Ντίνα Δασκαλοπούλου
Για τα παιδιά που χάθηκαν στο στοιχειωμένο δάσος στις λίμνες στο Βορρά
για τα παιδιά που χάθηκαν στου δράκου το πηγάδι στης στρίγκλας τη σπηλιά.
Σε συμμορίες με ζητιάνους σε αχυρώνες και σ' αυλές
και σε καράβια του πελάγους με λαθρεμπόρους πειρατές.
Για τα παιδιά που τα 'συραν στης Αφρικής τις αγορές εμπόροι και ληστές
και φοβισμένα κι ορφανά στη Σμύρνη και στη Βενετιά τα 'πιάσαν οι φρουρές.
Διονύσης Σαββόπουλος, από «Το περιβόλι του τρελού»
Κρατάει στα χέρια του μια κακοτυπωμένη φωτοτυπία. Πιτσιρίκια που χαμογελούν και μια όμορφη θλιμμένη γυναίκα.
Ανοίγει το κινητό και μου δείχνει το τελευταίο σήμα ζωής που έλαβε: είναι νύχτα, τα πιτσιρίκια φορούν τα πορτοκαλί τους σωσίβια κι ετοιμάζονται να μπουν στη βάρκα.
Στις 8 το πρωί, στις 21 του Οκτώβρη, ανοιχτά της Σάμου, η βάρκα ναυαγεί.
Από εκείνη την ημέρα, ο Τζαφάρ ψάχνει 13 μέλη της οικογένειάς του. Ο μόνος που σώθηκε ήταν ο αδελφός του: τώρα νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική στη Γερμανία.
Είδε να χάνονται μες στο νερό η μάνα του, η γυναίκα του, τα ανίψια του.
Τα στοιχεία είναι τρομακτικά. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, από τον Σεπτέμβριο μέχρι σήμερα, κατά μέσο όρο δύο παιδιά πνίγονται καθημερινά στο Αιγαίο.
Ο Τζαφάρ ταξίδεψε ώς εδώ από την Αυστρία, με την ελπίδα πως τα δικά του πιτσιρίκια έχουν σωθεί.
Κι αν δεν τα έχουν καταφέρει, θέλει τουλάχιστον να βρει τις σορούς τους.
Ζωντανούς ή νεκρούς, ψάχνει τους ανθρώπους του.
Σήμερα έδωσε DNA, ώστε να ταυτοποιηθεί με τις σορούς που φυλάσσονται.
Ο Τζαφάρ προτιμά να σκέφτεται ότι οι δικοί του είναι αγνοούμενοι κι είναι τόσο απελπισμένος που εύχεται τα ανίψια του να βρίσκονται ανάμεσα στα 10.000 παιδιά, που η Γιούροπολ λέει ότι αγνοείται η τύχη τους στην Ευρώπη.
Τα παιδιά που αγνοούνται μπορεί να βρίσκονται οπουδήποτε και να έχουν υποστεί οτιδήποτε: από το να χρησιμοποιούνται σε κυκλώματα επαιτείας μέχρι να δουλεύουν ως σκλάβοι του σεξ ή να έχουν πωληθεί τα όργανά τους.
Στην ίδια βάρκα υπήρχαν κι άλλα παιδιά: κάποια ταξίδευαν ολομόναχα, άλλα είχαν βρει μια οικογένεια κι είχαν κολλήσει μαζί της, άλλα είχαν πληρώσει αδρά κάποιον ενήλικα, για να εμφανιστεί στις Αρχές ως συγγενής τους.
Αυτά τα παιδιά ορίζει ο νόμος ως «ασυνόδευτους ανηλίκους». Τον τελευταίο χρόνο 270.000 παιδιά-πρόσφυγες πέρασαν στην Ευρώπη.
Τώρα πια ένας στους τρεις πρόσφυγες είναι παιδί. Σύμφωνα με την οργάνωση «Save the Children», ένα στα δέκα προσφυγόπουλα το 2015 (26.000 παιδιά) ταξίδεψε μόνο του, χωρίς τη φροντίδα κάποιου ενήλικα.
Ετσι ακριβώς ταξίδεψαν από την Τεχεράνη μέχρι την Αθήνα ο Μεϊσάν και ο Γκαμσίτ. Είναι κι οι δυο Αφγανοί κι έχουν μόλις πατήσει τα 16.
Η ιστορία τους είναι τυπική: μάζεψαν χρήματα, βρήκαν έναν διακινητή, έφτασαν στη Λέσβο, δήλωσαν πως είναι 18άρηδες και κατέληξαν στην πλατεία Βικτωρίας.
Αν έλεγαν την αλήθεια για την ηλικία τους, θα έπρεπε να μπουν σε καθεστώς προστασίας ανηλίκου, να φιλοξενηθούν σε κάποιον ξενώνα εδώ, να περιμένουν μήνες, ώστε να κινηθούν οι διαδικασίες επανένωσης με τις οικογένειές τους.
Ο Μεϊσάν και ο Γκαμσίτ τώρα φιλοξενούνται από μια κυρία της γειτονιάς και το μόνο που θέλουν είναι να συνεχίσουν το ταξίδι όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Η ταυτοποίηση των ανηλίκων είναι ένα πρόβλημα για τις Αρχές, πολλώ δε μάλλον, όταν τα ίδια τα παιδιά δεν θέλουν να καταγραφούν ως παιδιά.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα αιτήματα για στέγαση σε ξενώνες που δέχεται το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (η δομή που αναζητά θέσεις σε ξενώνες για την τοποθέτηση των παιδιών): ενώ το 2015 οι εισροές προσφύγων πενταπλασιάστηκαν, υποβλήθηκαν λιγότερα αιτήματα στέγασης (2.248) από την προηγούμενη χρονιά (2.390 το 2014).
Αυτό σημαίνει πως τα παιδιά θέλουν πάση θυσία να φύγουν από εδώ, ακόμα κι αν κινδυνεύουν θανάσιμα.
Στη συντριπτική τους πλειονότητα, τα παιδιά που ταξιδεύουν μόνα (95%) είναι αγόρια πάνω από 12 χρόνων με μέσο όρο ηλικίας τα 16.
Κατά προσέγγιση, το 30% είναι από το Αφγανιστάν, το 24% από το Πακιστάν και το 18% από τη Συρία.
Κύριος στόχος τους είναι η επανένωση με την οικογένειά τους: ταξιδεύουν, προκειμένου να βρουν τους γονείς τους ή συγγενείς που ήδη έχουν εγκατασταθεί σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης.
Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις παιδιών που ταξιδεύουν, χωρίς να τα περιμένει κανείς πουθενά.
Από τις αρχές του 2016 έχουν γίνει 907 αιτήματα για φιλοξενία ασυνόδευτων ανηλίκων.
Στην Ελλάδα υπάρχουν 17 οργανωμένες δομές, που μπορούν να φιλοξενήσουν συνολικά 432 παιδιά.
Ετσι, τα παιδιά αναγκαστικά μπαίνουν σε λίστα αναμονής και περιμένουν στους χώρους υποδοχής ή προσωρινής φιλοξενίας, μέχρι να βρεθεί θέση σε ξενώνα.
Είναι τέτοια η λαχτάρα τους να συνεχίσουν το ταξίδι τους, ώστε, ακόμα κι αν τα παιδιά έχουν μπει σε ξενώνες, δεν μένουν πολύ: σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, το 2014 στη συντριπτική τους πλειονότητα τα παιδιά έφευγαν από τον ξενώνα προς άγνωστη κατεύθυνση μέσα στον πρώτο μήνα -κάποια παιδιά φεύγουν ακόμα και τα πρώτα 24ωρα.
Οι ειδικοί ονομάζουν το φαινόμενο «άτυπη φυγή»: τα παιδιά είτε φεύγουν με κάποιον ενήλικα (τον οποίο κάποιες φορές πληρώνουν) είτε μόνα.
Ο «συγγενής» (ο smuggler) θα επιχειρήσει να τα περάσει συνήθως από το αεροδρόμιο με ψεύτικο διαβατήριο, παρουσιάζοντάς τα ως δικά του παιδιά ή ανίψια.
Ο διακινητής υπόσχεται παράνομο πέρασμα στην ΠΓΔΜ ή την Αλβανία: μέχρι τα σύνορα να κλείσουν εντελώς, η τιμή έφτανε τα 800 ευρώ το άτομο.
Με το που σφραγίστηκαν, άρχισε να ανεβαίνει ιλιγγιωδώς, φτάνοντας τα 1.500 ευρώ.
Η τελευταία τιμή που μας είπαν πρόσφυγες στο λιμάνι του Πειραιά ότι τους ζήτησαν διακινητές ήταν 10.000 ευρώ!
Οσα δεν έχουν καταγραφεί ως ανήλικοι εξακολουθούν την περιπλάνησή τους. Αυτά τα παιδιά αναζητά ο Ερβιν.
Ο Ερβιν εργάζεται για τη ΜΚΟ «Αρσις». Κατεβαίνει καθημερινά με διερμηνείς στο λιμάνι και προσπαθεί να εντοπίσει παιδιά που ταξιδεύουν μόνα.
Η δουλειά του είναι, αφού τα εντοπίσει, να τους εξηγήσει ότι μπορούν να φιλοξενηθούν σε κάποιον ξενώνα.
«Είναι συνήθως αγόρια σε εφηβική ηλικία και ταξιδεύουν παρέα. Αν είσαι παρατηρητικός, τα εντοπίζεις», μου εξηγεί –αν και φαντάζομαι ότι η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να τα πείσεις.
Οι έφηβοι, όπως όλοι οι έφηβοι του κόσμου, έχουν άγνοια κινδύνου.
Πολύ περισσότερο αυτά τα παιδιά που αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν πριν την ώρα τους, που έχουν φύγει από εμπόλεμες ζώνες, που έχουν ήδη διασχίσει με τα πόδια εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, που γλίτωσαν από τα κύματα του Αιγαίου.
Και που λαχταρούν κάτι τόσο απλό και τόσο ζωτικής σημασίας: να επανενωθούν με τις οικογένειές τους.
Οσο τα σύνορα παραμένουν κλειστά, τα πράγματα αγριεύουν όλο και πιο πολύ για τους πρόσφυγες, πολύ περισσότερο για τα παιδιά πρόσφυγες κι ακόμα πιο πολύ για τα ασυνόδευτα παιδιά.
Οι δομές φιλοξενίας δεν επαρκούν, οι χώροι που φτιάχνονται σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης δεν είναι οι καλύτεροι για τα παιδιά και φαίνεται πια πως είναι επιτακτική ανάγκη η πολιτεία να κάνει το επόμενο βήμα: να διευκολύνει τις διαδικασίες αναδοχής, ώστε τα παιδιά να ζουν με μια οικογένεια μέχρι να μπορέσουν να βρουν τη δική τους.
Αυτή τη στιγμή το μόνο πρόγραμμα αναδοχής που υλοποιείται πιλοτικά είναι της ΜΚΟ «μετάΔΡΑΣΗ»: 17 παιδιά έχουν τοποθετηθεί σε οικογένειες ομοεθνών τους.
Δεν πρόκειται για μια εύκολη διαδικασία, αντιθέτως είναι μια δύσκολη διαδικασία και απαιτείται πολύ μεγάλη προσοχή, αλλά η πολιτεία πρέπει να την επιταχύνει.
Η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου και -καθόλου άδικα- μας σόκαρε.
Η Europol ανακοίνωσε πως 10.000 προσφυγόπουλα έχουν χαθεί στην Ευρώπη τους τελευταίους 18-24 μήνες: οι πιο ευάλωτοι των ευάλωτων, οι πιο εύθραυστοι των εύθραυστων είναι τα παιδιά.
Η εκτίμηση της Europol αναφέρεται «σε ασυνόδευτα παιδιά που είχαν καταγραφεί αρχικά από τις Αρχές των κρατών και στη συνέχεια ήταν δύσκολο να εντοπιστούν».
Ο επιτελάρχης της ευρωπαϊκής αστυνομίας, Μπράιαν Ντόναλντ, δήλωσε πως η υπηρεσία του διαθέτει στοιχεία για σεξουαλική εκμετάλλευση προσφυγόπουλων, με επίκεντρο τη Γερμανία και την Ουγγαρία.
Οπως αναφέρεται σε πρόσφατη έκθεση του δικτύου «Missing Children Europe», ο αριθμός των χαμένων παιδιών ενδεχομένως να είναι πολύ μεγαλύτερος από 10.000.
Στην έκθεση γίνεται λόγος για ανεπαρκείς διαδικασίες από τις Αρχές και έλλειψη σαφήνειας για τις αρμοδιότητες της κάθε υπηρεσίας που ασχολείται με το θέμα.
Επίσης, τονίζεται ότι οι διαφορετικές μέθοδοι συλλογής δεδομένων στις διάφορες χώρες της Ευρώπης κάνουν την ανταλλαγή πληροφοριών δύσκολη και αναποτελεσματική.
Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, σε κάποιες χώρες της Ευρώπης ένα στα δύο ασυνόδευτα παιδιά χάνεται από χώρους υποδοχής.
Η βρετανική Μονάδα Ελέγχου Ασύλου ανέφερε ότι το 60% των ασυνόδευτων ανηλίκων που φιλοξενούνται στα κέντρα κοινωνικής φροντίδας της χώρας χάνονται και δεν ξαναβρίσκονται.
Στη Γερμανία η ομοσπονδιακή αστυνομία ανακοίνωσε ότι 4.749 ασυνόδευτα παιδιά θεωρούνται εξαφανισμένα. Μόνο στην Ιταλία έχουν εξαφανιστεί 5.000 παιδιά, ενώ τουλάχιστον άλλα 1.000 αγνοούνται στη Σουηδία.
Η Ελληνική Αστυνομία αντικρούει τα νούμερα, με το επιχείρημα ότι στις βάσεις δεδομένων της Σένγκεν και της Interpol καταχωρίζονται και παιδιά που έχουν απαχθεί ή είναι θύματα γονικής αρπαγής ή πολλές φορές γίνονται διπλοεγγραφές στις βάσεις δεδομένων.
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., στην Ελλάδα το 2014 και το 2015 έχουν δηλωθεί 1.481 εξαφανίσεις κι έχουν βρεθεί 385 παιδιά.
Οι αναζητήσεις ανέρχονται σε 1.096. Από αυτά τα νούμερα η πλειονότητα των αναζητήσεων αφορά αγόρια (1.080) και μόλις 16 κορίτσια.
Σχεδόν το σύνολο των παιδιών που εξαφανίζονται είναι 15-18 ετών, ένα μικρό ποσοστό 10-14 ετών, ενώ ελάχιστα είναι μικρότερα από 10 ετών.
⚫ Η Γιούροπολ αναφέρει ότι 10.000 προσφυγόπουλα έχουν χαθεί σε όλη την Ευρώπη, ενώ η Ελληνική Αστυνομία αμφισβητεί το νούμερο. Εσείς τι εικόνα έχετε;
Αυτό που εμείς μπορούμε να πούμε είναι ότι η καταγραφή των ασυνόδευτων ανηλίκων έχει εντατικοποιηθεί και γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή, προκειμένου να μη γίνεται κανένα παιδί θύμα διακινητή ή trafficker.
⚫ Yπάρχει μητρώο ΜΚΟ που ασχολούνται με τα ασυνόδευτα παιδιά; Ποιος είναι ο εποπτεύων φορέας; Και πώς θα ελέγχονται οι ΜΚΟ, αν η Ευρωπαϊκή Ενωση διοχετεύει άμεσα τα χρήματα σ’ αυτές;
Ο φορέας που πιστοποιεί και ελέγχει τις ΜΚΟ που ασχολούνται με ασυνόδευτα ανήλικα, αλλά και καταγράφει καθημερινά τα αιτήματα και κατανέμει τα παιδιά είναι το ΕΚΚΑ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης), το οποίο εποπτεύεται από το υπουργείο Εργασίας και ειδικότερα από το χαρτοφυλάκιο Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Ολες οι δομές φιλοξενίας είναι πιστοποιημένες και ελεγχόμενες. Ενας από τους άμεσους στόχους του υπουργείου είναι η αναβάθμιση του ρόλου του ΕΚΚΑ, προκειμένου να παίξει καταλυτικό ρόλο στην παρούσα συγκυρία.
⚫ Τις τελευταίες μέρες ακούμε εντελώς αντικρουόμενες εκτιμήσεις για το τι συμβαίνει με τα ασυνόδευτα παιδιά: κάποιες τοποθετήσεις δημιουργούν την εντύπωση ότι το ζήτημα είναι ανεξέλεγκτο, άλλες δείχνουν πως είναι δύσκολο αλλά διαχειρίσιμο. Ποια είναι η εκτίμησή σας;
Για να χαρακτηριστεί ένα πρόβλημα ανεξέλεγκτο, θα πρέπει να βασίζεται σε πραγματικά στοιχεία και όχι σε στοιχεία εντυπωσιασμού. Δεν έχουμε κανένα στοιχείο στα χέρια μας αυτή τη στιγμή που να συνηγορεί σε αυτές τις εκτιμήσεις. Αλλά και οι άνθρωποι που δουλεύουν στο πεδίο δεν μας μεταφέρουν αυτή την εικόνα. Τα σενάρια άνευ τεκμηρίωσης δεν ωφελούν κανέναν. Προβλήματα υπάρχουν -και πώς θα μπορούσαν να μην υπάρχουν, από τη στιγμή που συνεχίζεται ο πόλεμος και παιδιά αναγκάζονται να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς; Δημιουργείται ένα συντονιστικό όργανο με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων υπουργείων, προκειμένου όσο πιο γρήγορα γίνεται να υλοποιηθούν δράσεις που θα βοηθήσουν στη βέλτιστη λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά.
⚫ Είναι χιλιάδες οι άνθρωποι που θα ήθελαν να φιλοξενήσουν ένα ασυνόδευτο παιδί ή να υιοθετήσουν ένα ορφανό του πολέμου. Τι θα κάνετε, ώστε να διευκολύνετε τις διαδικασίες;
Το υπουργείο δουλεύει εντατικά για την κατάρτιση του Εθνικού Συστήματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ενός καινοτόμου και συνολικού συστήματος προστασίας όλων των ευάλωτων ομάδων. Σε αυτό εντάσσεται και η Παιδική Προστασία. Για εμάς είναι δεδομένο ότι στο πλαίσιο της Παιδικής Προστασίας εντάσσονται όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως εθνικότητας, χρώματος ή θρησκεύματος. Επομένως, ήδη δουλεύουμε για την αναδοχή και αυτών των παιδιών.
Ελπίζουμε ότι πολύ σύντομα θα έχουμε μια πρώτη νομοθετική παρέμβαση που θα διευκολύνει την αναδοχή αυτών των παιδιών. Εννοείται ότι είναι ένα θέμα που χρειάζεται όλη την προσοχή και την επιμέλειά μας, προκειμένου να λειτουργήσει θετικά για τους ασυνόδευτους ανηλίκους. Εχουμε ήδη καταγράψει όλους τους χώρους που ανήκουν στη Γενική Γραμματεία Πρόνοιας του υπουργείου Εργασίας και θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν παιδιά.
Αυτό όμως που πρωτίστως θέλουμε να εξασφαλίσουμε είναι η προστασία τους και η στήριξη που χρειάζονται, για να συνεχίσουν τη ζωή τους. Αυτά τα παιδιά έχουν περάσει πολλά και δύσκολα. Χρειάζονται εξειδικευμένους ανθρώπους γύρω τους που θα δημιουργούν ένα δίχτυ ασφάλειας και στήριξης, δουλεύοντας μαζί τους για να βρουν τη βέλτιστη οδό για αυτά. Εχουμε ένα πλάνο για ειδικότητες (παιδοψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, διερμηνείς κ.ά.) και αριθμό λειτουργών που χρειάζονται.
Η ανάγκη να παρασχεθεί στο παιδί ειδική προστασία εξαγγέλθηκε στη Διακήρυξη της Γενεύης ήδη από το 1924.
Η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το 1989 και έχει κυρωθεί από 191 χώρες.
Στο άρθρο 22 της σύμβασης αναφέρεται ότι «ένα παιδί, το οποίο επιζητεί να αποκτήσει το νομικό καθεστώς του πρόσφυγα ή που θεωρείται πρόσφυγας, είτε αυτό είναι μόνο είτε συνοδεύεται από τους γονείς του ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο, πρέπει να χαίρει της κατάλληλης προστασίας και ανθρωπιστικής βοήθειας».
Τι από όλα αυτά σέβεται κι εφαρμόζει η Ευρώπη;
Τον Ιανουάριο ο Ελληνας Συνήγορος του Παιδιού δημοσιοποίησε την Εκθεση Ευρωπαίων Συνηγόρων, την οποία συνέταξαν 11 ομόλογοι θεσμοί.
Τα συμπεράσματά τους είναι οικτρά:
«Η Ευρώπη παραβιάζει τις θεµελιώδεις αρχές των δικαιωµάτων των παιδιών και αδυνατεί να προστατεύσει τα παιδιά που ταξιδεύουν και βρίσκονται σε κίνδυνο εµπορίας/παράνοµης διακίνησης, εκµετάλλευσης, ανιθαγένειας, ασθενειών και αποχωρισµού από την οικογένεια. Τα παιδιά συχνά αντιµετωπίζουν υποσιτισµό, σωµατική και ψυχική ταλαιπωρία, προβλήµατα υγείας.
Ακόµη και όταν έχουν φτάσει στη χώρα προορισµού, δεν διασφαλίζεται η πρόσβασή τους σε ένα ασφαλές περιβάλλον διαβίωσης, στην εκπαίδευση και σε ψυχολογική υποστήριξη. Τα παιδιά µένουν σε ασταθές περιβάλλον για πάρα πολύ καιρό, κάτι που τα εµποδίζει να επανακάµψουν από όσα έχουν υποστεί. Πρακτικά, στην ευρωπαϊκή απάντηση στην αυξηµένη εισροή προσφύγων, τα παιδιά είναι απλώς µια υποσηµείωση. Ελάχιστη προσοχή δίνεται στις διαδικασίες ασύλου, τους συνοριακούς ελέγχους και την ανθρωπιστική βοήθεια. Τα παιδιά είναι πρακτικά αόρατα στις δράσεις της Ε.Ε.».
Συναισθήματα που ισοδυναμούν με αυτά που βιώνουν οι στρατιώτες στην πρώτη γραμμή του πολέμου βασανίζουν τα παιδιά πρόσφυγες.
Σε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ, το ΑΠΕ φωτίζει την πιο σκοτεινή όψη της προσφυγικής κρίσης: αυτό που κρύβεται βαθιά στις ψυχές των παιδιών.
Το ρεπορτάζ παρουσιάζει στοιχεία του Γερμανικού Επιμελητηρίου Ψυχοθεραπευτών, σύμφωνα με τα οποία το 40% των παιδιών των προσφύγων έχει πέσει θύμα βιαιοπραγιών, ενώ το ποσοστό αυξάνεται για τα ασυνόδευτα παιδιά.
Πρόσφατη μελέτη του αραβικού Journal of Psychiatry αναφέρει ότι τα ασυνόδευτα παιδιά είναι άμεσα ευπρόσβλητα από διαταραχή μετα-τραυματικού στρες, καθώς τα συναισθήματά τους έχουν βληθεί πρόωρα και ανεπανόρθωτα από βιώματα απώλειας γονέων και αδελφών.
Σύμφωνα με τον δρα Κουράκη: «Ενας ενήλικας που ουσιαστικά έχει παρακάμψει τα συναισθήματα της παιδικής ηλικίας, είναι πιθανόν να παρουσιάσει συναισθηματικές παλινδρομήσεις που αντιστοιχούν σε ανώριμες συμπεριφορές, μεγάλη αμφιθυμία στις διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά και εξαιρετικό βαθμό δυσκολίας στην αντοχή της παραμικρής απόρριψης».
ΕΦ-ΣΥΝ
anemosantistasis
 |
| Στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού | Φωτ.: ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ |
Για τα παιδιά που χάθηκαν στο στοιχειωμένο δάσος στις λίμνες στο Βορρά
για τα παιδιά που χάθηκαν στου δράκου το πηγάδι στης στρίγκλας τη σπηλιά.
Σε συμμορίες με ζητιάνους σε αχυρώνες και σ' αυλές
και σε καράβια του πελάγους με λαθρεμπόρους πειρατές.
Για τα παιδιά που τα 'συραν στης Αφρικής τις αγορές εμπόροι και ληστές
και φοβισμένα κι ορφανά στη Σμύρνη και στη Βενετιά τα 'πιάσαν οι φρουρές.
Διονύσης Σαββόπουλος, από «Το περιβόλι του τρελού»
Κρατάει στα χέρια του μια κακοτυπωμένη φωτοτυπία. Πιτσιρίκια που χαμογελούν και μια όμορφη θλιμμένη γυναίκα.
Ανοίγει το κινητό και μου δείχνει το τελευταίο σήμα ζωής που έλαβε: είναι νύχτα, τα πιτσιρίκια φορούν τα πορτοκαλί τους σωσίβια κι ετοιμάζονται να μπουν στη βάρκα.
Στις 8 το πρωί, στις 21 του Οκτώβρη, ανοιχτά της Σάμου, η βάρκα ναυαγεί.
Από εκείνη την ημέρα, ο Τζαφάρ ψάχνει 13 μέλη της οικογένειάς του. Ο μόνος που σώθηκε ήταν ο αδελφός του: τώρα νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική στη Γερμανία.
Είδε να χάνονται μες στο νερό η μάνα του, η γυναίκα του, τα ανίψια του.
Τα στοιχεία είναι τρομακτικά. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, από τον Σεπτέμβριο μέχρι σήμερα, κατά μέσο όρο δύο παιδιά πνίγονται καθημερινά στο Αιγαίο.
Ο Τζαφάρ ταξίδεψε ώς εδώ από την Αυστρία, με την ελπίδα πως τα δικά του πιτσιρίκια έχουν σωθεί.
Κι αν δεν τα έχουν καταφέρει, θέλει τουλάχιστον να βρει τις σορούς τους.
Ζωντανούς ή νεκρούς, ψάχνει τους ανθρώπους του.
Σήμερα έδωσε DNA, ώστε να ταυτοποιηθεί με τις σορούς που φυλάσσονται.
Ο Τζαφάρ προτιμά να σκέφτεται ότι οι δικοί του είναι αγνοούμενοι κι είναι τόσο απελπισμένος που εύχεται τα ανίψια του να βρίσκονται ανάμεσα στα 10.000 παιδιά, που η Γιούροπολ λέει ότι αγνοείται η τύχη τους στην Ευρώπη.
Αγνοείται η τύχη τους
Τα παιδιά που αγνοούνται μπορεί να βρίσκονται οπουδήποτε και να έχουν υποστεί οτιδήποτε: από το να χρησιμοποιούνται σε κυκλώματα επαιτείας μέχρι να δουλεύουν ως σκλάβοι του σεξ ή να έχουν πωληθεί τα όργανά τους.
Στην ίδια βάρκα υπήρχαν κι άλλα παιδιά: κάποια ταξίδευαν ολομόναχα, άλλα είχαν βρει μια οικογένεια κι είχαν κολλήσει μαζί της, άλλα είχαν πληρώσει αδρά κάποιον ενήλικα, για να εμφανιστεί στις Αρχές ως συγγενής τους.
Αυτά τα παιδιά ορίζει ο νόμος ως «ασυνόδευτους ανηλίκους». Τον τελευταίο χρόνο 270.000 παιδιά-πρόσφυγες πέρασαν στην Ευρώπη.
Τώρα πια ένας στους τρεις πρόσφυγες είναι παιδί. Σύμφωνα με την οργάνωση «Save the Children», ένα στα δέκα προσφυγόπουλα το 2015 (26.000 παιδιά) ταξίδεψε μόνο του, χωρίς τη φροντίδα κάποιου ενήλικα.
Ετσι ακριβώς ταξίδεψαν από την Τεχεράνη μέχρι την Αθήνα ο Μεϊσάν και ο Γκαμσίτ. Είναι κι οι δυο Αφγανοί κι έχουν μόλις πατήσει τα 16.
Η ιστορία τους είναι τυπική: μάζεψαν χρήματα, βρήκαν έναν διακινητή, έφτασαν στη Λέσβο, δήλωσαν πως είναι 18άρηδες και κατέληξαν στην πλατεία Βικτωρίας.
Αν έλεγαν την αλήθεια για την ηλικία τους, θα έπρεπε να μπουν σε καθεστώς προστασίας ανηλίκου, να φιλοξενηθούν σε κάποιον ξενώνα εδώ, να περιμένουν μήνες, ώστε να κινηθούν οι διαδικασίες επανένωσης με τις οικογένειές τους.
Ο Μεϊσάν και ο Γκαμσίτ τώρα φιλοξενούνται από μια κυρία της γειτονιάς και το μόνο που θέλουν είναι να συνεχίσουν το ταξίδι όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Ταυτοποίηση
Η ταυτοποίηση των ανηλίκων είναι ένα πρόβλημα για τις Αρχές, πολλώ δε μάλλον, όταν τα ίδια τα παιδιά δεν θέλουν να καταγραφούν ως παιδιά.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα αιτήματα για στέγαση σε ξενώνες που δέχεται το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (η δομή που αναζητά θέσεις σε ξενώνες για την τοποθέτηση των παιδιών): ενώ το 2015 οι εισροές προσφύγων πενταπλασιάστηκαν, υποβλήθηκαν λιγότερα αιτήματα στέγασης (2.248) από την προηγούμενη χρονιά (2.390 το 2014).
Αυτό σημαίνει πως τα παιδιά θέλουν πάση θυσία να φύγουν από εδώ, ακόμα κι αν κινδυνεύουν θανάσιμα.
Στη συντριπτική τους πλειονότητα, τα παιδιά που ταξιδεύουν μόνα (95%) είναι αγόρια πάνω από 12 χρόνων με μέσο όρο ηλικίας τα 16.
Κατά προσέγγιση, το 30% είναι από το Αφγανιστάν, το 24% από το Πακιστάν και το 18% από τη Συρία.
Κύριος στόχος τους είναι η επανένωση με την οικογένειά τους: ταξιδεύουν, προκειμένου να βρουν τους γονείς τους ή συγγενείς που ήδη έχουν εγκατασταθεί σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης.
Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις παιδιών που ταξιδεύουν, χωρίς να τα περιμένει κανείς πουθενά.
Φιλοξενία-«Ατυπη φυγή»
Από τις αρχές του 2016 έχουν γίνει 907 αιτήματα για φιλοξενία ασυνόδευτων ανηλίκων.
Στην Ελλάδα υπάρχουν 17 οργανωμένες δομές, που μπορούν να φιλοξενήσουν συνολικά 432 παιδιά.
Ετσι, τα παιδιά αναγκαστικά μπαίνουν σε λίστα αναμονής και περιμένουν στους χώρους υποδοχής ή προσωρινής φιλοξενίας, μέχρι να βρεθεί θέση σε ξενώνα.
Είναι τέτοια η λαχτάρα τους να συνεχίσουν το ταξίδι τους, ώστε, ακόμα κι αν τα παιδιά έχουν μπει σε ξενώνες, δεν μένουν πολύ: σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, το 2014 στη συντριπτική τους πλειονότητα τα παιδιά έφευγαν από τον ξενώνα προς άγνωστη κατεύθυνση μέσα στον πρώτο μήνα -κάποια παιδιά φεύγουν ακόμα και τα πρώτα 24ωρα.
Οι ειδικοί ονομάζουν το φαινόμενο «άτυπη φυγή»: τα παιδιά είτε φεύγουν με κάποιον ενήλικα (τον οποίο κάποιες φορές πληρώνουν) είτε μόνα.
Ο «συγγενής» (ο smuggler) θα επιχειρήσει να τα περάσει συνήθως από το αεροδρόμιο με ψεύτικο διαβατήριο, παρουσιάζοντάς τα ως δικά του παιδιά ή ανίψια.
Ο διακινητής υπόσχεται παράνομο πέρασμα στην ΠΓΔΜ ή την Αλβανία: μέχρι τα σύνορα να κλείσουν εντελώς, η τιμή έφτανε τα 800 ευρώ το άτομο.
Με το που σφραγίστηκαν, άρχισε να ανεβαίνει ιλιγγιωδώς, φτάνοντας τα 1.500 ευρώ.
Η τελευταία τιμή που μας είπαν πρόσφυγες στο λιμάνι του Πειραιά ότι τους ζήτησαν διακινητές ήταν 10.000 ευρώ!
Αγνοια κινδύνου
Οσα δεν έχουν καταγραφεί ως ανήλικοι εξακολουθούν την περιπλάνησή τους. Αυτά τα παιδιά αναζητά ο Ερβιν.
Ο Ερβιν εργάζεται για τη ΜΚΟ «Αρσις». Κατεβαίνει καθημερινά με διερμηνείς στο λιμάνι και προσπαθεί να εντοπίσει παιδιά που ταξιδεύουν μόνα.
Η δουλειά του είναι, αφού τα εντοπίσει, να τους εξηγήσει ότι μπορούν να φιλοξενηθούν σε κάποιον ξενώνα.
«Είναι συνήθως αγόρια σε εφηβική ηλικία και ταξιδεύουν παρέα. Αν είσαι παρατηρητικός, τα εντοπίζεις», μου εξηγεί –αν και φαντάζομαι ότι η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να τα πείσεις.
Οι έφηβοι, όπως όλοι οι έφηβοι του κόσμου, έχουν άγνοια κινδύνου.
Πολύ περισσότερο αυτά τα παιδιά που αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν πριν την ώρα τους, που έχουν φύγει από εμπόλεμες ζώνες, που έχουν ήδη διασχίσει με τα πόδια εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, που γλίτωσαν από τα κύματα του Αιγαίου.
Και που λαχταρούν κάτι τόσο απλό και τόσο ζωτικής σημασίας: να επανενωθούν με τις οικογένειές τους.
Οσο τα σύνορα παραμένουν κλειστά, τα πράγματα αγριεύουν όλο και πιο πολύ για τους πρόσφυγες, πολύ περισσότερο για τα παιδιά πρόσφυγες κι ακόμα πιο πολύ για τα ασυνόδευτα παιδιά.
Οι δομές φιλοξενίας δεν επαρκούν, οι χώροι που φτιάχνονται σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης δεν είναι οι καλύτεροι για τα παιδιά και φαίνεται πια πως είναι επιτακτική ανάγκη η πολιτεία να κάνει το επόμενο βήμα: να διευκολύνει τις διαδικασίες αναδοχής, ώστε τα παιδιά να ζουν με μια οικογένεια μέχρι να μπορέσουν να βρουν τη δική τους.
Αυτή τη στιγμή το μόνο πρόγραμμα αναδοχής που υλοποιείται πιλοτικά είναι της ΜΚΟ «μετάΔΡΑΣΗ»: 17 παιδιά έχουν τοποθετηθεί σε οικογένειες ομοεθνών τους.
Δεν πρόκειται για μια εύκολη διαδικασία, αντιθέτως είναι μια δύσκολη διαδικασία και απαιτείται πολύ μεγάλη προσοχή, αλλά η πολιτεία πρέπει να την επιταχύνει.
Τα παιδιά που «χάθηκαν» στην καρδιά της Ευρώπης
Η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου και -καθόλου άδικα- μας σόκαρε.
Η Europol ανακοίνωσε πως 10.000 προσφυγόπουλα έχουν χαθεί στην Ευρώπη τους τελευταίους 18-24 μήνες: οι πιο ευάλωτοι των ευάλωτων, οι πιο εύθραυστοι των εύθραυστων είναι τα παιδιά.
Η εκτίμηση της Europol αναφέρεται «σε ασυνόδευτα παιδιά που είχαν καταγραφεί αρχικά από τις Αρχές των κρατών και στη συνέχεια ήταν δύσκολο να εντοπιστούν».
Ο επιτελάρχης της ευρωπαϊκής αστυνομίας, Μπράιαν Ντόναλντ, δήλωσε πως η υπηρεσία του διαθέτει στοιχεία για σεξουαλική εκμετάλλευση προσφυγόπουλων, με επίκεντρο τη Γερμανία και την Ουγγαρία.
Οπως αναφέρεται σε πρόσφατη έκθεση του δικτύου «Missing Children Europe», ο αριθμός των χαμένων παιδιών ενδεχομένως να είναι πολύ μεγαλύτερος από 10.000.
Στην έκθεση γίνεται λόγος για ανεπαρκείς διαδικασίες από τις Αρχές και έλλειψη σαφήνειας για τις αρμοδιότητες της κάθε υπηρεσίας που ασχολείται με το θέμα.
Επίσης, τονίζεται ότι οι διαφορετικές μέθοδοι συλλογής δεδομένων στις διάφορες χώρες της Ευρώπης κάνουν την ανταλλαγή πληροφοριών δύσκολη και αναποτελεσματική.
Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, σε κάποιες χώρες της Ευρώπης ένα στα δύο ασυνόδευτα παιδιά χάνεται από χώρους υποδοχής.
Η βρετανική Μονάδα Ελέγχου Ασύλου ανέφερε ότι το 60% των ασυνόδευτων ανηλίκων που φιλοξενούνται στα κέντρα κοινωνικής φροντίδας της χώρας χάνονται και δεν ξαναβρίσκονται.
Στη Γερμανία η ομοσπονδιακή αστυνομία ανακοίνωσε ότι 4.749 ασυνόδευτα παιδιά θεωρούνται εξαφανισμένα. Μόνο στην Ιταλία έχουν εξαφανιστεί 5.000 παιδιά, ενώ τουλάχιστον άλλα 1.000 αγνοούνται στη Σουηδία.
Η Ελληνική Αστυνομία αντικρούει τα νούμερα, με το επιχείρημα ότι στις βάσεις δεδομένων της Σένγκεν και της Interpol καταχωρίζονται και παιδιά που έχουν απαχθεί ή είναι θύματα γονικής αρπαγής ή πολλές φορές γίνονται διπλοεγγραφές στις βάσεις δεδομένων.
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., στην Ελλάδα το 2014 και το 2015 έχουν δηλωθεί 1.481 εξαφανίσεις κι έχουν βρεθεί 385 παιδιά.
Οι αναζητήσεις ανέρχονται σε 1.096. Από αυτά τα νούμερα η πλειονότητα των αναζητήσεων αφορά αγόρια (1.080) και μόλις 16 κορίτσια.
Σχεδόν το σύνολο των παιδιών που εξαφανίζονται είναι 15-18 ετών, ένα μικρό ποσοστό 10-14 ετών, ενώ ελάχιστα είναι μικρότερα από 10 ετών.
Θεανώ Φωτίου, αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης:
«Πολύ σύντομα νομοθετική παρέμβαση για την αναδοχή των παιδιών»
⚫ Η Γιούροπολ αναφέρει ότι 10.000 προσφυγόπουλα έχουν χαθεί σε όλη την Ευρώπη, ενώ η Ελληνική Αστυνομία αμφισβητεί το νούμερο. Εσείς τι εικόνα έχετε;
Αυτό που εμείς μπορούμε να πούμε είναι ότι η καταγραφή των ασυνόδευτων ανηλίκων έχει εντατικοποιηθεί και γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή, προκειμένου να μη γίνεται κανένα παιδί θύμα διακινητή ή trafficker.
⚫ Yπάρχει μητρώο ΜΚΟ που ασχολούνται με τα ασυνόδευτα παιδιά; Ποιος είναι ο εποπτεύων φορέας; Και πώς θα ελέγχονται οι ΜΚΟ, αν η Ευρωπαϊκή Ενωση διοχετεύει άμεσα τα χρήματα σ’ αυτές;
Ο φορέας που πιστοποιεί και ελέγχει τις ΜΚΟ που ασχολούνται με ασυνόδευτα ανήλικα, αλλά και καταγράφει καθημερινά τα αιτήματα και κατανέμει τα παιδιά είναι το ΕΚΚΑ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης), το οποίο εποπτεύεται από το υπουργείο Εργασίας και ειδικότερα από το χαρτοφυλάκιο Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Ολες οι δομές φιλοξενίας είναι πιστοποιημένες και ελεγχόμενες. Ενας από τους άμεσους στόχους του υπουργείου είναι η αναβάθμιση του ρόλου του ΕΚΚΑ, προκειμένου να παίξει καταλυτικό ρόλο στην παρούσα συγκυρία.
⚫ Τις τελευταίες μέρες ακούμε εντελώς αντικρουόμενες εκτιμήσεις για το τι συμβαίνει με τα ασυνόδευτα παιδιά: κάποιες τοποθετήσεις δημιουργούν την εντύπωση ότι το ζήτημα είναι ανεξέλεγκτο, άλλες δείχνουν πως είναι δύσκολο αλλά διαχειρίσιμο. Ποια είναι η εκτίμησή σας;
Για να χαρακτηριστεί ένα πρόβλημα ανεξέλεγκτο, θα πρέπει να βασίζεται σε πραγματικά στοιχεία και όχι σε στοιχεία εντυπωσιασμού. Δεν έχουμε κανένα στοιχείο στα χέρια μας αυτή τη στιγμή που να συνηγορεί σε αυτές τις εκτιμήσεις. Αλλά και οι άνθρωποι που δουλεύουν στο πεδίο δεν μας μεταφέρουν αυτή την εικόνα. Τα σενάρια άνευ τεκμηρίωσης δεν ωφελούν κανέναν. Προβλήματα υπάρχουν -και πώς θα μπορούσαν να μην υπάρχουν, από τη στιγμή που συνεχίζεται ο πόλεμος και παιδιά αναγκάζονται να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς; Δημιουργείται ένα συντονιστικό όργανο με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων υπουργείων, προκειμένου όσο πιο γρήγορα γίνεται να υλοποιηθούν δράσεις που θα βοηθήσουν στη βέλτιστη λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά.
⚫ Είναι χιλιάδες οι άνθρωποι που θα ήθελαν να φιλοξενήσουν ένα ασυνόδευτο παιδί ή να υιοθετήσουν ένα ορφανό του πολέμου. Τι θα κάνετε, ώστε να διευκολύνετε τις διαδικασίες;
Το υπουργείο δουλεύει εντατικά για την κατάρτιση του Εθνικού Συστήματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ενός καινοτόμου και συνολικού συστήματος προστασίας όλων των ευάλωτων ομάδων. Σε αυτό εντάσσεται και η Παιδική Προστασία. Για εμάς είναι δεδομένο ότι στο πλαίσιο της Παιδικής Προστασίας εντάσσονται όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως εθνικότητας, χρώματος ή θρησκεύματος. Επομένως, ήδη δουλεύουμε για την αναδοχή και αυτών των παιδιών.
Ελπίζουμε ότι πολύ σύντομα θα έχουμε μια πρώτη νομοθετική παρέμβαση που θα διευκολύνει την αναδοχή αυτών των παιδιών. Εννοείται ότι είναι ένα θέμα που χρειάζεται όλη την προσοχή και την επιμέλειά μας, προκειμένου να λειτουργήσει θετικά για τους ασυνόδευτους ανηλίκους. Εχουμε ήδη καταγράψει όλους τους χώρους που ανήκουν στη Γενική Γραμματεία Πρόνοιας του υπουργείου Εργασίας και θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν παιδιά.
Αυτό όμως που πρωτίστως θέλουμε να εξασφαλίσουμε είναι η προστασία τους και η στήριξη που χρειάζονται, για να συνεχίσουν τη ζωή τους. Αυτά τα παιδιά έχουν περάσει πολλά και δύσκολα. Χρειάζονται εξειδικευμένους ανθρώπους γύρω τους που θα δημιουργούν ένα δίχτυ ασφάλειας και στήριξης, δουλεύοντας μαζί τους για να βρουν τη βέλτιστη οδό για αυτά. Εχουμε ένα πλάνο για ειδικότητες (παιδοψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, διερμηνείς κ.ά.) και αριθμό λειτουργών που χρειάζονται.
Εκθεση Ευρωπαίων Συνηγόρων
«Τα παιδιά είναι απλώς µια υποσηµείωση για την Ε.Ε.»
Η ανάγκη να παρασχεθεί στο παιδί ειδική προστασία εξαγγέλθηκε στη Διακήρυξη της Γενεύης ήδη από το 1924.
Η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το 1989 και έχει κυρωθεί από 191 χώρες.
Στο άρθρο 22 της σύμβασης αναφέρεται ότι «ένα παιδί, το οποίο επιζητεί να αποκτήσει το νομικό καθεστώς του πρόσφυγα ή που θεωρείται πρόσφυγας, είτε αυτό είναι μόνο είτε συνοδεύεται από τους γονείς του ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο, πρέπει να χαίρει της κατάλληλης προστασίας και ανθρωπιστικής βοήθειας».
Τι από όλα αυτά σέβεται κι εφαρμόζει η Ευρώπη;
Τον Ιανουάριο ο Ελληνας Συνήγορος του Παιδιού δημοσιοποίησε την Εκθεση Ευρωπαίων Συνηγόρων, την οποία συνέταξαν 11 ομόλογοι θεσμοί.
Τα συμπεράσματά τους είναι οικτρά:
«Η Ευρώπη παραβιάζει τις θεµελιώδεις αρχές των δικαιωµάτων των παιδιών και αδυνατεί να προστατεύσει τα παιδιά που ταξιδεύουν και βρίσκονται σε κίνδυνο εµπορίας/παράνοµης διακίνησης, εκµετάλλευσης, ανιθαγένειας, ασθενειών και αποχωρισµού από την οικογένεια. Τα παιδιά συχνά αντιµετωπίζουν υποσιτισµό, σωµατική και ψυχική ταλαιπωρία, προβλήµατα υγείας.
Ακόµη και όταν έχουν φτάσει στη χώρα προορισµού, δεν διασφαλίζεται η πρόσβασή τους σε ένα ασφαλές περιβάλλον διαβίωσης, στην εκπαίδευση και σε ψυχολογική υποστήριξη. Τα παιδιά µένουν σε ασταθές περιβάλλον για πάρα πολύ καιρό, κάτι που τα εµποδίζει να επανακάµψουν από όσα έχουν υποστεί. Πρακτικά, στην ευρωπαϊκή απάντηση στην αυξηµένη εισροή προσφύγων, τα παιδιά είναι απλώς µια υποσηµείωση. Ελάχιστη προσοχή δίνεται στις διαδικασίες ασύλου, τους συνοριακούς ελέγχους και την ανθρωπιστική βοήθεια. Τα παιδιά είναι πρακτικά αόρατα στις δράσεις της Ε.Ε.».
Μετατραυματικό στρες
Σαν στρατιώτες στην πρώτη γραμμή του πολέμου...
Συναισθήματα που ισοδυναμούν με αυτά που βιώνουν οι στρατιώτες στην πρώτη γραμμή του πολέμου βασανίζουν τα παιδιά πρόσφυγες.
Σε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ, το ΑΠΕ φωτίζει την πιο σκοτεινή όψη της προσφυγικής κρίσης: αυτό που κρύβεται βαθιά στις ψυχές των παιδιών.
Το ρεπορτάζ παρουσιάζει στοιχεία του Γερμανικού Επιμελητηρίου Ψυχοθεραπευτών, σύμφωνα με τα οποία το 40% των παιδιών των προσφύγων έχει πέσει θύμα βιαιοπραγιών, ενώ το ποσοστό αυξάνεται για τα ασυνόδευτα παιδιά.
Πρόσφατη μελέτη του αραβικού Journal of Psychiatry αναφέρει ότι τα ασυνόδευτα παιδιά είναι άμεσα ευπρόσβλητα από διαταραχή μετα-τραυματικού στρες, καθώς τα συναισθήματά τους έχουν βληθεί πρόωρα και ανεπανόρθωτα από βιώματα απώλειας γονέων και αδελφών.
Σύμφωνα με τον δρα Κουράκη: «Ενας ενήλικας που ουσιαστικά έχει παρακάμψει τα συναισθήματα της παιδικής ηλικίας, είναι πιθανόν να παρουσιάσει συναισθηματικές παλινδρομήσεις που αντιστοιχούν σε ανώριμες συμπεριφορές, μεγάλη αμφιθυμία στις διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά και εξαιρετικό βαθμό δυσκολίας στην αντοχή της παραμικρής απόρριψης».
ΕΦ-ΣΥΝ
anemosantistasis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου