Σάββατο 30 Απριλίου 2016

Οι Ευρωπαίοι αρχιερείς της λιτότητας φέρνουν στο μυαλό τα λόγια του Τσάρλι Τσάπλιν στο τέλος του Μεγάλου Δικτάτορα: «Άνθρωποι – μηχανές, με μυαλά – μηχανές και καρδιές – μηχανές».

Αποτέλεσμα εικόνας για εικονες μερκελ









 Γιώργος X. Παπασωτηρίου
  

Ποιος θυμάται την παρέμβαση-απειλή της Μέρκελ, μέσω του Der Spiegel, ότι είναι αναπόφευκτη η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, εάν κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ; Αν αυτό δεν είναι φαλκίδευση του δημοκρατικού πολιτεύματος – της λαϊκής κυριαρχίας- και κατάφωρη παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας, τότε τι είναι; Τώρα επιβάλουν τη λήψη προληπτικών μέτρων πέραν της Συμφωνίας του προηγούμενου καλοκαιριού και στο όνομα της δήθεν διαφωνίας με το ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για τις λεγόμενες ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, όπως εκτιμούν κάποιοι στην Ελλάδα, αλλά για τη συμπαιγνία Σόιμπλε(Μέρκελ)-Τόμσεν(Λαγκάρντ) στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποιημένης νεοφιλελεύθερης (εφαρμοσμένης) πολιτικής. Δυστυχώς, η πολιτική αυτή βρίσκει ευήκοα ώτα στο εσωτερικό της Ελλάδας από οικονομικές, πολιτικές και μιντιακές δυνάμεις που ταυτίζονται με την πολιτική του Βερολίνου και του νεοφιλελευθερισμού.
Ή μήπως τα πρόσωπα, όπως μερικοί πιστεύουν μαζί με τον Χέγκελ, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις; Με άλλα λόγια, ποιος είναι ο κ. Βόλφαργκ Σόιμπλε;  Κάποιοι στην Ελλάδα διαμαρτύρονται όταν ασκείται κριτική σ’ έναν άνθρωπο που πορεύεται πάνω σ’ ένα αναπηρικό αμαξίδιο. Η αναπηρία όμως του υπουργού οικονομικών της Γερμανίας δεν τον καθιστά λιγότερο σκληρό, όχι μόνο απέναντι στους Έλληνες αλλά και απέναντι στους συμπατριώτες του. Θυμίζουμε ότι ο Σόιμπλε υποστήριξε το Γκουαντάναμο και ζήτησε τη χρησιμοποίηση του στρατού στο εσωτερικό της Γερμανίας! Είναι αυτός ο οποίος είναι ευαίσθητος όταν υβρίζεται αλλά όχι και όταν καθυβρίζει. «Είναι η συμφωνία, ηλίθιε»! είπε κατά πρόσωπο και δημοσίως στον Έλληνα πρωθυπουργό στο Νταβός. Είναι η συμφωνία, την οποία ο ίδιος λησμονεί τώρα προκειμένου να εξευτελίσει, αφαιρώντας το όποιο εναπομείναν αντι-νεοφιλελεύθερο στοιχείο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο ίδιος που θεωρούσε ότι το Λουξεμβούργο ως φορολογικός παράδεισος δεν είναι το ίδιο με την Κύπρο. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ουκρανία σήμερα. Εκεί όπου τόσο η Γερμανία όσο και οι ΗΠΑ μέσω ΔΝΤ, αφού ξέχασαν εντελώς τους δήθεν καταστατικούς κανόνες του Οργανισμού, δανειοδότησαν τους Ουκρανούς νεοναζί. Γιατί, εντέλει, όλα είναι θέμα γεωπολιτικών συμφερόντων και υπακοής στα θέσφατα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και όχι κάποιων νομικών κανόνων, οι οποίοι ισχύουν κατά το δοκούν.
