαια σ' αυτήν την περίπτωση, θα χρειαστεί να αντιμετωπίσεις και τον θανάσιμο κίνδυνο της ρακέτας. Μπορεί και να χρειαστεί να πλακώσεις στο ξύλο κάναν τενίστα της παραλίας που βαράει "τάκα-τούκα" πάνω απ' το κεφάλι σου, αλλά αυτό θα είναι το κλου των διακοπών σου και μπορεί να σου αποφέρει έναν ανδριάντα στο κέντρο της παραλίας ως δώρο απ΄τους υπόλοιπους βασανισθέντες λουομένους αλλά και το χρυσό κλειδί της πόλης απ' τον τοπικό δήμαρχο.

Χαλάρωση ή ξεσάλωμα;

Εδώ το δίλημμα είναι τα δύο άκρα. Και όπου μιλάμε για δύο άκρα, τότε μιλάμε για δύο λάθη. Η μέση οδός είναι νομίζω η καλύτερη. Δηλαδή να βρεις ένα μέρος όπου μπορείς ανά πάσα στιγμή να επιλέγεις είτε το ένα είτε το άλλο. Όλα στη ζωή χρειάζονται. Ούτε μπορείς όλη τη μέρα σου να είσαι τουρίστας... "Λάκης Γαβαλάς" από πάρτυ σε πάρτυ, ούτε μπορείς βέβαια να πας να ζήσεις σαν αναχωρητής του κόσμου ετούτου. Όπου πας, φρόντισε να υπάρχουν μέρη όπου θα χαλαρώσεις και ο μόνος ήχος που θα ακούς θα είναι το τραγούδι των τζιτζικιών και το πάφλασμα των κυμάτων, αλλά να υπάρχουν και μέρη όπου υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι, μουσική, χορός, κέφι και χαρά.
Η μέρα έχει 24 ώρες και προσφέρεται για αρκετές εναλλαγές.
TIP: Εξαιρούνται βέβαια οι περιπτώσεις ανθρώπων που δουλεύουν όλη μέρα σε εργοστάσια ή άλλες παρεμφερείς εργασίες που εγκλωβίζουν τον άνθρωπο μέσα σε μια τρελή βαβούρα, οπότε η απομόνωση από τους ήχους τους εγκόσμιους κρίνεται απαραίτητη για τη διατήρηση της ψυχικής ισορροπίας.

Με φίλους ή με το "αίσθημα";

Αναλόγως σε τι φάση είσαι. Αν έχεις καταναλώσει υπερβολικό χρόνο με το αίσθημα τον τελευταίο χρόνο, τότε να πας με φίλους για να ξεδώσεις, να μη σκέφτεσαι τίποτα, να γελάσεις, να πιεις μέχρι λιποθυμίας, να γλεντήσεις, να φλερτάρεις και τα λοιπά.
Αν όμως αισθάνεσαι ότι έχεις απομακρυνθεί τελευταία απ' το αίσθημα, τότε παρ' το απ' το χέρι, τραβήξτε για όπου σας βγάλει ο δρόμος (άντε, πάρτε κι άλλο ένα ταιριαστό ζευγάρι, αν έχετε) και κάνε μαζί της/του ό,τι θα έκανες με τους φίλους: γλέντα, γέλα, πιες, φλέρταρε (τη δικιά σου, όχι καμιά άλλη και σου 'ρθει κάνα τασάκι στο κεφάλι), κάνε τα πάντα μαζί της. Τότε θα δεις, αν και εφόσον ταιριάζετε βέβαια, πως μπορείτε να τα κάνετε και μαζί αυτά! Συν τα άλλα -που επίσης κάνετε μαζί και που μάλλον δεν τα κάνετε με τους φίλους...- και η σούμα βγαίνει υπερπλήρης!
Άρα: αν έχεις βρει το κατάλληλο αίσθημα, τότε διακοπές τα δυο σας!
Αν όχι, τότε με τους φίλους...

~ ~ ~

ΥΓ.: Ελπίζω να σε βοήθησα να απαντήσεις στο  οντολογικό δίλημμα των διακοπών σου ή έστω να σου έδωσα κάποια επιχειρήματα για να ψήσεις τη γυναίκα σου ή τον άντρα σου να πάτε εκεί που θέλεις.
Έχοντας γυρίσει αρκετά νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου, αλλά και... βουνοκορφές, σου λέω ότι τελικά όπου κι αν πας υπέροχα θα περάσεις. Αρκεί να είσαι κατάλληλος/η για να περάσεις καλά. Αρκεί δηλαδή να αγαπάς τον εαυτό σου και αυτόν/ήν που θα πάτε μαζί. Τότε ακόμη και στο εξωτικό... Τσέρνομπιλ να πάτε για ρομαντικό 3ήμερο, θα το βρείτε μαγευτικό τόπο! Ενώ άμα είσαι στραβόξυλο, τότε ακόμη και στο ομορφότερο μέρος του κόσμου να πας, θα γυρίσεις με μια μούρη ως το πάτωμα.
Εδώ που τα λέμε, το 'χει η γκλάβα του τού καθενός...

toixo-toixo