Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Ήταν ένας άνθρωπος που πορευόταν προς τον προορισμό του. Στην πορεία ένιωθε λάσπες να βαραίνουν τα πόδια του. Φορές κολλούσε στη λάσπη. Αλλά συνέχισε το διάβα του, κι ας έβλεπε το βάλτο μπροστά του. Μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούσε να σκεφτεί άλλο δρόμο, δεν κοντοστάθηκε γιατί δεν είχε άλλη πρόταση. Μέχρι που βούλιαξε για τα καλά.




Ν. Νούλας: Γιατί αποχωρώ από τον ΣΥΡΙΖΑ

Α) Πιθανά η αποχώρηση ενός μεμονωμένου μέλους, όπως εγώ, να μην απασχολεί παρά μόνο ελάχιστους,  τους οικείους του. Μπορεί κάλλιστα, ως γεγονός, να χαρακτηριστεί  «μεμονωμένο» και «χωρίς ιδιαίτερη σημασία», και από μια άποψη να είναι τέτοιο. Έχοντας  επίγνωση αυτής της ατομικής αδυναμίας επηρεασμού των εξελίξεων, παρέμεινα στο ΣΥΡΙΖΑ μετά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, έχοντας παράλληλα και κάποιες μικρές ελπίδες. Ότι, ενδεχομένως, εξωγενείς ως προς το κόμμα μου παράγοντες, όπως πιέσεις της τρόικας εσωτερικού ή εξωτερικού, ή ένα λαϊκό κίνημα εντός ή εκτός Ελλάδας, συντελέσουν σε μια αλλαγή πορείας της κυβέρνησης. Ή ότι, ίσως, εκφραστεί οργανωμένα η υπαρκτή δυσαρέσκεια των μελών για την αθέτηση των προγραμματικών και προεκλογικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Β) Γιατί τώρα;
Όμως, τρεις αιτίες με οδηγούν στο να προχωρήσω σήμερα την απόφασή μου. Είναι οι εξής:

1) Η διαφαινόμενη συμφωνία με την Τρόικα, το αριστερό μνημόνιο, ο Φόρος Υποτέλειας στη “Νέα Χρηματοπιστωτική Διεθνή”.

2) Η ναρκοθέτηση από τη μεριά της ηγεσίας Τσίπρα-Δραγασάκη οποιασδήποτε εναλλακτικής προοπτικής.

Αυτό έγινε με δύο τρόπους:

Από τη μια, η ουσιαστική διάλυση του κόμματος, μέσα από την υποτίμηση των πολιτικών διαδικασιών του. Επακόλουθο ήταν, σε τέτοιες συνθήκες λειτουργίας, να κυριαρχήσουν φαινόμενα αποστράτευσης, αλλά και παραγοντισμού - ακόμα και αριβισμού.

Από την άλλη, η προσχώρηση της ηγετικής ομάδας του κόμματος στην “Τηλεοπτική Δημοκρατία” συντέλεσε αποφασιστικά στην παθητικοποίηση των πολιτών. Αυτή η παθητικοποίηση διαθλάται στρεβλά στην πραγματική ζωή σε δημοκοπική στήριξη της κυβέρνησης. Ας έχουν στα υπόψιν τους όσοι σύντροφοι κραδαίνουν τα δημοσκοπικά ποστοστά ότι μια τέτοια ξέπνοη στήριξη, καθόλου ανυποψίαστη πια, είναι τόσο μετέωρη, που μπορεί να μετασχηματιστεί στο αντίθετό της.

3)Η συνεχιζόμενη μη περιγραφή και μη ιχνηλάτηση ενός εναλλακτικού δρόμου από την αριστερή αντιπολίτευση εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Γ) Εδώ επιτρέψτε μου μια παρέκβαση. Ένα σχολιασμό που αφορά ορισμένες τάσεις του κόμματος που κατά καιρούς διαφοροποιήθηκαν από τη γραμμή της ηγεσίας, διατυπώνοντας την άποψη ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, εναλλακτικοί ως προς τον ακολουθούμενο από την κυβέρνηση. Διευκρινίζω ότι δεν πρόκειται για συνολική αποτίμηση της ιδεολογίας και της πρακτικής (θετικής και αρνητικής) των τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι τέτοιο υπερβαίνει τους σκοπούς του κειμένου.

Για την αριστερή πλατφόρμα: Το μεν αριστερό ρεύμα, ενώ σωστά κατά τη γνώμη μου θέτει το θέμα του νομίσματος, τείνει να εστιάζει μονομερώς σε αυτό, παραγνωρίζοντας τις πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις της ρήξης. Όχι μόνο δεν τις μελέτησε, αλλά δεν εργάστηκε καθόλου για αυτή την προοπτική. Φαίνεται να το ενδιαφέρει περισσότερο μια εσωκομματική καταγραφή της διαφωνίας, ένα κέρδισμα εδάφους στον πόλεμο θέσεων με την ηγετική ομάδα. Το δε r-project, ενώ θέτει σωστά αρκετά ζητήματα ρήξης, ενώ έχει κρατήσει μια σαφή, συνεπή και αποφασιστική στάση απέναντι σε διάφορες μικρές και μεγάλες κυβιστήσεις της ηγεσίας, φαίνεται να στερείται δυναμικής. Ίσως χάνει την αξιοπιστία του λόγω μιας λογικής εισοδισμού που το διαπερνά σε κάθε εκδήλωσή του.

Η κοε/δρόμος, ενώ διαλέγεται με το Νέο, τείνει να αναδιπλώνεται συνεχώς, θεωρητικά και πρακτικά, αναπαράγοντας καθόλου νέες αντιλήψεις. Έτσι, στήριξε φανατικά τις επιλογές της ηγετικής ομάδας. Τελευταία, όμως, διαφοροποιήθηκε. Γιατί; Διότι διερράγη η σχέση “δούναι – λαβείν” με την ηγετική ομάδα (δίνω στήριξη – λαμβάνω προνομιακή μεταχείριση). Αλλά και  επειδή μια τέτοια στάση οδήγησε την κοε/δρόμος στα όρια της πολιτικής της αντοχής. Η μη αυτοκριτική για την χρησιμοθηρία και τον οπορτουνισμό που επέδειξε μειώνει σημαντικά την αξιοπιστία των λεγομένων της.
(Τα παραπάνω ας εκληφθούν και ως αυτοκριτική καθώς, παρά τις διαφωνίες μου, υπήρξα μέχρι πριν λίγο καιρό μέλος αυτής της προσπάθειας).

Η τάση 53+, δείχνει ένα ενδιαφέρον για σύγχρονες αναζητήσεις, αν και με προσκόλληση πάντα σε κάποιας μορφής φιλοευρωπαϊσμό. Προεκλογικά αποτελούσε την πλέον αντιπροσωπολατρική δύναμη, με έναν εμμονικό αντιτσιπρισμό (εννοώ: απέναντι και στο πρόσωπο και στις επιλογές του προσώπου). Όμως τελευταία, αμοιβαία με την ηγετική ομάδα, θυμήθηκαν τις εκλεκτικές συγγένειες που τους συνδέουν. Τώρα διάγουν βίον ανθόσπαρτον στη ζεστή εστία του μεγάρου Μαξίμου.
Μεμονωμένα άτομα εντός ΣΥΡΙΖΑ, μειωμένης ή ευρείας αναγνωρισιμότητας, μέλη ή όχι των παρατάξεων (που κατ’ ευφημισμό τις ονομάζουμε τάσεις), αλλά κυρίως κόσμος εκτός του κόμματός μας, κόσμος της πολιτικής και κοινωνικής αριστεράς, θέτει ουσιαστικά ζητήματα κριτικής.
Η ηγεσία όμως, αντί να συζητήσει αυτές τις φωνές, προτιμά να ακούει τη φωνή της λεγόμενης κοινής γνώμης, να γίνει εν τέλει η φωνή του μικροαστού νοικοκύρη που θέλει «να αλλάξει κάτι» χωρίς κόπο και χωρίς ρίσκο.

Δ) Πώς φτάσαμε εδώ;

Η επιδίωξη ενός «έντιμου συμβιβασμού» είναι ιδεολογικά εμποτισμένη από τη στρατηγική του «ιστορικού συμβιβασμού» (Ενρίκο Μπερλίνγκουερ), μόνο που στις τωρινές συνθήκες εφαρμογής της οδηγεί:

1)Σε συμβιβασμό με το αστικό καθεστώς, ακόμα και με το τρίγωνο της αμαρτίας, κάποιες φορές και σε αυτοπρόσωπη προσχώρηση του αστικού και μνημονιακού συστήματος στην αριστερά, στην κυβέρνηση, στη διοίκηση.

2)Σε υποταγή στο διεθνές κατεστημένο, ίσως με αναζήτηση και νέων Προστατών (πχ ΗΠΑ, Ρωσία).

3) Στη μετάλλαξη αριστερών και κομουνιστικών συνειδήσεων. Υπαρκτό φαινόμενο, παρά το ότι δεν έχει αποκτήσει καθολικότητα. Το οποίο δημιουργεί ένα  συγκεκριμένο ανθρωπολογικό τύπο στελέχους: του συμβατού στη γραμμή (ή, το πολύ, του συμπληρωματικού σε αυτή).

Ε) Ποιος δικαιώνεται;

Προσωπικά δεν επιδιώκω καμία αναγνώριση της ορθότητας των απόψεων και των πεπραγμένων μου. Μακάρι εγώ να έχω άδικο. Και σε πολλά έχω σφάλει στην πορεία μου ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Ζητώ από τους συντρόφους μου να αντιμετωπίσουν τα λάθη μου με συμπάθεια. Από τον εαυτό θα ζητήσω συμφιλίωση με μια διαδρομή· όχι για να «πιάσω τον ίσκιο» χωρίς να βαραίνουν τύψεις συνειδήσεως, αλλά για να συνεχίσω το δρόμο μου αναστοχαστικότερος.

Εξάλλου, όσοι – και, δυστυχώς, δεν είναι λίγοι – επιδιώκουν τη δικαίωση, αναρωτιέμαι τί θα την κάνουν. Τί χρειάζονται τη δικαίωση,  όταν ο λαός και η αριστερά  καταστρέφονται;

ΣΤ) Το Παλιό σαπίζει, από μέσα του ξεπηδούν βλασταράκια.

Τέτοια βλαστάρια ελπίδας έβγαλε πολλά ο νέος αιώνας. Μεταξύ άλλων: τα φόρουμ, την εξέγερση του 2008, τις πλατείες του 2011, τα θεματικά κινήματα, το ΣΥΡΙΖΑ. Κανένα από αυτά δεν αξιώθηκε να γίνει δέντρο. Αλλά καθένα από αυτά μας έκανε σοφότερους. Έτσι, όταν το επόμενο βλαστάρι αρχίσει να ξεπροβάλλει, θα του δώσουμε τη φροντίδα και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να ριζώσει βαθύτερα και να ψηλώσει περισσότερο.

Θεσσαλονίκη, 26/5/205
Νίκος Νούλας


ΥΓ. Πριν την κατάθεση και δημοσιοποίηση του κειμένου, τρεις-τέσσερις σύντροφοι και φίλοι, μπήκαν στον κόπο να το διαβάσουν και να θέσουν υπόψιν μου τις παρατηρήσεις τους.

Θα σχολιάσω κάποιες ενστάσεις τους, που τις θεωρώ βασικές:
1. «Μήπως εκληφθεί ότι κάνεις ζημιά στο κόμμα;».

Σχόλιο: από κάποιους, είναι βέβαιο. Και, ενδεχομένως, να υπάρξει και αντίστοιχη αντιμετώπισή μου. Κατά τη γνώμη μου, όμως, η ζημιά έχει ήδη γίνει. Τώρα βιώνουμε τα αποτελέσματα. Ίσως να τα βιώνουμε και για καιρό.

2.«Μήπως, παρόλα αυτά,  δεν πρέπει να πούμε το “It’s all over now” για το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως μια εμπλοκή της τελευταίας στιγμής στη διαπραγμάτευση δώσει άλλη τροπή στα γεγονότα;».

Σχόλιο: Νομίζω ότι απάντησα στο σημείο Β). Αλλά θα γίνω ακόμα πιο σαφής: Μια ρήξη με πρωτοβουλία των «εταίρων», χωρίς την ελάχιστη οικοδόμηση των πολιτικών, κομματικών, κυβερνητικών, οικονομικών, νομισματικών, κινηματικών προϋποθέσεων δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο από τη μεριά μας. Έτσι, τώρα, αφού η ηγετική ομάδα οδήγησε τα πράγματα στο “αμήν”, από τη μια κάνει λεονταρισμούς για εσωτερική κατανάλωση, ενώ στην κρίσιμη στιγμή θα επικαλεστεί τη φρόνηση των μελών και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ: «κάναμε ό,τι μπορούσαμε, ας υπογράψουμε για να μην καταποντιστεί η χώρα, ας παραμείνουμε στην κυβέρνηση για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας».[σαν να τους ακούω ήδη να λένε αυτά τα λόγια!]

3.«Και τι προτείνεις Νίκο;».
Σχόλιο, μέσα από μια αλληγορία:

4. «Θα έχουμε εξελίξεις στο κόμμα. Γιατί να είσαι απών;». Θεωρώ ότι απάντησα στο σημείο Γ) και στο σημείο ΣΤ)

Κείμενο που μας ήλθε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο


tsak-giorgis

"Η ΕΕ οδεύει προς τον "θάνατο"!

Image
Η εμμονική πολιτική της Γερμανίας στην Ευρώπη δύο πράγματα έχει σίγουρα οδηγήσει σε ανάπτυξη. Την οικονομία της -προς το παρόν τουλάχιστον- και τον εθνικισμό στην Ευρώπη. Το δεύτερο…επίτευγμα αρχίζει να γίνεται απειλητικό για το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, η οποία αν συνεχίσει στην ίδια ρότα είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει στα βράχια.

Το αμερικανικό think tank Stratfor σε ανάλυσή του επισημαίνει ότι η οικονομική αποτυχίαστην προσπάθεια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα οδηγήσει τα κράτη μέλη να πιέσουν για να επανέλθουν εξουσίες που έχουν εκχωρηθεί στην ΕΕ,πίσω στα έθνη κράτη.

Η άνοδος των εθνικιστικών ή ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων σ΄ όλη την Ευρώπη είναι δεδομένο ότι θα υπονομεύσει τη θεμελιώδη πολιτική της ΕΕ, σημειώνει και τα θεσμικά όργανά της θα καταλάβουν σύντομα ότι η διαχείριση αυτών των πιέσεων μπορεί να είναι μόνο βραχυπρόθεσμη. Η αποτυχημένη οικονομική πολιτική που προσπαθούν να επιβάλλουν θα οδηγήσει στην αναγκαστική αναμόρφωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.



Το Stratfor υποστηρίζει ότι “με τον καιρό, ο εθνικισμός θα είναι φράγμα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με κυβερνήσεις που θα επαναπατρίσουν ισχύ για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ, οδηγώντας στην κατάρρευση της Ένωσης”.

Υπενθυμίζει ότι στις 29 Μαΐου 2005, οι γάλλοι ψηφοφόροι απέρριψαν την πρόταση ενός ευρωπαϊκού Συντάγματος,με εθνικό δημοψήφισμα. Μια εβδομάδα αργότερα, οι Ολλανδοί ακολούθησαν το παράδειγμά τους. Αυτή η σαφής απόρριψη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ήταν μια σημαντική στιγμή στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μια δεκαετία μετά απ΄ αυτά τα δημοψηφίσματα , το ευρωπαϊκό σχέδιο βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση. Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2009 και παρήγαγε την κρίση της ευρωζώνης έχει ξυπνήσει εθνικιστικά ένστικτα που υπονομεύουν την ΕΕ. Αυτές οι φυγόκεντρες δυνάμεις ήταν πάντα παρούσες . Η βασική διαφορά όμως σήμερα είναι ότι τα έθνη θα επιλέξουν να υπαναχωρήσουν από τις απόψεις τους για “ολοκλήρωση” για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ.



Ο ανταγωνισμός μεταξύ εθνικισμού και παν-ευρωπαϊσμού βρίσκεται στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τότε που διατυπώθηκε το σχέδιο για πρώτη φορά στη Ρώμη το 1957. Η Ένωση παρουσιάστηκε ως μια προσπάθεια δημιουργίας μιας διεθνούς οντότητας από μια ομάδα εθνών-κρατών που είχαν διαφορετικές οικονομίες ,πολιτικές παραδόσεις και ιστορικές συγκρούσεις. Για να ενοποιήσει αυτά τα κράτη, η Ευρωπαϊκή Ένωση υποσχέθηκε ειρήνη και οικονομική ευημερία. Η προκύπτουσα οργάνωση ήταν ένα υβρίδιο μεταξύ ενός ενιαίου πανευρωπαϊκού φορέα και μιας κοινότητα κυρίαρχων εθνών-κρατών. Στις επόμενες δεκαετίες, ο ανταγωνισμός , με τον εθνικισμό οδήγησε αρκετές φορές στην επιβράδυνση της διαδικασίας ολοκλήρωσης.

Η πρώτη κίνηση για να επιβραδύνουν την ολοκλήρωση ήρθε μόλις τρία χρόνια μετά τηθεμελιακή Συνθήκη της Ρώμης. Το 1960, ο Γάλλος πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ έκανε μια πρόταση για την τροποποίηση της Συνθήκης για τη μείωση της ισχύος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ώστε αποκεντρωθεί η ισχύς πίσω στα εθνικά κοινοβούλια. Η πρόταση δεν πέρασελόγω της αντίστασης από άλλα κράτη μέλη, αλλά αποτέλεσε προηγούμενο για άλλες ανάλογες περιπτώσεις.

Το 1965, ο De Gaulle εναντιώθηκε στο σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να συγκεντρώσει περισσότερη δύναμη και στο σχέδιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη χρηματοδότηση της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής. Η Γαλλία δεν ήθελε να χάσει τον έλεγχο αυτής της πολιτικής. Το Παρίσι αποσύρθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και όλες τις επιτροπές του, αναγκάζοντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εγκαταλείψει την προσπάθειά της, επειδή η γαλλική “έξοδος” θα σήμαινε το θάνατο του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση εισέλθει σε μια μακρά περίοδο στασιμότητας μετά από αυτό, η οποία προκλήθηκεεν μέρει και από την οικονομική ύφεση και την κρίση των τιμών του πετρελαίου τη δεκαετία του 1970.

Στη δεκαετία του 1980, η Ευρωπαϊκή Ένωση επανήλθε στο δρόμο προς την ολοκλήρωση. Μια εξαιρετικά αποτελεσματική Ευρωπαϊκή Επιτροπή με επικεφαλής τον Γάλλο φιλοευρωπαϊστή Ζακ Ντελόρ είχε τα ηνία την περίοδο αυτή ,από το 1985 έως το 1994. Το τέλος της δεκαετίας έφερε την επανένωση της Γερμανίας και την πτώση του κομμουνισμού, μια σαρωτική ιστορική αλλαγή .Η Ευρωπαϊκή Ένωση τη χρησιμοποίησε για να πιέσει για “περισσότερη ολοκλήρωση”. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο πρόεδρος της ΕΕ ενέκρινε επίσης μέτρα όπως το κοινό νόμισμα ευρώ το 1988 μέσω της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης και της συνθήκης του Μάαστριχτ το 1992.

Ωστόσο, ο εθνικισμός εξακολουθούσε να δυσχεραίνει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Βρετανίδαπρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ δεν δεχόταν αυτά που κρίνονταν ως υπερβολικές εξουσίες των Βρυξελλών . Το 1980, η ίδια , δήλωνε, «θέλω τα λεφτά μου πίσω», κατά τη διάρκεια μιας διαφωνίας με τις Βρυξέλλες για την ρύθμιση των συνεισφορών του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ. Η Θάτσερ άφησε πίσω της αυτή τη νοοτροπία στην Βρετανία. Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προχώρησε, αλλά για πρώτη φορά, άφησε μερικά έθνη έξω.

Η απόρριψη του Ευρωπαϊκού Συντάγματος από Γάλλους και Ολλανδούς αποτέλεσαν νέο φρένο,το 2005.

Το 2007, τα περισσότερα κράτη μέλη υιοθέτησαν τη Συνθήκη της Λισσαβώνας, η οποία επαναλάμβανε το κείμενο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος γραμμή προς γραμμή. Στα περισσότερα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Ολλανδίας και της Γαλλίας, τα κοινοβούλια επικυρώσαν τη Συνθήκη. Πολλοί παρομοιάζουν τη Συνθήκη ως μια συμφωνία- κερκόπορτα μεταξύ εθνικών και κοινοτικών ηγετών,η οποία “θρέφει” τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα.

 Η σημερινή κρίση της ΕΕ


Λίγο μετά την έγκριση της Συνθήκης της Λισαβόνας, στην Ευρώπη άρχισε μια οικονομική κρίση που εκτροχίασε εντελώς τις προσπάθειες ολοκλήρωσης. Με τα περισσότερα κράτη μέλη της ΕΕ αντιμέτωπα με την ύφεση και την ανεργία , οι εθνικές κυβερνήσεις “διαιρέθηκαν” επί της οικονομικής πολιτικής. Έχουν ταξινομηθεί σε δύο στρατόπεδα: εκείνους που βλέπουν την κρίση ως την καλύτερη στιγμή για οδυνηρές μεταρρυθμίσεις και εκείνων που πιστεύουν στακίνητρα που θα πρέπει να προηγηθούν των μεταρρυθμίσεων. Η οικονομική ύφεση αποκάλυψε επίσης βασικά προβλήματα όπως ότι η Οικονομική και Νομισματική Ένωση είχε καταστήσει αδύνατο για τα κράτη μέλη να προσαρμόσουν τις επιμέρους νομισματικές πολιτικές τους.

Η κρίση δημιούργησε ευκαιρίες για ευρωσκεπτικιστικά κόμματα . Τον Μάιο του 2014, αυτά τα κόμματα κέρδισαν τις ευρωπαϊκές εκλογές σε πολλά κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Πιο σημαντικό, αυτές οι νίκες αύξησαν την εθνικιστική ρητορική . Αλλά βέβαια είναι μόνο οι κυβερνήσεις των κρατών μελών που μπορούν να αναγκάσουν τις Βρυξέλλες να επιστρέψουν μέρος της κυριαρχίας σε κράτη μέλη.

Η νίκη του Κάμερον στις βρετανικές εκλογές είναι ένα ακόμη μήνυμα.

Το Ηνωμένο Βασίλειο αμφισβητεί ευθέως τις υπάρχουσες πολιτικές και τις αρχές της ΕΕ. Οι επαναδιαπραγματεύσεις που θα ζητήσει ο Κάμερον θα οδηγήσουν σίγουρα πολλά βήματα πίσω την ολοκλήρωση της ΕΕ.

Εάν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Λονδίνου και της ΕΕ, οδηγήσουν σε μια νέα ευρωπαϊκή συνθήκη, η λαϊκή πίεση σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση θα οδηγήσει τις κυβερνήσεις να διενεργήσουν δημοψηφίσματα. Η δραματικά χαμηλή δημοτικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα ήταν πιθανό να οδηγήσει κάποια κράτη μέλη να απορρίψουν τη νέα συνθήκη. Επιπλέον, οι Βρυξέλλες είναι απίθανο να δεχτούν ένα ευρωπαϊκό δημοψήφισμα για μια συνθήκη που θα μπορούσε να υπονομεύσει κάθε εξουσία της ή τα επιτεύγματά της.

Έτσι, οι Βρυξέλλες δεν θα δεχθούν αυτή τη δυνατότητα.Πιθανόν να οδηγήσουν σε βρετανική έξοδο.


Η αντιευρωπαϊκή ώθηση, ωστόσο, πιθανότα θα προκαλέσει μια αντίδραση
. Βρυξέλλες,Βερολίνο και άλλες φιλο-ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα προσπαθήσουν πιθανώς να δημιουργήσουν μια εσωτερική ομάδα κρατών μελών πρόθυμων να προωθήσουν τηνολοκλήρωση. Αυτό το τμήμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέο μοντέλο ένταξης στην ΕΕ. Με ορισμένα πλήρη ενταγμένα μέλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλα να είναι “συνδεδεμένα μέλη” που θα επωφελούνται από την ελεύθερη ζώνη εμπορίου, αλλά δεν θα έχουν επίδραση στη χάραξη πολιτικής. Το ζήτημα της γαλλο-γερμανικής συμμαχία θα είναι στο επίκεντρο αυτής της νέας διαμόρφωσης. Η Γαλλία θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό να φέρει πίσω την ιδέα της Μεσογειακής Ένωσης, αφήνοντας τη Γερμανία σε μια συμμαχία με τη Βόρεια Ευρώπη.

Ανεξάρτητα από το σχήμα , οποιαδήποτε αναδιάρθρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα απαιτούσε μια νέα συνθήκη. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για την τόνωση της οικονομίας σε μακροπρόθεσμη βάση δεν θα προχωρήσουν. Γιατί τα κράτη μέλη δεν είναι διατεθειμένα να τις εφαρμόσουν, επειδή δεν είναι δημοφιλείς στους ψηφοφόρους. Κατά συνέπεια, η οικονομική ευημερία θα παραμείνει η κύρια πρόκληση της Ευρώπης. Η μεγαλύτερη δυσκολία για τις Βρυξέλλες είναι να πείσει ορισμένα κράτη μέλη της να συμμετάσχουν στα σχέδιά της την ίδια ώρα που η προοπτική της ευημερίας εξασθενίζει. Εν τω μεταξύ, ο πειρασμός του εθνικισμού θα επηρεάσει τα κράτη μέλη να αντιμετωπίσουν τις Βρυξέλλες και τον “επαναπατρισμό δύναμης” στις πρωτεύουσές τους. Σε τελική ανάλυση αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί σύντομα να έρθει.


onalert

ΣΥΡΙΖΑ: 43 στελέχη και βουλευτές κατά διορισμού Παναρίτη... Και βγάζουν από το "αδιέξοδο" την επιλογή Τσίπρα!


Σχετικά:

Ενώ η Παναρίτη θα τους φτύσει πριν την αποκεφαλίσουν, αφού ήδη έχουν ξεφτιλιστεί με τον διορισμό της, αλλά κυρίως όταν ορίστηκε "εθνική διαπραγματεύτρια" με την τρόικα και τότε... μούγκα στη στρούγκα των σημερινών εξαπτέρυγων του Τσίπρα!
Μας λένε οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ: "Μια εξέχoυσα εκπρόσωπος της μνημονιακής πολιτικής δεν μπορεί να εκφράζει..."! Ως "διαπραγματεύτρια" η κυρία Παναρίτη, τι εξέφραζε; Και τότε τι είχατε κάνει εσείς;
Κατά της εκπροσώπησης της Ελλάδας στο ΔΝΤ από την αριστερή επιλογή Τσίπρα, την Παναρίτη, τάσσονται 43 βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με κοινή επιστολή τους:
«Ορίστηκε εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η πολιτεία της βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις αξίες, τις αντιλήψεις και την πολιτική που πρεσβεύει - και με βάση την οποία εξελέγη - ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια εξέχoυσα εκπρόσωπος της μνημονιακής πολιτικής δεν μπορεί να...
εκφράζει τη σημερινή κυβέρνηση. Το ζήτημα δεν είναι συμβολικό, είναι πολιτικό. Είναι μια λάθος απόφαση και ζητάμε την άμεση ανάκλησή της».
Το κείμενο υπογράφουν οι Γιώργος Ακριώτης, Λίτσα Πασχαλίδου- Αμανατίδου, Σία Αναγνωστοπούλου, Ελένη Αυλωνίτoυ, Φωτεινή Βάκη, Γιάννα Γαϊτάνη, Στάθης Γιαννακίδης, Έφη Γεωργοπούλου - Σαλτάρη, Κωστής Δερμιτζάκης, Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, Ηρώ Διώτη, Ζήσης Ζάννας, Κώστας Ζαχαριάς, Γιάννης Ζερδελής, Μαρία Θελερίτη, Κατερίνα Ιγγλέση, Ηλίας Ιωαννίδης, Αννέτα Καββαδία, Μαρία Κανελλοπούλου, Xρήστος Καραγιαννίδης, Βασιλική Κατριβάνου, Φάνης Κουρεμπές, Bασίλης Κυριακάκης, Δανάη Κωστοπούλου -Τζήκα, Βάσω Λέβα, Νίκος Μανιός, Μάκης Μπαλαούρας, Δημήτρης Μπαξεβανάκης, Ευγενία Ουζουνίδου, Θανάσης Πετράκος, Θανάσης Σκούμας, Γιάννης Σταθάς, Ελένη Σταματάκη, Αφροδίτη Σταμπουλή, Ελένη Σωτηρίου, Αλεξάνδρα Τσανάκα, Νίκος Φίλης, Δέσποινα Χαραλαμπίδου, Βασίλης Χατζηλάμπρου, Έλενα Ψαρρέα, Γιώργος Ψυχογιός.

sibilla

Καμία πειθαρχία στο συμβιβασμό με τα Μνημόνια!




Καμία πειθαρχία στο συμβιβασμό με τα 
Μνημόνια! Η Κομμουνιστική Τάση απευθύνει
 έκκληση κοινής δράσης σε όλους τους
 διαφωνούντες και ξεκινά ανοικτές 
συζητήσεις και εκδηλώσεις ενάντια 
στον (αν)έντιμο συμβιβασμό.

Οι εκφραστές της ηγετικής ομάδας και της
 κυβέρνησης που αρνούνται να εφαρμόσουν τις προεκλογικές δεσμεύσεις 
του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν δικαίωμα να μιλούν για «κομματική πειθαρχία».
 Αντίθετα, η απειθαρχία στις απειλές τους είναι καθήκον κάθε αριστερού
 αγωνιστή.

Η Κομμουνιστική Τάση δεν πειθάρχησε, ούτε πρόκειται να πειθαρχήσει
 στην πολιτική του (αν)έντιμου συμβιβασμού με τα Μνημόνια. Καλούμε 
κάθε αριστερό βουλευτή να δηλώσει από τώρα ότι δεν πρόκειται να 
ψηφίσει τη νέα Μνημονιακή συμφωνία που ετοιμάζεται. Η ηγεσία
 της Αριστερής Πλατφόρμας (Αριστερό Ρεύμα - Κόκκινο Δίκτυο) και όλες 
οι φωνές στο κόμμα που διαφωνούν με την πολιτική του συμβιβασμού,
 πρέπει να λάβουν σαφή θέση και να ταχθούν ξεκάθαρα υπέρ της 
καταψήφισης της σχεδιαζόμενης συμφωνίας, που δεν μπορεί να είναι
 συμβατή με τις προεκλογικές δεσμεύσεις.
Απευθύνουμε για μια ακόμα φορά (δείτε την προηγούμενη αναπάντητη 
έκκλησή μας) έκκληση για ενότητα και κοινή δράση προς την Αριστερή 
Πλατφόρμα και τις υπόλοιπες αντιπολιτευτικές φωνές.

Ταυτόχρονα, έχοντας διεξάγει εκστρατεία συλλογής υπογραφών από
 μέλη και υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της άμεσης κατάργησης των 
Μνημονίων, της διαγραφής του χρέους και της πλήρους εφαρμογής του
 προεκλογικού προγράμματος και έχοντας καταθέσει στην ΚΕ σχετικό
 ψήφισμα με περισσότερες από 500 υπογραφές, η Κομμουνιστική Τάση
 ξεκινά ένα νέο κύκλο ανοικτών συζητήσεων και εκδηλώσεων
 (η αρχή έγινε ήδη την Πάτρα), στις οποίες θα προσκληθούν
 ομιλητές από όλο τα φάσμα της αριστεράς του κόμματος
 (περισσότερες πληροφορίες τις επόμενες ώρες).

Αρκετά με τα κυβερνητικά ψέματα και την υποκρισία! Η λαϊκή εντολή 
στις 25 του Γενάρη ήταν να καταργηθούν τα Μνημόνια και να διαγραφεί 
το μεγαλύτερο μέρος του χρέους.

- Στάση πληρωμών - διαγραφή του χρέους!
- Άμεση κατάργηση των Μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων!
- Όχι στο νέο Μνημόνιο!
- Άμεση εφαρμογή των προεκλογικών δεσμεύσεων και χρηματοδότησή
 τους από ριζοσπαστικά μέτρα ενάντια στο κεφάλαιο και τον πλούτο! 
Μόνη λύση η εφαρμογή ενός σχεδίου σοσιαλιστικής ρήξης
 (δείτε εδώ το πρόγραμμα που προτείνουμε).
- Έκτακτο δημοκρατικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ για άμεση αλλαγή πολιτικής!
- Συσπειρωθείτε στην Κομμουνιστική Τάση!

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ 3 + ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ (New upd)


Το Mνημόνιο 3 σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή την ερχόμενη εβδομάδα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Αυτό το κείμενο που θα ορίσει εν πολλοίς σχεδόν όλες τις πτυχές της πολιτικής των επόμενων ετών μέχρι σήμερα δεν είναι στη διάθεση των πολιτών, τις ζωές των οποίων θα επηρεάσει.
 ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στηρίζοντας τους διαφημιζόμενους στο ThePressProject στηρίζετε την προσπάθειά μας
Σχετικά άρθρα
Η σύζυγος Στουρνάρα έχει τον τρόπο της (UPD)
Φοβούνται τον Γιώργο Παπανδρέου οι δύο αρχηγοί
Μυστική συμφωνία Σαμαρά-Βενιζέλου για τις αυτοδιοικητικές εκλογές
Newsroom
Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012
Αν όχι εσύ, ποιος;
Πάρε μέρος στο μεγαλύτερο εγχείρημα για ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσεις. Γιατί το δικαίωμα στην ενημέρωση είναι δικαίωμα στη δημοκρατία. Αν δεν το στηρίξεις εσύ ποιος θα το κάνει;
Επειδή η ενημέρωση δεν μπορεί να γίνεται με διαρροές και επειδή μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κάποια επίσημη ανακοίνωση το ThePressProject θα δημοσιεύσει μεταφρασμένο το τελευταίο προσωρινό κείμενο που έφτασε γραφεία του την Παρασκευή. Το κείμενο αυτό έχει ημερομηνία λίγων ημερών και ως εκ τούτου δεν είναι ολοκληρωμένο σε όλα του τα σημεία. Επιπλέον η μετάφραση που δημοσιεύουμε είναι ανεπίσημη. Για το λόγο αυτό δημοσιεύουμε και τις αντίστοιχες σελίδες στο πρωτότυπο αγγλικό κείμενο για όποιον θέλει να κάνει αντιπαραβολή. Στην μετάφραση μας βοηθάει η ομάδα Xpressed (κρατήστε το όνομα).

Καθώς η διαδικασία της μετάφρασης συνεχίζεται φτάνουν στο TPP επικαιροποιημένες εκδόσεις του μνημονίου που περιπλέκουν το έργο μας. Στόχος μας είναι να δώσουμε πρόσβαση σε αυτή την πολύ σημαντική πληροφορία το συτνομότερο δυνατό και με την μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια.

ΜΝΗΜΟΝΙΟ 3

Το κείμενο θα δημοσιεύεται σε μέρη, κάθε φορά που θα ολοκληρώνεται η επιμέλεια κάποιου τμήματός του. Μέχρι στιγμής έχουν μεταφραστεί τα τμήματα για τις διαρθρωτικές αλλαγές, τη φορολογική μεταρρύθμιση, τη δημόσια διοίκηση, το συνταξιοδοτικό, ττην υγεία και την εκπαίδευση, τις τηλεπικοινωνίες, τη δικασική μεταρρύθμιση, την ενεργειακή πολιτική και τις μεταφορές. Μείνετε συνδεμένοι.
Σήμερα δημοσιεύουμε και το συνοδευτικό κείμενο στρατηγικής για το 3ο μνημόνιο. Η μετάφραση έχει γίνει από την ομάδα X-pressed

Το Μνημόνιο ΙΙΙ μεταφρασμένο  (κατέβασε το PDF)


thepressproject

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τον αγώνα του ελληνικού λαού και στηρίζουμε τα αιτήματα της νέας ελληνικής κυβέρνησης, εναντίον της λιτότητας και υπέρ μιας ανάκαμψης με αξιοπρέπεια και αυτοδιάθεση.



Συμπαράσταση στον ΣΥΡΙΖΑ και την ελληνική κυβέρνηση από 183 ευρωβουλευτές και βουλευτές



Στη δήλωσή τους αναφέρουν ότι «η επιλογή του ελληνικού λαού να ψηφίσει τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα αριστερό κόμμα, συνδέεται με μια ξεκάθαρη ελπίδα: ελπίδα για μια καλύτερη ζωή μακριά από τις πολιτικές λιτότητας, για τις οποίες λέγεται πως δεν υπάρχει εναλλακτική. Αυτές οι πολιτικές έχουν κάνει βαθιές αποκοπές στις κρατικές δαπάνες την ίδια ώρα που επιτρέπουν σε εκατομμυριούχους να πληρώνουν ελάχιστο φόρο". Σημειώνουν ότι "στις πρώτες εβδομάδες διακυβέρνησής του ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ήδη τα πρώτα τολμηρά βήματα, για να βελτιώσει την κοινωνική κατάσταση και να ανοικοδομήσει την ελληνική οικονομία προς το δημόσιο όφελος».
Επιπλέον, βάλλουν κατά των πολιτικών λιτότητας «οι οποίες προωθούνται από την Μέρκελ και την Τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα)» και που «οδήγησαν στην κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα: εκατομμύρια ανθρώπων βυθίστηκαν στην ανεργία, τη φτώχεια, και την πείνα. Το 30% του πληθυσμού της Ελλάδας ζει κάτω από το όριο της φτώχιας, και οι άνεργοι ανέρχονται σε περισσότερους από το ένα τέταρτο του πληθυσμού και ένας στους δύο νέους είναι άνεργος». Αναφέρουν, ακόμα, ότι «ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων υποφέρουν, οι εκατομμυριούχοι και οι δισεκατομμυριούχοι πληρώνουν χαμηλούς φόρους, χωρίς καν να λογοδοτούν για την φοροδιαφυγή τους».
Οι 183 ευρωβουλευτές και βουλευτές σημειώνουν ότι «η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι σημαντική και πέραν από την Ελλάδα», καθώς «η κυβέρνηση Τσίπρα δίνει μια ευκαιρία για αλλαγή πολιτικών, και την επαναφορά των πολιτών στο προσκήνιο». Επιπλέον, διότι «δίνει ξανά ελπίδα για μια δημοκρατική αφύπνιση και μια θεμελιώδη αλλαγή της κατεύθυνσης της ΕΕ».
«Γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο», τονίζουν, ότι «οι αναλογίες πολιτικών δυνάμεων μπορούν να αλλάξουν και μια εναλλακτική στις υπάρχουσες πολιτικές είναι δυνατή- εάν το θέλουμε και αν το παλέψουμε».
Οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι, από διαφορετικές Ευρωπαϊκές χώρες, υπογραμμίζουν:
«- Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τον αγώνα του ελληνικού λαού και στηρίζουμε τα αιτήματα της νέας ελληνικής κυβέρνησης, εναντίον της λιτότητας και υπέρ μιας ανάκαμψης με αξιοπρέπεια και αυτοδιάθεση.
- Απορρίπτουμε τις προκαταλήψεις και τις συκοφαντίες εναντίον του ελληνικού λαού από τις κυβερνήσεις μας και τα μέσα ενημέρωσης των χωρών μας. Θα πρέπει να υπάρξουν σοβαρές διαπραγματεύσεις με τη νέα κυβέρνηση, χωρίς απόπειρες εκβιασμού, ώστε η χώρα να μπορέσει να έχει μια οικονομική και κοινωνική προοπτική πέρα από τις αποτυχημένες πολιτικές της λιτότητας.
- Οργανώνουμε εκστρατεία κατά της λιτότητας, με πρωτοβουλίες στα Κοινοβούλιά μας, αλλά και με εξωκοινοβουλευτικές δράσεις. Η ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική χρειάζεται μια ειρηνική, βιώσιμη, κοινωνικοοικολογική οικονομική ανάπτυξη, εργασία και κοινωνική ασφάλεια.
- Στηρίζουμε μια πολιτική, η οποία δεν είναι μόνο μια εναλλακτική στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας, αλλά, επιπλέον, μία ξεκάθαρη απόρριψη της εθνικιστικής και ρατσιστικής πολιτικής της ακροδεξιάς. Ο θεμέλιος λίθος της πολιτικής μας είναι η αλληλεγγύη.
- Λαμβάνουμε έναν μεγάλο αριθμό από κοινές πολιτικές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες, πέρα από τα εθνικά σύνορα, ώστε να καταστήσουμε σαφές ότι ο μόνος διαχωρισμός στην κοινωνία δεν είναι μεταξύ των εθνών, αλλά μεταξύ των "άνω" και των ''κάτω''».
Η  δήλωση συμπαράστασης και η λίστα των 183 υπογραφόντων εδώ