Τι θέλει, όμως, από την Ελλάδα ο Β. Σόιμπλε; Να ακολουθήσει, όπως έχει ξαναπεί ως γνήσιος προτεστάντης πάστορας, τον «καλό δρόμο». Αυτόν του οικονομικού «ναζισμού» που έχει οδηγήσει ήδη στην καταστροφή εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους επιχειρηματίες και στην ανεργία 1.348.742 εργαζόμενους(27,2%)! Τελικά, ο σωστός δρόμος της Ελλάδας σύμφωνα με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών έχει ένα όνομα, αυτό της «ανθρωπιστικής καταστροφής». Τι επιδιώκουν, όμως, οι Γερμανοί; Μήπως αυτή είναι η «δεύτερη ευκαιρία τους», όπως διατείνονται ευρωπαίοι αναλυτές, για την εγκαθίδρυση της γερμανικής αυτοκρατορίας στην Ευρώπη, του γνωστού Δ Ράιχ; Ίσως. Γιατί η Ευρώπη αντί να ενωθεί στη βάση ενός δημοκρατικού σχεδίου ισοτιμίας και ελευθερίας των λαών της, τείνει να ενωθεί με τη χρήση των γαμψών νυχιών του γερμανικού αυτοκρατορικού αετού. Παραδόξως, ένας τέτοιος αετός( αυτός των WASP’s, των Λευκών Προτεσταντών Αγγλοσαξόνων) ένωσε και τις ΗΠΑ. Θα γίνει το ίδιο και στην Ευρώπη; Οι αναλογίες δεν παραπέμπουν σε καταφατική απάντηση. Εξάλλου, στην Ευρώπη έχουμε μία «ιδιότυπη οικονομική κατοχή» εθνικά κυρίαρχων λαών.
Κι αν κάποιοι μιλήσουν για εικασίες, θα τους παραπέμψουμε και πάλι στο βιβλίο της καθηγήτριας Γκέρτρουντ Χέλερ, στέλεχος διαφόρων ομίλων και της Deutsche Bank καθώς και πρώην φίλης της Α. Μέρκελ. Το σύστημα Μ (Μέρκελ) θέλει να κερδίσει χρόνο γιατί επιδιώκει να επιβάλλει μία «γερμανική Ευρώπη» χωρίς την προβολή ιδεολογικών προταγμάτων που θα αναμόχλευαν το παρελθόν και θα αποκάλυπταν το σχέδιο για ένα Δ΄ Ράιχ σημειώνει η Χέλερ. «Το σχέδιο θα έρθει ‘’σαν τον κλέφτη τη νύχτα’’». Γενικά, τα κρυφά deals και «Η παράκαμψη των κανόνων δικαίου, η καταστρατήγηση συμβάσεων και θεσμών σε επίπεδο ευρωζώνης είναι πρώτο δείγμα για την αξίωση της κυριαρχίας της(σ.σ. Μέρκελ) στην Ευρώπη. Το γεγονός ότι στο μεταξύ και η ευρωπαϊκή Κομισιόν υποτάσσεται στις υπαγορεύσεις της Μέρκελ είναι μια απόδειξη για την αποτελεσματικότητα του συστήματος Μ». Συνεπώς, οι Γερμανοί δεν επιζητούν απλώς αυτό που υποστηρίζουν ο οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν και ο πολιτικός φιλόσοφος Νόαμ Τσόμσκι, δηλαδή ότι «Απώτερος σκοπός των γερμανικών απαιτήσεων από την Αθήνα, στο πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης χρέους, είναι η αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ελλάδας». Οι Γερμανοί θέλουν την Ελλάδα αποικία τους.
Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι η Γερμανίδα καγκελάριος  Άγκελα Μέρκελ δήλωνε πριν τέσσερα χρόνια, το 2012, ότι δεν αποκλείει ένα μελλοντικό «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους, αναγνωρίζοντας έτσι την ανάγκη ρύθμισής του. Γιατί, άραγε, σήμερα τόσο αυτή όσο και ο Σόιμπλε δεν το αναγνωρίζουν; Γιατί απλούστατα η Μέρκελ (πάρα τη συμπάθειά της προς τον Αλ. Τσίπρα, όπως λένε οι συνεργάτες της) δεν ενδιαφέρεται για τη «βραχυπρόθεσμη νομισματική πολιτική» αλλά για το μεγάλο, μακροπρόθεσμο σχέδιο που είναι μία Ευρώπη υπό γερμανική ηγεσία. Υπ’ αυτή την οπτική το Βερολίνο δεν ενδιαφέρεται για την επίλυση της κρίσης, αλλά για τη διατήρησή της μέσω του δημοσιονομικού ελέγχου. Αυτός είναι ο σκοπός των «προληπτικών μέτρων». Να καταστεί ένας μηχανισμός-μέγγενη που θα σφίγγει και θα χαλαρώνει, ελέγχοντας διαρκώς την αναπνοή του ομήρου. Γιατί ο δημοσιονομικός έλεγχος καθιστά δυνατή την «επέμβαση στα εσωτερικά των κρατών-μελών της ΕΕ, προπάντων στη νότια και στην ανατολική Ευρώπη»(Neue Zurcher Zeityng am Sonntag 27/11/2011). Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η επανάληψη και φέτος του περσινού στραγγαλισμού της ελληνικής οικονομίας.
Το Βερολίνο θέλει την Ελλάδα υπό πλήρη έλεγχο, γιατί θέλει την Ευρώπη γερμανική. Το έχουμε ξαναγράψει, το στρατόπεδο εργασίας, που λέγεται Ελλάδα, ακριβώς όπως το Μπούχενβαλντ, επιδιώκεται να καταστεί ένας υποδειγματικός βιοπολιτικός χώρος, όπου η κυρίαρχη εξωτερική(γερμανική) εξουσία θα μπορεί να ασκείται χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό στο σώμα, στην πολιτική, στην κοινωνική και στη βιολογική ζωή των Ελλήνων εργαζόμενων και μη.  Σύμμαχοι των Μέρκελ-Σόιμπλε είναι και οι ελληνικές και ευρωπαϊκές ελίτ οι οποίες επιχειρούν, όπως λέει ο Μπαλιμπάρ, «να δαιμονοποιήσουν τη λαϊκότητα, να ενοχοποιήσουν τις λαϊκές διεκδικήσεις, τις κριτικές στην ευρωπαϊκή οικοδόμηση. Το αβυσσαλέο χάσμα των ελίτ και του λαού οδηγεί στην επανεμφάνιση των διεκδικήσεων για ισότητα και δικαιοσύνη».
Και γιατί τόση εμπάθεια εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί οι Σόιμπλε και Μέρκελ επιζητούν «πιστούς» και «πρόθυμους» για την γερμανική αυτοκρατορία στην Ευρώπη. Αντίθετα, η έλλειψη πίστης και οι όποιες αμφιβολίες για το εφαρμοζόμενο πρόγραμμα καταδικάζονται ως «αγνωστικισμός» κακομαθημένων εθνοτικών μορφωμάτων, τα οποία είναι το νέο καταραμένο απόθεμα, οι περιττοί ενός νέου τύπου ολοκληρωτισμού. Για μία ακόμη φορά η ηγεσία του Βερολίνου, κατά το ανάλογο των ναζί, δεν σέβεται την εθνική αξιοπρέπεια των άλλων λαών. Μάλιστα, όποιος δεν εντάσσεται στη γερμανική πολιτισμική και πολιτική ιδιοπροσωπία είναι απορριπτέος. Αλλά ποιό πολιτισμικό και πολιτικό μοντέλο μας προτείνουν; Σε τι να πιστέψουμε; Ο Αυστριακός συγγραφέας Τόμας Μπέρνχαρντ μιλά για τους «νεοβάρβαρους του χρήματος» που έχουν αναγάγει σε ύψιστη τέχνη τον καιροσκοπισμό και τον εθνικοσοσιαλισμό. Εδώ ο εθνικοσοσιαλισμός είναι έμφυτος, λέει ο Μπέρνχαρντ! Εδώ τον κάθε άνθρωπο «τον έχει αδράξει γερά η απληστία, η ανοικτιρμοσύνη, η ατιμία, το ψέμα, η υποκρισία, η χαμέρπεια». Κι αυτό μοιάζει να επιβεβαιώνεται. Δείτε τι γίνεται, σήμερα, στην Αυστρία, στην Πολωνία, στην Ουγγαρία. Οι γερμανικές φυλές της μεσευρώπης βρίσκουν στο ρατσισμό και το νέο-ναζισμό το σημερινό πρόσωπό τους. Οι Γερμανοί σύμφωνα με έρευνα του Spiegel έχουν χάσει τον τρόπο να «ευχαριστιούνται». «Το γονίδιο της ευχαρίστησης συνεχώς ατροφεί - ξεχάσαμε να χαιρόμαστε τους εαυτούς μας» γράφουν οι Γερμανοί ερευνητές. Γι’ αυτό οι Γερμανοί προτείνουν έναν κόσμο χωρίς απόλαυση, χωρίς χαρά. Μόνο μίσος, μίσος παντού, μίσος και φθόνος για όλους και όλα.
artinews

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου