Στη Γαλλία του κλοιού από απεργίες. Εκεί όπου γίνεται χαμός από τον κόσμο, ο οποίος βγήκε στους δρόμους μαζικά και ψυχωμένα. Αντίθετα με τη σιγή ασυρμάτου και τον αέρα παραίτησης και κατάθλιψης που σαρώνει την Ελλάδα του "μη βιώσιμου χρέους"

Και μια φωτογραφία, παρμένη λίγες ημέρες πριν, από τις μεγάλες ταραχές στη Γαλλία, του σοσιαληστή Ολάντ, εκεί όπου προωθούνται οι περίφημες πια "εργασιακές μεταρρυθμίσεις" (sic) και οι οποίες ισοπεδώνουν το δικαίωμα στην εργασία, στην αξιοπρέπεια, στην εκδήλωση όλων των ανθρώπινων δικαιωμάτων μέσα από την ανακάλυψη της θεμελιώδους ανθρώπινης φύσης κι άρα στη συντριβή κάθε προοπτικής για πραγματική δημοκρατία. Η οποία υποχωρεί άτακτα μπροστά στην επέλαση των αιμορουφήχτρων του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της πιο στυγνής εκμετάλλευσης των εργαζομένων προκειμένου να πάρουν τα πάνω τους οι γαμω-"αγορές"...
  (να θυμηθουμε και μια όχι πολύ παλιότερη παραδοχή του ΔΝΤ, που τώρα ανέλαβε το ρόλο του "κακού" σε αυτό το παγκόσμιο πολιτικο-οικονομικό θέατρο σκιών και υποκρισίας), των "θεσμών", των χαμογελαστών "σωτήρων", "αριστερών" και μη, αν και τα ιδεολογικά πρόσημα αποτελούν τη μεγαλύτερη γραφικότητα των μοντέρνων καιρών και των εργατοπατερικών δειγμάτων διαδήλωσης.

φωτογραφία με έναν αστυνομικό να σημαδεύει με όπλο διαδηλωτές στην πόλη Ρεν.

(το είδαμε εδώ) 

  Αυτό, αγαπητέ κ. Ολάντ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΕΙΔΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ή ας πούμε "bullying" σύμφωνα με την "καραμέλα" των "σοκαρισμένων" καιρών μας; Ή περιμένατε να καθίσουν φοβισμένα και υπάκουα στα αυγά τους οι συμπολίτες σας (υπήκοοι για εσάς) μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι από τα τσιράκια και τα πιόνια των δυτικών μυστικών υπηρεσιών σας και των αποικιοκρατικών πρακτικών σας; (βλέπε π.χ.στρατιωτική επέμβαση Γαλλίας στο Μάλι)
 "False Flag" never ends: Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, "Η ενδεκάτη Σεπτεμβρίου αλά φρανσαίζ" και  Η νέα 9/11 made in Europe (σκέψεις, συνειρμοί, συγκρίσεις και αμφιβολίες) αλλά και  " CONFIRMED: French Government Knew Extremists BEFORE Paris Terrorist Attack"("Eπιβεβαιωμένο: Η γαλλική κυβέρνηση γνώριζε τους εξτρεμιστές ΠΡΙΝ την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι")

Ως ελάχιστη συμπαράσταση στις κινητοποιήσεις του γαλλικού λαού (και κάθε λαού) των τελευταίων ημερών, παραθέτουμε κι ένα θαυμάσιο γαλλικό τραγούδι, που γράφηκε το 2004, κατά τον Αμερικανό-Ιρακινό πόλεμο, ο οποίος αποτέλεσε γενική αιμορραγία για τη χώρα.
Κι ελπίζουμε κάποια στιγμή τα "σκληρά καρύδια της συνείδησης" να πάψουν να αποτελούν μειοψηφία σε αυτό τον πολύπαθο πλανήτη και ο άνθρωπος να ξυπνήσει από το βαθύ λήθαργο, να κοιτάξει με θάρρος την αλήθεια στα μάτια, όσο επώδυνη κι αν είναι, και να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες του.


 

" Δεν επιλέγουμε ούτε την καταγωγή μας, ούτε το χρώμα του δέρματός μας.

Όπως ονειρευόμαστε ζωή σε κάστρο, όταν ζούμε σε γκέτο.

Από κάτω, δακρύβρεχτα ονειρεύομαι να ξεσκίσω αυτόν τον πίνακα

που φτιάχτηκε από όπλα, δάκρυα,

από αίμα και κλάμα

Αντίκρυ στη θάλασσα,

θα έπρεπε να είχα μεγαλώσει.

Με τα μούτρα προς τη γη,

θα μπορούσα να είχα πεθάνει.

Ανασηκώνομαι,

ονειροπολώ για τελευταία φορά.

Η ξηρασία σε μια γη όπου δεν γίνεται να σπείρουμε,

είναι θλίψη στα μάτια που δεν μπορούν να δακρύσουν.

Έχω πολλά μακρινά όνειρα, έχω προ πολλού εξεγερθεί,

έχω πιει ένα επικίνδυνο ποτό και αυτό με έχει μεθύσει πολύ.

Μέσα στη ζωή είναι οι κοντινές επιλογές και τα επόμενα βήματα.

Υπάρχουν οι "Έχεις ένα ευρώ ;" όπου η κασέτα σχίζεται.

Υπάρχει το Κράτος, οι χαμηλόμισθοι, οι πιεστικοί.

Αν είσαι από κάτω, μαστιγωμένο πρέπει να σε αφήσουν.

Δεν έχεις καταλάβει εσύ αυτό, την επιθυμία να κερδίσεις τις πατάτες,

να'σαι αριστερά, δεξιά, αντίκρυ στη θάλασσα, μακριά απ'τα μαγειρεία ;

Δεν έχεις καταλάβει αυτό, την επιθυμία να ξεσπάσεις, να μοιράσεις πατάτες,

προς αριστερά, προς δεξιά με ύφος απειλητικό ; "

antidras