Ο σχεδιασμός κήπων θεωρείται, στην κυριολεξία, μία μορφή τέχνης στην Ιαπωνία που εξελίσσεται για πάνω από 1000 χρόνια και «αντιγράφεται» σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Οι ιαπωνικοί κήποι χωρίζονται σε διαφορετικές κατηγορίες και καλύπτουν συγκεκριμένες πολιτιστικές και θρησκευτικές ανάγκες. Παρακάτω ακολουθούν όλα τα εντυπωσιακά είδη ιαπωνικών κήπων.
Αρχαία Ιαπωνία (πριν το 794)
Είναι ένας από τους παλαιότερους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς ιαπωνικού κήπου, που είχαν ως τοποθεσία ιερά εδάφη και όπου τα βότσαλα συμβόλιζαν τους ανθρώπους. Το είδος αυτό διατηρείται μέχρι σήμερα κατά βάση σε αρχαίους ναούς Shinto όπου τα κτήρια περιβάλλονται από μεγάλες ποσότητες άτακτα τοποθετημένων βότσαλων.
Περίοδος Heian (794-1185)
Κατά την σχετικά ειρηνική περίοδο Heian, η πρωτεύουσα του κράτους μεταφέρθηκε στο Κιότο όπου οι πλούσιοι αριστοκράτες έφτιαχναν μεγάλους Shinden κήπους στα παλάτια και τις βίλες τους με σκοπό την ψυχαγωγία αυτών και των καλεσμένων τους. Χρησιμοποιούνταν για τεράστιες δεξιώσεις, βαρκάδες και ψάρεμα. Μπορεί κανένας από τους αυθεντικούς Shinden κήπους να μη διασώζεται μέχρι σήμερα, όμως οι περισσότερες από τις μεγάλες λίμνες τους έχουν ενταχθεί σε μετέπειτα κατασκευασμένους κήπους.
Περίοδοι Kamakura και Muromachi (1192-1573)
Όταν η δύναμη πέρασε από τους αριστοκράτες στους στρατιωτικούς οι κήποι στην Ιαπωνία άρχισαν να γίνονται μινιμαλιστικοί και όλο και μικρότεροι. Ήταν η περίοδος που ο Βουδισμός έκανε την εμφάνιση του στη χώρα και όλοι οι στρατιωτικοί ηγέτες είχαν ασπασθεί τη νέα θρησκεία. Ο σχεδιασμός των κήπων γινόταν έτσι ώστε να συμπεριλαμβάνει βουδιστικούς ναούς και να βοηθάει τους μοναχούς να διαλογίζονται. Παρά τη λιτότητα και τη μινιμαλιστική τάση τους, οι λίμνες, τα νησάκια και οι γέφυρες έκαναν και εδώ την εμφάνιση τους. Πολλοί από τους κήπους αυτού του ρυθμού συντηρούνται μέχρι τις μέρες μας με φωτεινά παραδείγματα τους βασικότερους Zen ναούς του Κιότο όπως οι Ryoanji, Daitokuji, Tenryuji και Kokedera.
Περίοδος Azuchi-Momoyama (1573-1603)
Οι κήποι τσαγιού είχαν κάνει την εμφάνιση τους πολλά χρόνια πριν για να φιλοξενούν τις εορτές τσαγιού, όμως η κατασκευή τους άγγιξε νέα επίπεδα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Χαρακτηρίζονται από την απλότητα και τη χρηστικότητα τους. Ένα πέτρινο μονοπάτι οδηγεί από την είσοδο στο tea house, κατά μήκος του πέτρινα φανάρια παρέχουν φως και αποτελούν το μοναδικό στοιχείο διακόσμησης, ενώ υπάρχει πάντα και ένας νιπτήρας (tsukubai) για το τελετουργικό πλύσιμο. Πολλοί από αυτούς τους κήπους υπάρχουν μέχρι σήμερα, όμως πλέον αποτελούν κομμάτι μεγαλύτερων κήπων.
Περίοδος Edo (1603-1867)
Την περίοδο αυτή η μόδα κινήθηκε και πάλι προς την υπερβολή και την ψυχαγωγική προσέγγιση. Το αποτέλεσμα ήταν τεράστιοι κήποι για μεγάλους περιπάτους με λίμνες, νησάκια και τεχνητούς λόφους ορατούς από τα περισσότερα σημεία του μονοπατιού. Πολλοί από τους κήπους της εποχής είχαν μέσα τους και έναν κήπο τσαγιού. Οι προύχοντες της περιόδου έφτιαχναν περιπατητικούς κήπους στις βασικές τους κατοικίες αλλά και στις βίλες τους στην περιοχή Edo (το σημερινό Τόκιο). Έτσι τέτοιου είδους κήπους μπορούμε να βρούμε σήμερα σε παλιά κάστρα/πόλεις διασκορπισμένες γύρω από το Τόκιο. Οι πιο γνωστοί κήποι αυτής της κατηγορίας είναι ο Korakuen στην Οκινάουα, ο Katsura στο Κιότο και οι Rikugien και Koishikawa Korakuen στο Τόκιο.
Την ίδια εποχή, στην αστική Ιαπωνία ήταν πολύ δημοφιλείς οι κήποι Tsuboniwa. Αυτοί ήταν πολύ μικροί σε μέγεθος καλύπτοντας την αυλή ενός αστικού σπιτιού ή τον ελάχιστο χώρο ανάμεσα σε δύο σπίτια. Σκοπός τους ήταν να προσφέρουν λίγο φως και μία ανάσα καθαρού αέρα στο ασφυκτικό αστικό τοπίο. Λόγω του μεγέθους τους, συνήθως περιείχαν ελάχιστα διακοσμητικά στοιχεία και δεν προβλεπόταν η είσοδος σε αυτούς. Μέχρι και σήμερα οι κήποι Tsuboniwa παραμένουν αρκετά δημοφιλείς για ανθρώπους που επιθυμούν ένα πράσινο κομμάτι στο σπίτι τους αλλά δεν έχουν την πολυτέλεια του χώρου.
Μοντέρνοι κήποι (1868 μέχρι σήμερα)
Από την περίοδο Meiji και μετά η Ιαπωνία μπήκε σε μία εποχή γρήγορου εκμοντερνισμού όπου πολλά στοιχεία του δυτικού πολιτισμού έκαναν την εμφάνιση τους. Τότε φτιάχτηκαν πολλοί κήποι με δυτική νοοτροπία κατά κύριο λόγο στη νέα πρωτεύουσα, το Τόκιο. Επιπλέον, επιτράπηκε η είσοδος στους περιπατητικούς κήπους που μέχρι τότε ήταν κλειστοί για το κοινό. Σε πολλούς από αυτούς τους παλιούς κήπους προστέθηκαν δυτικές επιρροές, όπως παρτέρια με λουλούδια και μεγάλες εκτάσεις γκαζόν.
Από την περίοδο Meiji και μετά η Ιαπωνία μπήκε σε μία εποχή γρήγορου εκμοντερνισμού όπου πολλά στοιχεία του δυτικού πολιτισμού έκαναν την εμφάνιση τους. Τότε φτιάχτηκαν πολλοί κήποι με δυτική νοοτροπία κατά κύριο λόγο στη νέα πρωτεύουσα, το Τόκιο. Επιπλέον, επιτράπηκε η είσοδος στους περιπατητικούς κήπους που μέχρι τότε ήταν κλειστοί για το κοινό. Σε πολλούς από αυτούς τους παλιούς κήπους προστέθηκαν δυτικές επιρροές, όπως παρτέρια με λουλούδια και μεγάλες εκτάσεις γκαζόν.
jenny
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου