Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Ούτε κι αυτό λόγος για εκλογές;


Εικόνα Ανούσιες κρεμάστρες
Το δίχως άλλο, τα μέλη της κυβέρνησης δεν θα έχουν και καμιά προσωπική σκορδοκαΐλα, που θα κόψουν τις συντάξεις. Και δεν θα έχουν καμιά σκορδοκαΐλα, όπως ακριβώς δεν είχαν καμιά σκορδοκαΐλα όλες τις φορές που τις έκοβαν στο παρελθόν –ξερά ή εμμέσως, προσθέτω, διότι υπάρχει και το «εμμέσως», να μην ξεχνιόμαστε… 
Μάλιστα, όχι μόνο δεν είχαν καμιά σκορδοκαΐλα όταν έκοβαν, αλλά, ίσα-ίσα, κάθε περικοπή τη συνόδευαν και με διαλέξεις πατριδογνωσίας από πάνω.
Μπορεί τούτη τη φορά να πουν ότι ματώνουν, όπως το έχουν ξαναπεί. Μπορεί να πουν ότι ραγίζει η καρδιά τους, όπως επίσης το έχουν ξαναπεί. Μπορεί να πουν πολλά, όπως πολλά έχουν ξαναπεί κατά κόρον. Εκείνο που έχει σημασία όμως είναι ότι θα πουν μεν ό,τι είναι να πουν, αλλά ό,τι και να πουν, θα το πουν πάντως την ώρα που θα τις κόβουν –διότι θα τις κόψουν. Ξερά.
Πώς το ξέρω ότι θα τις κόψουν; Α! Δεν το ξέρω. Το διάβασα. Στη Ναυτεμπορική. Το έχουν υπογράψει, λέει η Ναυτεμπορική, και να τ’ αφήσει εκείνα που ξέρει η κυβέρνηση, καταλήγει η Ναυτεμπορική.
«[…] οι δανειστές δεν ζητούν κάτι καινούργιο. Ζητούν εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Και είτε μας αρέσει είτε όχι, που δεν μας αρέσει καθόλου, υπάρχει δέσμευση για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων […]» Το λινκ εδώ, από το κύριο άρθρο της οικονομικής εφημερίδας, παρακαλώ.
Έτσι που λέτε…
Να πω και κάτι ακόμα, από εκείνα τα τρελά που λέω κατά καιρούς;
Άντε να το πω:
Όλο αυτό το διάστημα που τρώμε αυτή την κυβέρνηση στη μάπα, εγώ δεν θυμάμαι καλά ή πράγματι μας διαβεβαίωνε με κάθε ευκαιρία ότι δεν θα υπάρξει καμιά μείωση σε μισθούς και συντάξεις, ήδη από την πρώτη μέρα που ανέλαβε και με κάθε ευκαιρία στη συνέχεια; Είναι δε γραμμένο αυτό για συντάξεις που δεν θα κοπούν κ.τ.τ. και στις δυο προγραμματικές διακηρύξεις, της συγκυβέρνησης με τον Κουβέλη, και της δεύτερης συγκυβέρνησης των Σαμαρά-Βενιζέλου, μολονότι συμφωνημένο με τους δανειστές ήταν το ακριβώς αντίθετο, όπως μόλις διαβάσατε.
Α! Και μια τελευταία ερώτηση για επίλογο:
Ούτε αυτό με το κόψιμο των συντάξεων, πακέτο με το παραμύθι όλο αυτό το διάστημα, είναι λόγος για εκλογές;
sotosblog

Παρασκευή εγχυμάτων από βότανα: ζεστά ή κρύα;

Βότανα που γίνονται με ζεστή έκχυση

Τα ζεστά εγχύματα φτιάχνονται με 1 μέρος καλά τριμμένου αποξηραμένου βοτάνου, (2 μέρη αν χρησιμοποιούμε φρέσκο βότανο), σε 20 μέρη βραστού νερού.
Παράδειγμα 25 γραμμάρια ξερό βότανο, (50 γραμμάρια στη περίπτωση του φρέσκου), σε 500 ml βραστού νερού.

Η προτεινόμενη δόση είναι 3-5 γραμμάρια ξερού βοτάνου ή η διπλάσια εάν το βότανο μας είναι φρέσκο σε ένα φλιτζάνι νερού.

Τα κρύα εγχύματα φτιάχνονται με 1 μέρος καλά τριμμένου αποξηραμένου βοτάνου, (2 μέρη αν χρησιμοποιούμε φρέσκο βότανο), σε 20 μέρη κρύου νερού.
Τοποθετούμε το βότανο σε καθαρό νερό και το αφήνουμε όλη τη νύχτα σε θερμοκρασία δωματίου.

Ιδανικό είναι τα εγχύματα να φτιάχνονται σε καθαρό αποσταγμένο νερό. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε σχεδόν έως και 30% περισσότερη απορρόφηση των οργανικών στοιχείων από τα βότανά μας!

Τα εγχύματα δεν φτιάχνονται σε μεγάλες δόσεις γιατί δεν διατηρούνται για πολύ χρονικό διάστημα. Το καλύτερο είναι να χρησιμοποιηθούν μέσα σε 12 ώρες, με ανώτερο όριο τις 24, αν διατηρηθούν σε ένα πολύ δροσερό μέρος.

Βότανα που γίνονται με ζεστή έκχυση

Αγριμονιά (η ευπατόριος) - Agrimony: Agrimonia eupatoria
Ακακία, φύλλα/λουβιά - Catclaw Acacia: Acacia gregii
Αλχεμίλλη - Ladies Mantle: Alchemilla vulgaris
Αμάραντος - Amaranth: Pigweed: Amaranthus hypochondriacus
Αργυρεία (ποτεντίλη η αργυρόχρους)- Silverweed: Potentilla
Άρκευθος, φύλλα - Juniper: Juniperus communis
Αρμάλη (πήγανος η αρμάλη), φύλλα - Syrian Rue: Peganum harmala
Αρτεμισία - Mugwort: Artemisia vulgaris
Αχίλλεια (χιλιόφυλλο)- Yarrow: Achillea millefolium
Βαδιανή (αστεροιδές άνισο) - Star Anise: Illicium verum
Βαλεριάνα - Valerian: Valerina officinalis
Βαλσαμόχορτο - St.John's Wort: Hypericum perforatum
Βηχάνι (βήχιο)- Coltsfoot: Tussilago farfala
Βρώμη - Oat: Avena sativa
Γάλλιο (κολλητσίδα) - Cleaves: Gallium aparine
Γκίνγκο μπιλομπα, φύλλα - Maidenhair tree: Ginkgo biloba
Γλυκάνισο - Anise: Anisum pimpinella
Δεντρολίβανο, φύλλα και άνθη - Rosemary: Rosmarinus officinale
Ευκάλυπτρος, φύλλα - Eucalyptus smithii / globulus
Εφέδρα - Ephedra viridis (Mormon Tea)/ Ephedra vulgaris (Ma Huang)
Ηπατική - Liverwort: Hepatica
Θυμάρι - Thymus vulgaris
Καγιέν, τσίλι, καψικό - Cayenne: Capsicum frutescens
Καλαμπόκι, στίγματα - Corn: Zea mays
Κανέλα (κιννάμωνον το κευλανικόν), φλοιός - Cinnamon: Cinnamomum verum
Καρότο άγριο, σπόροι - Wild Carrot: Daucus carota
Καστανιά, φύλλα - Chestnut: Castanea sativa
Κουσκούτα - Dodder: Cuscuta epithymum
Κρανεία η φαρμακευτική, ρίζα στέλεχος φλοιός - Dogwood, Red Osier: Cornus
Κράταιγος, φύλλα, λουλούδια και καρπός - Hawthorn: Crataegus
Κυνόγλωσσο, φυτό/ρίζα - Hound's Tongue: Cynoglossum officinale L.
Κυπαρίσσι - Cypress: Cupressus sempervirens
Λεβάντα, λουλούδια - Lavender: Lavandula officinalis / angustifolia
Λυκίσκος - Hops: Humulus lupulus
Μάραθος, τριμμένοι σπόροι – Fennel: Foeniculum vulgare
Μαρούλι άγριο - Wild Lettuce: Lactuca virosa
Μελιλωτός - Sweet Clover: Melilotus officinalis / arvensis
Μελισόχορτο - Lemon Balm: Melissa officinalis
Μέντα (μίνθη η πιπερώδης)- Peppermint: Mentha X. Piperita / arvensis
Μηδική η ήμερος - Alfalfa: Medicago sativa
Μολόχα - Mallow, Malva: Malva neglecta
Μπάχαρι, σπόροι - Allspice: Pimenta officinalis
Μύρτιλλος, φύλλα - Bilberry: Vaccinium myrtillus
Νεράγκαθο (δίψακος ο γναφευτικός) - Teasel: Dipsacus fullonum
Οινοθήρα (η διετής) - Evening Primrose: Oenothera
Πεντάνευρο (πλάνταγκο) - Plantain: Plantago magor / lancelota
Πεύκο, βελόνες - Pine: Pinus sylvestris
Πολύγονο - Smartweed: Polygonum hydropiper
Πολυκόμπι - Horsetail: Equisetum arvense
Πολυτρίχι (αδίαντον το καλλιτρίχιον) - Maidenhair Fern: Adiantum capillus-veneris
Ταραξάκο (ραδίκι άγριο), φύλλα - Dandelion: Taraxacum officinale
Σαμπούκος, άνθη/καρποί - Elder: Sambucus nigra
Σασσαφράς, φύλλα - Sassafras
Σερενόα, καρποί - Saw Palmetto berries: Sabal serrulata
Σκουτελλάρια, πρόσφατα αποξηραμένη - Scullcap: Scutellaria lateriflora
Σμεουριά, φύλλα - Raspberry: Rubus idaeus
Σταυροβότανο (βερβένη η φαρμακευτική/γοργογιάνι) - Vervain: Verbena officinalis
Σύμφυτο, φύλλο - Comfrey: Sympytum officinale
Τανατσέτο (τανάκητο το παρθένιον) - Tansy: Tanacetum parthenium
Τζίντζερ, ξεραμένο - Ginger: Zingiber officinale
Τριανταφυλλιά άγρια, λουλουδια, καρποι - Rose: Rosa
Τριφύλλι ήμερο (γαλέγη ή γαλάγουσα η φαρμακευτική) - Goat's Rue: Galega
Τριφύλλι κόκκινο, κορυφές - Red clover: Trifolium pratense
Τσουκνίδα (κνήδη η δίοικος) - Nettle: Urtica dioica
Υδραστής, φύλλα αποξηραμένα - Goldenseal leaf: Hydrastis canadensis
Φλαμουριά (μέλεγος), φλοιός - Ash: Fraxinus
Φλώμος, φύλλα (βεμπράσκο) - Mullein: Verbascum thapsus
Φράουλα άγρια - Strawberry wild: Fragaria
Χαμομήλι, άνθη - Matricaria: Chamomillia recutita, Anthemis nobilis (Roman Chamomile)

Βότανα που γίνονται με κρύα έκχυση

Αγγελική, ρίζα - Angelica archangelica
Αγιάγκαθο – Blessed/holy Thistle: Cnicus benedictus / carduus benedictus
Αγριάδα, ρίζωμα/στελέχη - Couchgrass : Agropyron repens / elymus repens
Αγκινάρα, φύλλα - Artichoke: Cynara scolymus
Αρτεμισία - Mugwort: Artemisia vulgaris
Αστράγαλος (τετραγκαθιά), ρίζα - Huang Chi : Astragalus membranaceus
Αψιθιά - Wormwood: Artemisia absinthium
Αρκουδοστάφυλλο (αρκτοστάφυλος) - Uva Ursi: Arctostaphylos
Βερίκοκο, κλαδιά - Peach tree: Amygdalus persica
Βιμπούρνο (το χιονανθές), φλοιός - Crampbark: Viburnum opulus, prunifolium
Βουρβουλιά, φλοιός - Buckthorn: Rhamnus frangula / catharticus / pursiana (ιερή κασκάρα)
Γάλλιο (κολλητσίδα) - Cleaves: Gallium aparine
Ελαιοπρίνος ο λείος (κυανόνθους ο Αμερικάνικος), ρίζα - Red root: Ceanothus americanus
Γεντιανή (αγριοκαπνός), ρίζα - Gentian: Gentiana lutea
Κάρδος - Bur marigold: Bidens
Κιγχόνη, φλοιός - Quinine, Peruvian Bark: Cinchona
Λάπαχο, φλοιός δέντρου - Pau D'Arco: Tabebuia
Λάππα (άρκτιον), ρίζα και φυτό - Burdock: Arctium lappa
Κασσσία (σέννη η αλεξανδρινή), λουβιά - Senna: Cassia angustifolium
Κερασιά άγρια, φλοιός - Wild/Choke Cherry: Prunus
Λεβίθα (ασκληπιάς), ρίζα - Pleurisy Root : Asclepias tuberosa
Μέντα (μίνθη η πιπερώδης)- Peppermint: Mentha X. Piperita
Νάρδος άβριος, ρίζα - American Sarsaparilla: Aralia nudicaulis
Νερομολόχα, ρίζα (αλθαία) - Marshmallow: Althaea officinalis
Παπαρούνα ακανθώδη - Prickly Poppy: Argemone
Πτελέα (φτελιά) - Slippery Elm: Ulmus rubra / Ulmus fulva
Σαρσαπαρίλλη (σμίλαξ), ρίζα - Sarsaparilla: Smilax
Σκουλόχορτο, κορυφές - Horehound: Marrubium vulgare
Σύμφυτο ρίζα - Comfrey: Symphytum officinale
Χρυσάνθεμο (παρθενούλι) - Feverfew: Chrysanthemum parthenium
Τσουκνίδα, ρίζα ή ολόκληρο το φυτό (κνήδη η δίοικος) - Nettle: Urtica dioica
Υδράγγειο άγριο (άγρια ορτανσία), ρίζα - Hydrangea arborescens
Ύσσωπος, ανθισμένες κορφές - Hyssop: Hyssopus officinalis
Φασκόμηλο - Sage: Salvia officinalis
Φλαμουριά (μέλεγος), φλοιός - Ash: Fraxinus
Χαμομήλι, λουλούδια - Chamomile Matricaria: Chamomillia recutita, Anthemis nobilis: Roman Chamomile
Χιονανθός - Fringe tree: Chionanthus virginicus
Πηγές: MATERIA MEDICA Factsheet-MichaelMoore, The herbal medicine-maker's handbook/James Green, Dr. John Christopher (for sage), Ανάργυρου Σφακιανάκη (αγκινάρα)
Προφυλάξεις
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ποτέ μόνοι σας. Μην χρησιμοποιείτε βότανα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα ακόμα και συμπληρώματα χωρίς την γνώμη ιατρού. Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό.
Η σελίδα δεν φέρει καμία ευθύνη: Διαβάστε τους όρους χρήσης
ftiaxno.gr

Γιατί ήταν κόκκινος ο Δεκέμβρης του 1944;


Του Χρήστου Λάσκου
70 χρόνια μετά τη Δεκεμβριανή εξέγερση είναι αρκετά αυτά που δεν ξέρουμε ακόμη. Περισσότερα, ωστόσο, είναι αυτά που ξέρουμε  καλά, πλέον.
Μπορεί για καιρό ακόμη να συνεχιστεί η συζήτηση για τα λάθη και τα εγκλήματα, τη στρατηγική σημασία πράξεων και παραλείψεων. Το πιθανότερο, μάλιστα, είναι πως, ως προς αυτά, η συζήτηση δεν πρόκειται να τελειώσει.
Πράγμα που, νομίζω, δεν ισχύει για το ερώτημα του τίτλου.
Θέλω να πω, η βασική αφήγηση του αστισμού στην Ελλάδα, για την οποία ο Δεκέμβρης ήταν κόκκινος στο μέτρο που προκλήθηκε από ένα προμελετημένο και καλά οργανωμένο, ως ένα σημείο, σχέδιο των εαμοβουλγάρων, προκειμένου να επιβάλλουν την αιματηρή τους δικτατορία, έχει απαντηθεί ήδη από το 1948. Και μάλιστα από τον πρωταγωνιστή της σφαγής, πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου. Ο οποίος έγραψε στην Καθημερινή: «Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθεί “δώρον του Υψίστου”. Αλλά, δια να υπάρξει ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχομεν έλθει. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με την συμμετοχήν του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν δηλ. με τον Λίβανον. Και δια να ευρεθούν εδώ οι Βρεττανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι δια την Νίκην, έπρεπε να υπογραφεί προηγουμένως το Σύμφωνον της Καζέρτα. Και δια να επιτευχθεί τότε η εκκαθάρισις της καταστάσεως έπρεπε προηγουμένως να επιμένω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος είτε να αποδεχθεί ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχειρήσει την Στάσιν, υπό συνθήκας, όμως, πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντριβήν του».  
Να, λοιπόν, ποιανού ήταν το αιματηρό σχέδιο. Γι’ αυτό και όλοι μαζί –Παπανδρέου και Ράλληδες, μοναρχικοί και φιλελεύθεροι, μεσανατολίτες αξιωματικοί και ταγματασφαλίτες- υπερβαίνοντας τις διχογνωμίες του παρελθόντος, ενώθηκαν «προς τον ιερόν σκοπόν της υπερασπίσεως του κοινωνικού καθεστώτος, υπό το οποίον και μόνον», όπως έλεγε ο Ράλλης από το 1943 ήδη, «δύναται να ζήση και να επιδιώξη τα μεγάλα της πεπρωμένα της η Ελλάς, η προσφιλής και αγία πατρίς όλων ημών».
Ο αντίπαλος, βέβαια, οι κομμουνιστές κατεξοχήν,  δεν έθετε ζήτημα «κοινωνικού καθεστώτος».
Παρόλ’ αυτά οι αστοί είχαν δίκιο. Κι αν το κομμουνιστικό κόμμα δεν έθετε τέτοιο ζήτημα, το έθετε πράγματι «αντικειμενικά» το μεγάλο κίνημα των εκατομμυρίων ανθρώπων που απέκτησαν υπόσταση και παρουσία στο δημόσιο χώρο, για πρώτη φορά στη ζωή τους, τα δύο προηγούμενα χρόνια. Γιατί, όπως έχει δείξει ο Ελεφάντης και ο Φίλιππος Ηλιού, αυτό που ονομάστηκε αργότερα αντίσταση ήταν μια μεγάλη και διαρκής εξέγερση των μικρών ανθρώπων από το 1942 κι έπειτα. Ήταν, δηλαδή πρώτα και κύρια ένα μεγάλο κοινωνικό γεγονός, πριν από πολιτικό ή στρατιωτικό. Που αφορούσε μια κοινωνική πλειοψηφία φτωχών και κατεστραμμένων, γυναικών και νέων ανθρώπων που πρωτοέδειξαν αυτό το πρόσωπο, αποκτώντας έτσι πρόσωπο.
Από αυτήν την άποψη, δεν ήταν μόνο ο Δεκέμβρης κόκκινος. Ήταν και ο Νοέμβριος και ο Οκτώβριος και πολλοί ακόμη από τους προηγούμενους μήνες. Το κόκκινο έκανε φόντο για μια μεγάλη περίοδο, όχι επειδή κάποιος πολιτικός φορέας το έθεσε, αλλά ως κοινωνικό γεγονός, αστάθμητο, αλλά εξαιρετικά και αναντίστρεπτα παρόν, πλέον. Γι’ αυτό, με το που ήρθε η Απελευθέρωση, για το «Κολωνάκι», αυτό που αργότερα έμελε να καταχωριστεί ως Σκομπία στην ιστορία, μια ορισμένη, απειλητική «εκδίκηση της γυφτιάς» είχε αρχίσει να εκτυλίσσεται και μέσα στην ίδια την πρωτεύουσα. Ο κόσμος διαδήλωνε με κάθε ευκαιρία. Για την Απελευθέρωση, για την τιμωρία των δοσίλογων, για την επέτειο της Ρωσικής Επανάστασης ή και από απλό ενθουσιασμό, γενικώς.
Αυτός ο κόσμος ήθελε «Λαοκρατία».
Και οι απέναντι προετοίμαζαν, όπως μας το έγραψε ο Παπανδρέας, τη σφαγή.
Να πώς περιέγραφε το κλίμα, ο υπεράνω υποψίας για φιλοκομμουνισμό και αυτόπτης, Γιώργος Θεοτοκάς: «Στον αέρα υπάρχει Ρωσική Επανάσταση, μα και Γαλλική Επανάσταση και Κομμούνα του Παρισιού […] Νοιώθουμε ένα μεγάλο και ασυγκράτητο λαϊκό κύμα που μας σηκώνει  και μας παίρνει […] Ο λαός ν’ ανέβει, ο λαός να γίνει αφέντης, να πάψουν οι κακοί ν’ αδικούν το λαό –αυτό είναι το γενικό αίτημα». Ενώ, «[α]πό την άλλη μεριά, της μεριά της πλειοψηφίας [;, Χ.Λ], επικρατεί τώρα πια το πνεύμα της αδιαλλαξίας. Η μεγάλη αντικομμουνιστική μάζα έχει ξεχάσει όλες τις διαφορές που τη χώριζαν ως χτες και δεν ζητά παρά ένα πράγμα, το χτύπημα του ΚΚΕ από οποιονδήποτε και με όποια μέσα, ακόμα και τα σκληρότερα. Μα δεν έχει την ιδεολογική έξαψη των αντιπάλων της. Είναι ψύχραιμη, σιγομίλητη, σφιγμένη και γεμάτη μνησικακίες και αγανακτήσεις που συσσωρεύτηκαν μέσα της τις τελευταίες αυτές εβδομάδες. Αν επικρατήσει και έχει τα χέρια της ελεύθερα […] θα είναι αδυσώπητη.
Θα είναι η ίδια η ψυχολογία της καθολικής πλειοψηφίας της Γαλλίας στη Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου».
Η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου έφτασε. Η γυφτιά, σε όλες της τις εκδοχές, ξαναμπήκε στην θέση της, ο βασανισμός της θα εξακολουθούσε για πολύ καιρό ακόμα.
Η τάξη επανήλθε εν τη βασιλεία της.
Ήταν κόκκινοι εκείνοι οι μήνες και τα χρόνια. Γιατί οι άνθρωποι πίστεψαν πολύ και προσπάθησαν πολύ να αλλάξουν τη ζωή. Και κάποτε χάρηκαν πολύ.
Δεν θα τους άφηναν –για πολλούς λόγους, εσωτερικούς και διεθνείς.
Και δεν τους άφησαν. Τους εξόντωσαν χωρίς έλεος.
Πηγή: alterthess.gr


anemosantistasis

Κύπρος: Nα μεταβάλουμε την τουρκική πρόκληση σε ευκαιρία, του Γιώργου Καραμπελιά

Του Γιώργου Καραμπέλιά από τη Ρήξη φ. 109 που κυκλοφορεί
Από το 1977 η ελληνική και η κυπριακή ηγεσία ακολούθησαν μια θανατηφόρα πολιτική επιλογή, που στην ουσία αναγνώριζε την τουρκική εισβολή με την αποδοχή συνομιλιών με τους Τουρκοκυπρίους, δηλαδή στην πραγματικότητα με τους Τούρκους, για τη «λύση» του κυπριακού, την ίδια στιγμή που συνεχιζόταν η κατοχή και πάνω από διακόσιες χιλιάδες Κύπριοι είχαν μεταβληθεί σε πρόσφυγες στην πατρίδα τους. Αυτή η ενέργεια αποτέλεσε στην ουσία τη συνέχεια της Ζυρίχης, η οποία είχε ήδη αποδεχθεί την ανάμιξη της Τουρκίας στην Κύπρο ως εγγυήτριας δύναμης. Έτσι, το σατανικό σχέδιο των Άγγλων να αποτρέψουν την αυτοδιάθεση της Κύπρου και την ένωσή της με την Ελλάδα, την οποία είχαν ήδη αποδεχθεί στη διάρκεια του πολέμου, χρησιμοποιώντας την τουρκοκυπριακή μειονότητα, απεδείχθη απολύτως αποδοτικό γι’ αυτούς και θανατηφόρο για μας. Εξήντα χρόνια μετά το 1955, οι Άγγλοι συνεχίζουν να βρίσκονται στην Κύπρο, οι δε Τούρκοι κατέχουν ένα μεγάλο μέρος της και απειλούν και την υπόλοιπη.
Η τουρκική εισβολή το 1974 θα μπορούσε να αποτελέσει μια αφετηρία επανατοποθέτησης του κυπριακού σε μία και μόνη βάση, ως ζητήματος εισβολής και κατοχής με παράλληλη οριστική καταγγελία και ενταφιασμό των συνθηκών της Ζυρίχης. Η Κύπρος, μαζί με την Ελλάδα, έπρεπε και μπορούσε τότε να αρνηθεί οποιαδήποτε περαιτέρω συνομιλία και επαφή με τους Τουρκοκυπρίους, ενόσω διατηρούνταν η παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, και συνεχιζόταν ο εξανδραποδισμός των διακοσίων χιλιάδων προσφύγων. Για να μην αναφέρουμε και άλλα ζητήματα, όπως εκείνο των αγνοουμένων. Και όμως η Ελλάδα και η Κύπρος, δηλαδή οι πολιτικές τους ηγεσίες, όχι μόνο αποδέχτηκαν τα τετελεσμένα της κατοχής, αλλά ενεπλάκησαν μετά το 1977 στη λογική ατέρμονων συνομιλιών, οι οποίες οδηγούν ανά δεκαετία σε νέες υποχωρήσεις και προσαρμογές στην τουρκική κατοχή.
Αρχικώς, με ευθύνη του Μακαρίου και της κυβέρνησης Καραμανλή, αποδέχτηκαν την έναρξη συνομιλιών για μια ομοσπονδιακή λύση, η οποία ξεκίνησε ως «πολυπεριφερειακή», για να καταλήξει, μέσα από αλλεπάλληλες διολισθήσεις, σε διζωνική. Εξάλλου το 1983 οι Τουρκοκύπριοι, δηλαδή οι Τούρκοι, ανακήρυξαν την ανεξαρτησία του ψευδοκράτους της Β. Κύπρου και όμως, η μόνη συνέπεια αυτής της πρόκλησης, υπήρξε η…. αποδοχή των τετελεσμένων. Διότι, στον βαθμό που η κυπριακή και η ελληνική ηγεσία συνέχιζαν τις συνομιλίες για διζωνική, αναγνώριζαν στην ουσία την τουρκική κατοχή και την εκδίωξη των προσφύγων, την ίδια στιγμή που διαμαρτύρονταν σε όλα τα διεθνή φόρα για την ανακήρυξη του ψευδοκράτους!
Μία ακόμα ευκαιρία για επανατοποθέτηση του κυπριακού είχε χαθεί. Από τότε και μετά άρχισε μία διαρκής και ατέρμονη διολίσθηση προς όλο και πιο ενδοτικές θέσεις, και τη σταδιακή απομάκρυνση της Ελλάδας από τα κυπριακά τεκταινόμενα.
Από το ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας Κύπρου, και από την υποτιθέμενη αμυντική θωράκιση της Κύπρου με τους πυραύλους S300, περάσαμε στην οριστική εγκατάλειψη της στρατιωτικής προστασίας της Κύπρου από την Ελλάδα και προπαντός στη σταδιακή συναισθηματική και ψυχική αποξένωση Ελλαδιτών και Κυπρίων. Και όμως, η Κύπρος συνεχίζει να επιβιώνει, έστω με τη σημερινή κατάστασή της, επειδή ακριβώς υπάρχει ακόμη η Ελλάδα, ενώ και η Ελλάδα μπορεί να παίζει ένα ρόλο στην ανατολική Μεσόγειο και να μην έχει μεταβληθεί σ’ ένα απλό βαλκανικό προτεκτοράτο, εξαιτίας της παρουσίας της Κύπρου. Ωστόσο, αυτό το κεφαλαιώδες γεγονός παραθεωρείται, διαρκώς και από τα αισθήματα αλληλεγγύης και ταύτισης Ελλαδιτών και Κυπρίων, τουλάχιστον μέχρι το 1974, οδηγηθήκαμε σταδιακώς στη μεταβολή του κυπριακού σε ζήτημα «εξωτερικής πολιτικής».
Ο επόμενος μεγάλος σταθμός της απομάκρυνσης, και ταυτόχρονα των δυνατοτήτων αναθεώρησης μιας καταστροφικής πορείας, υπήρξε το σχέδιο Ανάν, και η θριαμβική απόρριψή του από τον ελληνισμό της Κύπρου. Και όμως, και αυτή η μεγάλη ευκαιρία αναθεώρησης της στρατηγικής της ουσιαστικής αποδοχής των τουρκικών τετελεσμένων πήγε χαμένη. Ακόμα και ο Τάσσος Παπαδόπουλος, δεν τόλμησε να εγκαινιάσει άμεσα μια νέα στρατηγική για τον κυπριακό ελληνισμό, με αποτέλεσμα να παραδοθούμε σ’ άθλιους Χριστόφιες και Αναστασιάδηδες, οι οποίοι προχώρησαν ένα ακόμα βήμα προς την οδό της καταισχύνης και της οριστικής καταστροφής του ελληνισμού στην Κύπρο. Διότι, βέβαια, όλοι γνωρίζουν ότι ο στόχος της Τουρκίας είναι πλέον ολόκληρη η Κύπρος, όπως καταδεικνύεται και από τις πρόσφατες προκλήσεις της στην κυπριακή ΑΟΖ και όχι απλώς ο έλεγχος της Β. Κύπρου. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Έτσι, έκανε ένα ακόμα βήμα που επιχειρεί να ανατρέψει όλη τη στρατηγική της Κύπρου για την ΑΟΖ και τα πετρέλαια, επιβάλλοντας έναν ανοικτό εκβιασμό. Είτε οι Κύπριοι θα δεχτούν να ξανακάτσουν στο τραπέζι των «συνομιλιών», αποδεχόμενοι όλα τα τουρκικά αιτήματα, είτε η Τουρκία θα μεταβάλει άμεσα την Κύπρο σε προτεκτοράτο που θα έχει απολέσει και τα τελευταία στοιχεία της εθνικής της κυριαρχίας. Και γι’ αυτό, σπεύδουν οι καλοθελητές από τον ΟΗΕ και τις ΗΠΑ να πείσουν την κυπριακή κυβέρνηση, –που δεν θέλει και πολλά για να πεισθεί– να δεχτεί το σχέδιο Ανάν στο τετράγωνο που είχε δρομολογήσει ο άθλιος Χριστόφιας και συνέχιζε ο διάδοχός του. Όμως πλέον δεν υπάρχει δυνατότητα για νέα υποχώρηση. Οποιαδήποτε νέα υποχώρηση θα σημάνει την αποδοχή από εμάς, Ελλαδίτες και Κύπριους, της τουρκοποίησης της Κύπρου. Η τουρκική πρόκληση μεταβάλλεται έτσι σε μία νέα ευκαιρία ανατροπής της πορείας των τελευταίων σαράντα χρόνων. Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη, ως εγγυήτρια δύναμη και ως μητρόπολη του κυπριακού ελληνισμού, να προστατέψει την Κύπρο, κινητοποιώντας τις ναυτικές της δυνάμεις και προκαλώντας άμεσα κρίση στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και προωθώντας περαιτέρω τη συμμαχία με τις δυνάμεις που στρέφονται ενάντια στον οθωμανικό επεκτατισμό σε όλη την περιοχή της Μ. Ανατολής. Η Κύπρος πρέπει να καλέσει τους Τούρκους να αποχωρήσουν από την ΑΟΖ και τα κατεχόμενα και να αναγνωρίσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, διαφορετικά θα πρέπει να μπλοκάρει με βέτο τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων Τουρκίας-Ε.Ε. Θα πρέπει να προχωρήσει μαζί με την Ελλάδα σε συγκρότηση αμυντικής συμφωνίας με όλους τους γείτονές της που αντιτίθενται στον τουρκικό επεκτατισμό, καθώς και με τη Ρωσία η οποία είναι διατεθειμένη να τη στηρίξει.
Πρέπει επιτέλους, πενήντα ολόκληρα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή, ν’ αρχίσει μία αντίστροφη πορεία –η τουρκική ιταμότητα, καθώς και η αλλαγή του γεωπολιτικού περιβάλλοντος, προσφέρει μία σημαντική ευκαιρία για επανατοποθέτηση του κυπριακού ζητήματος. Η φενάκη της επανένωσης του νησιού με παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, που υπήρξε το δόλωμα για την εξαπάτηση του κυπριακού ελληνισμού ότι δήθεν παλεύουμε γι’ αυτήν, στην πραγματικότητα οδήγησε στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Και στην ντε φάκτο (και εν μέρει ντε γιούρε) διχοτόμηση του νησιού και τη συνέχεια της παρουσίας της κατοχικής Τουρκίας σ’ όλο το νησί, ως «εγγυήτριας δύναμης». Η τουρκική πρόκληση μπορεί λοιπόν να αποτελέσει την ευκαιρία για μια νέα πορεία, η οποία θα διασφαλίσει τουλάχιστον την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού και την παρουσία της Ελλάδας στην ανατολική Μεσόγειο. Αν εξακολουθούν να υπάρχουν Έλληνες στις ηγεσίες των δύο χωρών, και οι Έλληνες στην Ελλάδα και την Κύπρο δεν έχουν αποχαυνωθεί εντελώς από τη μνημονομολογία και τα φοβικά σύνδρομα.

ardin-rixi

Τελικα, αυτοί ήρθαν για να σου πάρουν το σπίτι!

μετρα
Έχω μια ανάμνηση από τα χρόνια που ήμουν παιδάκι: ο πατέρας έλεγε πως οι κουμουνιστές ήταν αυτοί οι άνθρωποι που θα ερχόντουσαν και θα σου έπαιρναν το σπίτι.
Τα χρόνια πέρασαν και οι κουμουνιστές δεν ήρθαν ποτέ!
Έφτασε όμως το 2013 και ήρθε ο «φιλελεύθερος» κ. Σαμαράς και το ανίκανο αλλά και θρασύ του ασκέρι, το οποίο προσπαθεί να σου πάρει το σπίτι…
Όχι το σπίτι του «πλούσιου» (διότι αυτός έχει φροντίσει εδώ και πολλά χρόνια να το προστατεύσει «περνώντας το» σε off-shore), αλλά το δικό σου Ελληνάκο μου.  Ναι , ναι! Αυτό που αγόρασες με τα δάνεια που σου έλεγαν ότι είναι καλή επένδυση. Αυτό που σου άφησε ο πατέρας σου, που δούλεψε σαράντα χρόνια χωρίς να παραπονεθεί. Ένα κομμάτι γης που σου άφησε ο παππούς σου που την εποχή που το πήρε ήταν βοσκοτόπι και τόπος διακοπών.
Η ιστορίας της φορολογίας σπιτιών και οικοπέδων εξελίσσεται με το γνωστό θράσος και ψέμα που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση. Το χαράτσι για τα ακίνητα προέκυψε μετά από σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα. Ο Τόμσεν υπαγόρευε και ο Στουρνάρας έγραφε….

στουρναρας
Γιάννης Στουρναρας: Ο πρώτος άνθρωπος που έκανε πράξη τη φράση «γ@μώ τα σπίτια σας»…..
Η δημόσια διαβούλευση άνοιξε για τον κόσμο που καλείται να πληρώσει, μέσα στο τριήμερο της αργίας, ενώ πέρναγαν στην Θεσσαλονίκη τα άρματα του Αβραμόπουλου με καύσιμο από τη «δωρεά» Βαρδινογιάννη, η κυβέρνηση μέσα στη φασαρία προσπαθεί να υλοποιήσει και νέα σειρά οριζόντιων μέτρων.
Η κυβέρνηση αυτή είχε όλο το χρόνο να προχωρήσει σε αναπτυξιακά μέτρα που θα έδιναν ανάσες στην οικονομία, που θα έφερναν επενδύσεις, που έδιναν δουλειές.
Θα μπορούσε να σπάσει μονοπώλια.
Θα μπορούσε να απελευθερώσει δραστηριότητες από τα δεσμά συντεχνιών. Θα μπορούσε να μην σπαταλάει τους φόρους που ήδη μας παίρνει (τα νοίκια που πληρώνει η κυβέρνηση τη στιγμή που έχει δικά της κτίρια κλειστά είναι ένα απίστευτο παράδειγμα).
Η κυβέρνηση προχωράει σε νέα φορολογία από επιλογή, και όχι από ανάγκη.
Ψάχνω μια λέξη να χαρακτηρίσω αυτό που συμβαίνει και όλες είναι τριμμένες: ληστεία, επιδρομή, κλοπή. Καμμιά δε μοιάζει να είναι αρκετή.
xeimwniatikhliakada

Το μανιτάρι της αθανασίας ή ganoderma lucidum, όπως είναι η λατινική του ονομασία, έχει πλήθος από ευεργετικές ιδιότητες.


Το σπάνιο για τη χώρα μας είδος μανιταριού, γανόδερμα το λαμπερό, βρίσκεται δύσκολα στην
Ελλάδα, υπάρχει σε αφθονία μόνο στο Πήλιο και καθώς δεν τρώγεται -επειδή είναι πάρα πολύ σκληρό, σαν ξύλο- εδώ και λίγο καιρό κυκλοφορεί με τη μορφή κάψουλας από φαρμακευτική εταιρεία ως συμπλήρωμα διατροφής ή ως αποξηραμένες φέτες στα Γρεβενά.
Ενα κομμάτι φέτας που βράζει σε νερό γίνεται ένα τέλειο αφέψημα που έχει ευεργετικές ιδιότητες και βοηθά στη χοληστερόλη, στην υπέρταση, στην αϋπνία, στο στρες, στην κατάθλιψη, στη μείωση του σακχάρου και των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης, καταπολεμά την ανδρική υπογονιμότητα, τονώνει το ανοσοποιητικό κ.ά.


«Το γανόδερμα το λαμπερό, όπως είναι γνωστό αυτό το είδος, -ganoderma lucidum η λατινική του ονομασία- συναντάται πάνω σε νεκρά ξύλα πλατύφυλλων ή κωνοφόρων. Είναι και το ίδιο πολύ ξυλώδες, γι' αυτό και δεν τρώγεται, συνήθως δε οι συλλέκτες μανιταριών ούτε καν το μαζεύουν, γιατί δεν το χρειάζονται», είπε στο «Εθνος» ο συλλέκτης μανιταριών, συγγραφέας και πλέον ειδικός πάνω στα μανιτάρια, Γιώργος Κωνσταντινίδης.
Το μανιτάρι της αθανασίας ή ganoderma lucidum, όπως είναι η λατινική του ονομασία, έχει πλήθος από ευεργετικές ιδιότητες. Τα θεραπευτικά οφέλη είναι γνωστά εδώ και 4.000 χρόνια. Οι συλλέκτες μανιταριών δεν το μαζεύουν, γιατί είναι σκληρό σαν ξύλο και δεν τρώγεται
Σύμφωνα με την περιγραφή του κ. Κωνσταντινίδη, το καπέλο του μανιταριού έχει μήκος 15 εκατοστά, είναι μονοετές και ακανόνιστα κυκλικό. Η επάνω επιφάνειά του είναι σκληρή, γυαλιστερή, με ομόκεντρες αυλακώσεις, κίτρινη κεραμιδόχρωμη ή καφεκοκκινωπή.
«Το μανιτάρι αυτό δεν τρώγεται, ωστόσο επιστημονικές έρευνες του αναγνωρίζουν θεραπευτική δράση: ενεργειακή φόρτιση, τόνωση του ανοσοποιητικού, παρεμπόδιση εμφάνισης και ανάπτυξης όγκων, αναλγητική, αντιφλεγμονώδης, αντιηπατιτιδική, αντιοξειδωτική, αντι-ιική, αντιτασική, καρδιοτονωτική, αποτοξινωτική, αντι-ΗΙV κ.ά.», σημείωσε ο κ. Κωνσταντινίδης.
Τις ιδιότητες αυτές του γανοδέρματος είχαν ανακαλύψει σχεδόν 4.000 χρόνια πριν οι Κινέζοι και η αποξηραμένη σκόνη του χρησιμοποιούνταν από μέλη της δυναστείας των Μινγκ, τα οποία έλεγαν πως είχαν ανακαλύψει «το μυστικό της μακροζωίας», ενώ στην Ιαπωνία -όπως και σε άλλες χώρες- είναι γνωστό ως Ρέισι - το μανιτάρι της αθανασίας.

Το έλαιο
Στην Ασία μάλιστα είναι τόσο διαδεδομένο το έλαιο του γανοδέρματος που προέρχεται από τους σπόρους του μανιταριού, που αποτελεί ένα από τα πιο ακριβά είδη. Είναι χαρακτηριστικό πως για ένα κιλό έλαιο χρειάζονται περίπου 1.000 κιλά μανιταριών, που βρίσκονται δύσκολα σε περιοχές συχνά απάτητες από τον άνθρωπο.
Οι ειδικοί σημειώνουν ότι το γανόδερμα περιέχει ενεργούς πουσακχαρίτες, εργοστερόλες, αλκαλοειδή, ακόρεστα λιπαρά οξέα, βιταμίνες, μέταλλα, πρωτεϊνες, αλλά και 75% νερό.
Αν και δεν έχουν καταγραφεί σοβαρές παρενέργειες από την υπερδοσολογία του -καθώς είναι μη τοξικό ακόμη και σε μεγάλες δόσεις-, συνιστάται η περιορισμένη κατανάλωσή του, καθώς σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει ζαλάδα, ξηροστομία ή διάρροια, όχι όμως κάτι σοβαρότερο.
ΠΗΓΗ
ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ : ΠΕΡΙΕΡΓΑ-STRANGE

Η «ΕΞΑΓΟΡΑ» ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΡΚΗΣ

Παίρνει από τη δουλειά του 1.500€ μικτά. Και ξαφνικά βγαίνει βουλευτής. Παίρνει 5.700€. Τα περισσότερα αφορολόγητα. Έχει γραφεία. Βολεύει το σόι του. Από εκεί που ήταν Μπάμπης, Λάκης, Κατίνα γίνεται κύριος και κυρία. Του σφίγγουν το χέρι. Τον καλούν σε εκδηλώσεις. Του τυχαίνουν φλουριά σε βασιλόπιτες. Έχει ορντινάντσα. ΔΕΗ, ΟΤΕ, μετακινήσεις, αυτοκίνητο πληρωμένα. Επιδόματα, pc, laptop, tablet, κερασμένα. Ίσως κάποτε γίνει και υφυπουργός. Όλοι του το λένε ότι αξίζει να γίνει. Η ματαιοδοξία σε πλήρη στύση.
Αν ψηφίσει «λανθασμένα» θα τον πετάξουν. Αν ψηφίσει «λανθασμένα», θα χάσει όλα του τα προνόμια και η αυτοπεποίθησή του θα γνωρίσει την ολοκληρωτική δυσλειτουργία. Γιατί λοιπόν να χρειαστεί να πληρώσει κάποιος έναν τέτοιο άνθρωπο ώστε να ψηφίσει αυτό που ούτως ή άλλως θα ψήφιζε για να παραμείνει βουλευτής;
Ακούω για λεφτά που πέφτουν ώστε να εξαγοραστούν ψήφοι. Δηλαδή συνειδήσεις. Απορώ ποιος να τα πληρώνει και γιατί. Αυτοί που πιθανόν θα δεχτούν προτάσεις χρηματισμού είναι βουλευτές οι οποίοι σε περίπτωση που οδηγηθούμε σε εκλογές δεν θα εκλεγούν ξανά. Ούτως ή άλλως θα ψηφίσουν «ναι» ακόμη κι αν υποψήφιος πρόεδρος θα είναι ο Γκουσγκούνης. Γιατί να σπαταληθεί χρήμα;
Για πολύ ακριβούς τους έχουμε τους βουλευτές. Η σύνθεση της σημερινής Βουλής αντικατοπτρίζει τη γενικότερη σύνθεση του πολιτικού κόσμου της χώρας. Κυριαρχεί μια φτήνια. Στα τελάρα τούς βρίσκεις τους υποψήφιους βουλευτές. Η Ελλάδα είναι γεμάτη με βολεμένους αποτυχόντες, δηλαδή… πολιτευτές. Μόνο από λειψανδρία δεν πάσχουμε. Από ποιότητα πάσχουμε.
Από συνείδηση πάσχουμε. Σύμπτωμα κι αυτό γενικότερο της κοινωνίας. Αν θες να εξαγοράσεις κάποιον, πετάς τα λεφτά σου. Τζάμπα είναι όλα. Γι’ αυτό δεν πιστεύω ότι «αναζητούνται οι 180». Ποιος θέλει να επιστρέψει στην προηγούμενη ζωή του; Να ξαναγίνει Μπάμπης, Λάκης, Κατίνα; Να μη χτυπάει το τηλέφωνό του όταν έχει γενέθλια; Να σταματήσουν τα κεράσματα στα καφενεία; Να ξαναγίνει ένας από εμάς που πρέπει να βρει κάτι να κάνει για να ζήσει;
Σαφώς και δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν ακόμη τα payroll, αλλά σε αυτά πλέον δε μπαίνει ο κάθε τυχαίος. Μπαίνουν οι απολύτως χρήσιμοι. Οι μόνιμοι. Αυτοί ναι, μπορούν ακόμη κάτι να παζαρέψουν. Οι υπόλοιποι άντε να δεχτούν κάποια πρόσκληση σε δεξίωση και να καταφέρουν να σφίξουν το χέρι κάποιου μεγαλοεπιχειρηματία. Ως εκεί είναι. Κατά τα λοιπά, αχρείαστοι.
Βλέπετε, ζούμε σε μία χώρα όπου την πολιτική την ασκούν οι τραπεζίτες. Όχι μυστικά και παρασκηνιακά. Κανονικά, φόρα – παρτίδα. Να, προχθές ο Σάλλας της Πειραιώς ανακοίνωσε καικυβερνητικό πρόγραμμα άσχετο με το ποιο κόμμα θα είναι στην κυβέρνηση. «Δεν με προβληματίζει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αρκεί να εξασφαλιστεί ότι σέβεται την κοινοβουλευτική δημοκρατία και ότι δέχεται πως η αγορά υποστηρίζει την ανάπτυξη, την εξέλιξη και την τεχνολογία» δήλωσε ο τραπεζίτης. Βάζει όρους ο Σάλλας. Σου λέει δεν πα να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, καλό παιδί να’ναι κι ας είναι και μαλλιάς.
Διαβεβαίωσε ο Σάλλας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την τρόικα, «θα τα βρούμε». Έδωσε και τις κατευθυντήριες γραμμές για τη συνέχεια ο Σάλλας. Γραμμές για τη φορολογική μεταρρύθμιση, για τη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, για τις ιδιωτικοποιήσεις, τους ευρωπαϊκούς πόρους, για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας… για όλα έδωσε εντολές και μάλιστα με λεπτομέρειες.
Μέχρι και για το πώς θα χτυπηθεί η φοροδιαφυγή μίλησε ο Σάλλας. Εκεί φτάσαμε! Όμως το θαυμάσιο ήταν αυτό: «Ανάθεση σε φορείς εκτός δημοσίου όλων των επιτόπιων ελέγχων (φορολογικών, επενδυτικών, επιδοτήσεων, κλπ) που αφορούν δημόσιο χρήμα, με απόλυτη ευθύνη για τα πορίσματα των ελέγχων και με την καταβολή εγγύησης καλής εκτέλεσης του ελεγκτικού ή εποπτικού έργου που τους ανατίθεται».
Δηλαδή, ρε παιδί μου, κάνει μία «Εταιρεία Ελέγχου» ο Μπόμπολας η οποία Εταιρεία θα ελέγχει τον Μπόμπολα για την πορεία κατασκευής του έργου που ανέλαβε από το Δημόσιο με λεφτά του Δημοσίου, αλλά το Δημόσιο θα απαγορεύεται να ελέγχει τον Μπόμπολα σχετικά με το έργο, αλλά και σχετικά με τυχόν υπερτιμολογήσεις και αν οι επιδοτήσεις χρησιμοποιούνται για το λόγο που δόθηκαν. Επίσης η όποια «Εταιρεία Ελέγχου» του όποιου Μπόμπολα θα ελέγχει φορολογικά τις υπόλοιπες εταιρείες του όποιου Μπόμπολα. Με αξιοπιστία και εγκυρότητα.
Όταν, λοιπόν, το πράγμα έχει φτάσει σε αυτό το σημείο, γιατί να χρειαστεί κάποιος να εξαγοράσει έναν ή πολλούς βουλευτές από τη στιγμή που αυτοί ξέρουν ότι είναι αχρείαστοι και ότι κάποιοι τους κάνουν χάρη που τους διατηρούν στα έδρανά τους; Υπάρχει ένας ηλίθιος αντίλογος που λέει ότι γι’ αυτό θα έπρεπε να πληρώνονται καλύτερα οι βουλευτές και να έχουν περισσότερα προνόμια, ώστε να μην υποκύπτουν σε χρηματισμούς και απόπειρες εξαγοράς.
Κι είναι ηλίθιο ως αντεπιχείρημα, διότι όσα περισσότερα χρήματα και προνόμια θα έχει να χάσει ο βουλευτής, τόσο περισσότερο θα κατσικώνεται στην καρέκλα του και θα έχει ως μοναδικό κριτήριο για την ψήφο του τη διατήρηση της θέσης του. Πιστεύω ότι αν σήμερα οι βουλευτές δεν είχαν να χάσουν τίποτε παραπάνω απ’ όσα είχαν πριν γίνουν βουλευτές, τότε πολύ δύσκολα θα βρίσκονταν οι 180 για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και ακόμη λιγότεροι θα είχαν βρεθεί να ψηφίσουν μέτρα και μνημόνια που ρημάζουν τις δικές μας ζωές αλλά δεν αγγίζουν τις δικές τους. Και τότε ναι, ίσως θα υπήρχε μία γενικευμένη προσπάθεια εξαγοράς ψήφων, που όμως θα άφηνε αναγκαστικά πίσω της στοιχεία και αποδείξεις. Θα υπήρχε ρίσκο. Κι όπου υπάρχει ρίσκο γίνονται λάθη και στραβές. Σε μία γενικευμένη προσπάθεια εξαγοράς πολλά θα μπορούσαν να αποδειχτούν. Τώρα, όμως, έτσι όπως έχει η κατάσταση και με αυτούς τους βουλευτές μιλάμε για ψιλολόγια.
Άλλωστε πρωθυπουργό έχουμε· τον Σάλλα. Και υπουργούς έχουμε· Σάλλα τους λένε κι αυτούς. Οπότε, μικρή σημασία έχει πως λένε τους βουλευτές…

kartesios

Με διαφορά 21% προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ – Η δημοσκόπηση των ξένων διπλωματών


Ο Αντώνης ΣαμαράςΟ Αντώνης …ο γνωστός
“ Τις τελευταίες ώρες ακούγεται έντονα το όνομα του Δημήτρη Αβραμόπουλου ως διαδόχου του Αντώνη Σαμαρά-ακόμη και πριν τις εκλογές! ”
Στις 21 μονάδες βρίσκεται η διαφορά-σοκ του ΣΥΡΙΖΑ από την ΝΔ, σύμφωνα με τις μυστικές κυλιόμενες δημοσκοπήσεις που έχουν στα χέρια τους κορυφαίοι ξένοι διπλωμάτες.
Οι δημοσκοπήσεις έχουν φέρει σε απόγνωση την ..
………Μέρκελ η οποία ζητά πλέον από τον Σαμαρά να επισπεύσει τις εκλογές για να μην υποστεί ολοκληρωτική και ανεπανόρθωτη βλάβη το κόμμα που κυβερνά μαζί με το ΠΑΣΟΚ.
 Τις τελευταίες ώρες ακούγεται έντονα το όνομα του Δημήτρη Αβραμόπουλου ως διαδόχου του Αντώνη Σαμαρά-ακόμη και πριν τις εκλογές!
Αναλυτικά η πρόθεση ψήφου:
ΣΥΡΙΖΑ: 37%
ΝΔ:  16%
Ποτάμι: 6%
ΠΑΣΟΚ: 5,5%
ΚΚΕ 5,5%
Ανεξάρτητοι Έλληνες: 4,5%
Χρυσή Αυγή: 4,5%

Εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ καλούν τον πρόεδρο Ομπάμα Να δημοσιεύσει έκθεση για τα βασανιστήρια της C I A

Toυ Μιχαήλ Στυλιανού - Ομάδα έξη εμπειρογνωμόνων τουΟΗΕ, ειδικών εισηγητών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, με ανοικτή επιστολή τους στον Πρόεδρο Ομπάμα τον καλούν να δώσει στη δημοσιότητα, στην πληρέστερη δυνατή έκτασή της, μιαν έκθεση επιτροπής της Γερουσίας για τις ανακριτικές πρακτικές της CIA (βασανιστήρια).Οι έξη εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ υπογραμμίζουν πως η υπόθεση είναι κορυφαίας σημασίας και ότι η απόφαση που θα πάρει ο Πρόεδρος, για τον χειρισμό της μπλοκαρισμένης έκθεσης της Γερουσίας, θα έχει «ευρύτατες συνέπειες για τα θύματα βιασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παντού και για την αξιοπιστία των Ηνωμένων Πολιτειών».

Του υπενθυμίζουν το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του οποίου είναι φορέας , την υποχρέωση των ΗΠΑ να αρθούν στο ύψος των κανόνων για τα ανθρώπινα δικαιώματα πού έχουν ορίσει και για τις άλλες χώρες και να σεβασθούν τη Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων, στης οποίας βοήθησαν τη σύνταξη.
« Ως έθνος που διακήρυξε την πεποίθησή του πως η αλήθεια προάγει τον σεβασμό για το κράτος δικαίου και που συχνά συνιστά διαφάνεια και λογοδοσία σε άλλες χώρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αρθούν στο ύψος των κανόνων που έχουν θέσει για τις ίδιες και για τους άλλους» τονίζουν οι θεματοφύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ.
«Τα θύματα βασανιστηρίων και οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο θα αναθαρρήσουν αν υιοθετήσετε μια αποφασιστική στάση σε υποστήριξη της διαφάνειας. Εάν, αντίθετα, υποκύψετε στις αξιώσεις της CIA για συνεχή μυστικότητα σ’ αυτήν την υπόθεση, αυτοί που αντιστέκονται στη λογοδοσία για τις πράξεις τους σίγουρα θα κάνουν κακή χρήση της απόφασης αυτής για να ενισχύσουν το πρόγραμμα δράσης στις χώρες τους.»
Η έρευνα της επιτροπής της Γερουσίας άρχισε το 2009 (σ.μετφ. ύστερα από την δημοσίευση φρικαλέων φωτογραφιών βασανισμού από τα μπουντρούμια του Αμπού Γκράϊμπ) και διήρκεσε τέσσερα χρόνια, με την εξέταση εκατομμυρίων εγγράφων και ηλεκτρονικών μηνυμάτων της CIA για τις ανακριτικές τεχνικές της. Η έκθεση εγκρίθηκε τελικά το 2012 και η επίσημη δημοσίευσή της ορίσθηκε για τον Απρίλιο 2014. Ωστόσο δεν δημοσιεύθηκε μέχρι σήμερα κατόπιν αιτημάτων της CIA, να αναθεωρηθεί το κείμενο, αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ, που έχουν την έδρα τους στη Γενεύη.
« Η CIA, όπως αναφέρεται,ζητά να διαγραφούν τα ψευδώνυμα που επινόησε η επιτροπή για διάφορους αξιωματούχους της CIA και να αντικατασταθούν από μια γενικόλογη και αόριστη διατύπωση, η οποία εκτός του να συσκοτίζει ονόματα, συσκοτίζει μεθόδους που αποτελούν ένα κρίσιμο στοιχείο του συστήματος παραβιάσεων, που πρέπει να γίνει πλήρως αντιληπτό και να επανορθωθεί»
Καλούν επομένως τον πρόεδρο Ομπάμα να δώσει την έκθεση στη δημοσιότητα «σε κατανοητή μορφή», «που να επιτρέψει στο κοινό να αντιληφθεί τα γεγονότα και να προαγάγει την αλήθεια για τα θύματα και τις οικογένειές τους.»
Καλούν επίσης τον πρόεδρο να προωθήσει την αναγνώριση και την επανόρθωση και άλλων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διεπράχθησαν με τα ίδια προγράμματα της CIA, όπως οι αυθαίρετες και μυστικές φυλακίσεις, οι εξαφανίσεις ανθρώπων και άλλα.
Επιπλέον υπενθυμίζουν στον πρόεδρο των ΗΠΑ ότι κάθε χώρα-μέλος της Σύμβασης κατά των βασανιστηρίων έχει την υποχρέωση να ερευνά άμεσα και εξονυχιστικά κάθε αξιόπιστη καταγγελία βασανισμού, να εξασφαλίζει τον καταλογισμό ευθυνών και να παρέχει ικανή αποκατάσταση των θυμάτων.
«Σταθερή ασφάλεια μπορεί να εξασφαλισθεί μόνο επάνω στη βάση της αλήθειας και όχι της μυστικότητας»-καταλήγουν. « Ελπίζουμε πως ως πρόεδρος έθνους που βοήθησε στο σχέδιο της Σύμβασης Κατά των Βασανιστηρίων και ως φορέας του Βραβείου Νόμπελ της Ειρήνης, θα αναγνωρίσετε την ιστορική σημασία της απόφασής σας και θα λάβετε θέση δίπλα σε αυτούς που στις ΗΠΑ και παντού στον κόσμο αγωνίζονται για να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να τεθεί τέρμα στα βασανιστήρια»
Η Ομάδα των έξη εμπειρογνωμόνων – τμήμα του μεγαλύτερου σώματος ανεξαρτήτων εμπειρογνωμόνων του συστήματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, αποτελείται από τους:
Mads Andenas, Chair-Rapporteur of the Working Group on Arbitrary Detention; Pablo de Greiff, Special Rapporteur on the promotion of truth, justice, reparation and guarantees of nonrecurrence;
Ariel Dulitzky, Chair-Rapporteur of the Working Group on Enforced or Involuntary Disappearances; Christof Heyns, Special Rapporteur on extrajudicial, summary or arbitrary executions; David Kaye, Special Rapporteur on the promotion and protection of the right to freedom of opinion and expression; Gabriela Knaul, Special Rapporteur on the independence of judges and lawyers; and Juan E. Méndez, Special Rapporteur on torture and other cruel, inhuman or degrading treatment or punishmen


greeknation

Σύγχρονη σκλαβιά. Όνειδος για την ανθρωπότητα. Του Στέφανου Μαντζαρίδη

undefined




35.800.000 άνθρωποι στον κόσμο ζουν σε συνθήκες απόλυτης σύγχρονης δουλείας. Άντρες, γυναίκες, ανήλικα παιδιά είναι καθημερινά θύματα μιας κοινωνίας και ενός πολιτισμού που στηρίζεται στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, ζώντας έναν καθημερινό εφιάλτη που δεν έχει τέλος.


Ιδιαίτερα αυξητική τάση έχουν οι αριθμοί που αφορούν ανήλικα παιδιά που βρίσκονται σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας, κυρίως μικρά κορίτσια και νεαρές κοπέλες, καθώς σύμφωνα με την έκθεση για το 2014, (2014 Global Report on Trafficking in Persons ), του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC ), ένα στα τρία θύματα σύγχρονης σκλαβιάς είναι παιδί, με τα δύο τρίτα από αυτά να είναι κορίτσια.
Τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στην Αφρική, τα παιδιά αποτελούν το 60% του συνολικού αριθμού σύγχρονων σκλάβων.
Ο κόσμος γύρω μας είναι γεμάτος παιδιά που είναι καταδικασμένα να ζουν και να μεγαλώνουν χωρίς μόρφωση, χωρίς φροντίδα, σ' ένα κόσμο γεμάτο φτώχεια και διαρκή άσκηση βίας.
© blog.datashift.com

Αλλά και οι γυναίκες είναι τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της μάστιγας καθώς το 49% των σύγχρονων σκλάβων που είτε εργάζονται κάτω από απάνθρωπες συνθήκες σε κάποιο χωράφι ή εργοστάσιο μιας πολυεθνικής, είτε υποχρεώνονται με τη βία να υποστούν την άσκηση σεξουαλικής βίας σε κάποιο οίκο ανοχής τόσο της ''πολιτισμένης'' Δύσης όσο και του περίφημου ''Ασιατικού Τίγρη''.

Οι δέκα χώρες με το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων σε κατάσταση σύγχρονης δουλείας σε σχέση με τον πληθυσμό τους είναι κατά σειρά οι: Μαυριτανία , Ουζμπεκιστάν , Αϊτή , Κατάρ , Ινδία , Πακιστάν ,Δημοκρατία του Κονγκό , Σουδάν , Συρία και Κεντροαφρικανική Δημοκρατία .

Στην κορυφή της λίστας βρίσκεται για μια ακόμα φορά η Μαυριτανία , εκτιμάται πως το 4% του πληθυσμού της -155.600 περίπου άνθρωποι- ζει σε συνθήκες σκλαβιάς, παρόλα τα θετικά βήματα της Κυβέρνησης της Μαυριτανίας.



Ακολουθεί στη λίστα το Ουζμπεκιστάν , μια χώρα της οποίας η οικονομία στηρίζεται κυρίως στην παραγωγή και της εξαγωγές βαμβακιού, όπου όπως επισημαίνουν πολλές ανθρωπιστικές οργανώσεις η ίδια η Κυβέρνηση υποχρεώνει τους πολίτες της σε υποχρεωτική, μη αμειβόμενη, εργασία στο μάζεμα του βαμβακιού για δύο μήνες ετησίως.

Από τις υπόλοιπες χώρες της μαύρης αυτής λίστας, ξεχωρίζει η περίπτωση του Κατάρ όπου είναι τεράστιος ο αριθμός των μεταναστών εργατών που χρησιμοποιούνται ως σκλάβοι στα έργα για το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου του 2022.
Εργάτες από κάθε γωνιά της Ασίας κυρίως, που τους κρατούνται μετά την είσοδο τους στη χώρα τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα και που υποχρεώνονται να εργάζονται σε απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς την τήρηση κανενός κανόνα ασφαλείας και με μηδαμινές αμοιβές.

Αποτέλεσμα πολέμων και εμφυλίων συγκρούσεων είναι κυρίως η είσοδος στη μαύρη αυτή λίστα χωρών όπως η Συρία , το Πακιστάν , η Δημοκρατία του Κονγκό , το Σουδάν και η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία .

Εξετάζοντας τις χώρες με το μεγαλύτερο αριθμό σύγχρονων σκλάβων εντός των συνόρων τους συναντάμε τις παρακάτω χώρες: Ινδία , Κίνα , Πακιστάν , Ουζμπεκιστάν , Ρωσία , Νιγηρία , Δημοκρατία του Κονγκό , Ινδονησία , Μπανγκλαντές και Ταϊλάνδη . Υπολογίζεται πως ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες σκλαβιάς στις παραπάνω χώρες αθροιστικά αγγίζει το 71% του συνολικού αριθμού των σκλάβων παγκοσμίως.

enallaktikos.gr

Νίτσε: Κάντε τόπο για τις μεγάλες ψυχές





undefined



ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ; ΤΙ ΕΙΝ' ΑΥΤΟ; Ε, λοιπόν, τώρα ανοίξτε τ’ αυτιά σας, γιατί θα σας μιλήσω για τον θάνατο των λαών. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΨΥΧΡΟ απ’ όλα τα ψυχρά κτήνη. Ακόμη και το ψέμα του είναι ψυχρό, κι αυτό το ψέμα σταλάζει από τα χείλη του: «Εγώ το κράτος, είμαι ο λαός». ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ! Ήταν οι δημιουργοί που έφτιαξαν τους λαούς και κρέμασαν πάνω τους την πίστη και την αγάπη: έτσι υπηρέτησαν τη ζωή. ΑΥΤΟΙ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝΟΥΝ παγίδες στους πολλούς και τις λένε κράτος είναι οι χαλαστές: κρεμούν ένα σπαθί κι εκατοντάδες πόθους πάνω τους. ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ λαός, υπάρχουν οι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν το κράτος, και το μισούν σαν το κακό μάτι και την αμαρτία ενάντια στα έθιμα και στον νόμο. ΣΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ: ο κάθε λαός μιλά τη δική του γλώσσα του Καλού και του Κακού: ο γείτονάς του δεν καταλαβαίνει αυτή τη γλώσσα. Επινόησε τη γλώσσα αυτή για τον εαυτό του μέσ’ από τα έθιμα και τους νόμους. ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΛΕΕΙ ΨΕΜΑΤΑ σ’ όλες τις γλώσσες του Καλού και του Κακού· και με το κάθε τι που λέει, λέει ψέματα -και με το κάθε τι που κάνει, κλέβει. ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ είναι επίπλαστο· δαγκώνει με κλεμμένα δόντια. Ακόμη κι η κοιλιά του είναι ψεύτικια. ΤΟ ΜΠΕΡΔΕΜΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ του Καλού και του Κακού -αυτό το γνώρισμα σας προσφέρω, σαν το σημάδι του κράτους. ΑΠΟΚΑΛΩ ΚΡΑΤΟΣ ΕΚΕΙ όπου όλοι, καλοί και κακοί, πίνουν δηλητήριο: το κράτος εκεί όπου όλοι αργά αυτοκτονούν κι αυτό το λένε ζωή. ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΜΟΝΑΧΑ ΑΥΤΟΥΣ τους παραπανίσιους ανθρώπους! Κλέβουν για λογαριασμό τους τα έργα των εφευρετών και τους θησαυρούς της σοφίας: αποκαλούν την κλοπή τους πολιτισμό -κι όλα γίνονται αρρώστια και κακομοιριά. ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΜΟΝΑΧΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ τους περισσευούμενους ανθρώπους! Είναι όλοι τους άρρωστοι, ξερνούν τη χολή τους κι αυτό το λένε εφημερίδα. Καταβροχθίζουν ο ένας τον άλλο και δεν μπορούν να χωνέψουν ούτε τον ίδιο τον εαυτό τους. ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΜΟΝΑΧΑ ΑΥΤΟΥΣ τους περισσευούμενους ανθρώπους! Αποκτούν πλούτη και γίνονται φτωχότεροι μ’ αυτά! Ποθούν εξουσία κι ιδιαίτερα τον μοχλό της εξουσίας, που είναι το πολύ χρήμα -αυτοί οι ανίκανοι άνθρωποι! ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΠΩΣ ΣΚΑΡΦΑΛΩΝΟΥΝ αυτοί οι ευλύγιστοι πίθηκοι! Σκαρφαλώνουν ο ένας πάνω στον άλλο, κι έτσι βουλιάζουν στη λάσπη και στην άβυσσο. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΠΑΛΕΥΟΥΝ να φτάσουν τον θρόνο: είναι μια τρέλα που τους κατέχει, λες κι η ευτυχία κάθεται ποτέ πάνω σε θρόνο! Συχνά βρωμιάρηδες καθίζουν στον θρόνο, και συχνά ο θρόνος καθίζει πάνω στις βρωμιές το ίδιο! Η ΓΗ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΟΠΟ για τις μεγάλες ψυχές. Πολλά μέρη -όπου η μυρωδιά της ήρεμης θάλασσας απλώνεται πάνωθέ τους- είν’ ακόμη ελεύθερα για τους μοναχικούς και τα μοναχικά ζευγάρια. ΜΙΑ ΛΕΥΤΕΡΗ ΖΩΗ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ακόμη να υπάρχει για τις μεγάλες ψυχές. Στ’ αλήθεια, αυτός που κατέχει λίγα, πολύ λιγότερο κατέχεται, ας είναι ευλογημένη έτσι τούτη η σεμνή μας φτώχεια! ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ παύει να υπάρχει, μπορεί ν’ αρχίσει ο άνθρωπος που δεν είναι περισσευούμενος: μπορεί ν’ αρχίσει το τραγούδι του απαραίτητου ανθρώπου, η μοναδική κι αναντικατάστατη μελωδία. ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΑΥΕΙ, κοιτάξτε εκεί, αδελφοί μου. Δεν τα βλέπετε: το ουράνιο τόξο και τις γέφυρες του Υπεράνθρωπου; Απόσπασμα από το βιβλίο του Φρίντριχ Νίτσε, Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα, εκδ. Γνώση. Ο Φρίντριχ Βίλχελμ Νίτσε  (15 Οκτωβρίου 1844-25 Αυγούστου 1900) ήταν Γερμανός φιλόσοφος, ποιητής και φιλόλογος. Θεωρείται ένας από τους πρώτους υπαρξιστές φιλόσοφους. Έγραψε δοκίμια πάνω στη θρησκεία, στην ηθική, στον πολιτισμό, στη φιλοσοφία, στις επιστήμες. Ο Νίτσε υπήρξε ιδεολόγος της ελευθερίας και πολέμιος του ολοκληρωτισμού και του σωβινισμού. Το έργο του επηρέασε μια ολόκληρη σειρά σύγχρονων διανοητών και καλλιτεχνών. Αν και ήταν επικριτής των εθνικιστικών και αντισημιτικών τάσεων, το τάδε έφη Ζαρατούστρας χρησιμοποιήθηκε από τον Χίτλερ για να οικοδομήσει τη θεωρία του εθνικοσοσιαλισμού. Έτσι, αν και ο Υπεράνθρωπος του Νίτσε χρησιμοποιήθηκε παραποιημένα ως πρότυπο για την Άρεια Φυλή του Χίτλερ, στην πραγματικότητα είναι η αναζήτηση του να γίνουμε πιο ανθρώπινοι, όχι απάνθρωποι.


 [Πηγή: www.doctv.gr]

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΛΗΡΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ...



sibilla

Έρευνα: Σχεδόν τα μισά παιδιά που γεννήθηκαν μετά το 2000 ζουν μόνο με τον έναν γονέα



Τέσσερα στα δέκα παιδιά που γεννήθηκαν το έτος 2000 δεν ζουν και με τους δύο γονείς από την ηλικία των 11 ετών.

Και οι σύγχρονοι νέοι είναι τέσσερις φορές πιο πιθανό, από εκείνους που γεννήθηκαν στη δεκαετία του 1960, να αντιμετωπίσουν μια οικογενειακή κατάρρευση, αποκαλύπτει η μελέτη.

Οι ερευνητές κατηγορούν για την εξάπλωση της διάλυσης της οικογένειας την ευκολία του διαζυγίου και την έλλειψη ντροπήςπου αισθάνονται τα ζευγάρια που χωρίζουν.

Λένε ότι τα παιδιά των οποίων η μητέρα και ο πατέρας έχουν χωρίσει ήταν πολύ πιο πιθανό να έχουν προβλήματα συμπεριφοράς.

Η έρευνα από το Millennium Cohort σε περισσότερα από 13.000 παιδιά που γεννήθηκαν γύρω από το έτος 2000 έδειξε ότι οιάγαμοι γονείς ευθύνονται για τις περισσότερες περιπτώσεις διάλυσης της οικογένειας.

Στην ηλικία των 11, το 92 τοις εκατό των παιδιών που γεννήθηκαν από παντρεμένα ζευγάρια εξακολουθούν να ζουν με τη μητέρα και τον πατέρα τους.

Για εκείνα που έχουν γονείς που συζούν, το ποσοστό αυτό ήταν μόλις 55 τοις εκατό. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων από ακαδημαϊκούς από το Institute of Education, αναφέρει: «Σχεδόν τέσσερα στα δέκα παιδιά που γεννήθηκαν στο γύρισμα του αιώνα, έζησαν τουλάχιστον μία αλλαγή στην κατάσταση της σχέσης των γονιών τους στα πρώτα τους 11 χρόνια – όταν το 1969 το ποσοστό ήταν ένα στα δέκα».

Για πολλούς νέους, η αγωνία του να δουν τη μητέρα και τον πατέρα τους να χωρίζουν δεν είναι απλά ένα ενδεχόμενο. Η μελέτη λέει ότι ένα στα επτά είχαν περάσει περισσότερους από έναν χωρισμό της οικογένειας.

Τα νέα αποδεικτικά στοιχεία των αυξανόμενων επιπέδων διάλυσης της οικογένειας έρχονται σε μια στιγμή μεγαλύτερης ανησυχίας για την κατάρρευση του γάμου και τις επιπτώσεις της στα παιδιά.

Πρόσφατες μελέτες έχουν υπογραμμίσει την πιθανότητα τα ζευγάρια που παντρεύονται να εκπαιδευτούν και να έχουν καλές θέσεις εργασίας. Όσοι συγκατοικούν (χωρίς γάμο) είναι πιο πιθανό να είναι φτωχοί, άνεργοι και να διαθέτουν λίγα προσόντα.

Η Δρ Roxanne Connelly, επικεφαλής συγγραφέας της έκθεσης, είπε ότι τώρα υπάρχει λιγότερο στίγμα να περιβάλλει το διαζύγιο, που σημαίνει ότι τα ζευγάρια που υποφέρουν από προβλήματα στη σχέση τους είναι πιο πιθανό να χωρίσουν.

«Κάποιοι από αυτούς τους γονείς μπορεί να έχουν ήδη μείνει μαζί, ενώ ζουν στην μιζέρια», πρόσθεσε.

«Αλλά πολλοί μπορεί να είχαν εργαστεί σκληρότερα για (να σώσουν) τους γάμους τους, αντί να τα παρατάνε πιο εύκολα, αν υπήρχε περισσότερο στίγμα».

«Ένα πράγμα που έχει αλλάξει δραματικά τον περασμένο αιώνα, είναι ο αριθμός των παιδιών που τώρα ζουν σε οικογένειες όπου οι γονείς τους έχουν χωρίσει, ή που ζουν σε μεικτές οικογένειες.

«Η διάλυση της οικογένειας έχει μια δραματική επίδραση στην ευημερία των παιδιών.

«Δεν μπορούμε να αναγκάσουμε τις οικογένειες να μείνουν μαζί, αλλά πρέπει να γίνουν περισσότερα για την υποστήριξη και την εκπαίδευση των γονέων που βρίσκονται στη διαδικασία του διαζυγίου μέσω των σχολείων ή των πόρων για τους γονείς. Επίσης, δίνοντας στους γονείς μεγαλύτερη χρηματοδοτική στήριξη σημαίνει ότι λιγότεροι θα οδηγηθούν σε διάλυση της οικογένειας από τις πιέσεις της φτώχειας».

Η έκθεση κάνει σύγκριση της κατάστασης των οικογενειών σήμερα με εκείνην του  1969, όταν είχε γίνει μια παρόμοια μελέτη μεγάλης κλίμακας.

Αυτό ήταν το έτος κατά το οποίο εισήλθαν σημαντικές μεταρρυθμίσεις με την εισαγωγή του «γρήγορου» διαζυγίου. Από τότε, οι διαδοχικές κυβερνήσεις έχουν αφαιρέσει τα φορολογικά κίνητρα για εκείνα τα ζευγάρια που θέλουν να παντρευτούν.

Ο Harry Benson του think tank Marriage Foundation’, που ιδρύθηκε από τον δικαστή οικογενειακού δικαίου Sir PaulColeridge, που παροτρύνει τα ζευγάρια να παντρευτούν, είπε: «Το μήνυμα από τη μελέτη αυτή θα πρέπει να είναι προφανές.

«Αν δεν προτρέπουμε τους γονείς να παντρευτούν, αυξάνουμε τους κινδύνους για τα παιδιά τους».



ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή