Ιστορικές στιγμές...

Zούμε ιστορικές στιγμές!

Το πρόβλημα της ανεργίας λένε όλοι, πρέπει να αντιμετωπισθεί, "τα παιδιά μας..." πρέπει να έχουν μέλλον λένε μελοδραματικά οι διάφοροι υπουργοί και πρωθυπουργοί, αλλά από την άλλη υπάρχει και η πραγματικότητα!

Οπότε εκεί που μιλούσαν κλαψουρίζοντας για την ανεργία, άνοιξαν το δρόμο για τις μαζικές απολύσεις!
Η Ελληνική Χαλυβουργία απέλυσε το μισό της προσωπικό! Με τη βοήθεια και την άδεια της κυβέρνησης και των "μεταρρυθμίσεων".

"Η απόφαση του ΑΣΕ κρίνεται ιστορική όχι μόνο διότι για πρώτη φορά..." κλπ/κλπ. γράφουν οι εφημερίδες.

Με λίγα λόγια επιστρέφουμε σε άλλες εποχές "για το καλό της πατρίδας...", γιατί η εταιρεία "δεν θα ήταν βιώσιμη..." κλπ. 

Και αφού η εταιρεία έπρεπε να απολύσει το μισό προσωπικό της για να αποκτήσει "βιωσιμότητα", πρέπει η ζωή μας να γίνει αβίωτη.

Αυτό ακριβώς είαι πια ο καπιταλισμός. 

Αβίωτος.

Γιατί βεβαια κάτω από τις συνθήκες άγριου ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων εταιρειών, κάθε λίγο θα υπάρχουν επιχειρήσεις που θα απολύουν το προσωπικό τους για να γίνουν βιώσιμες.

Ο καπιταλισμός, όπως έλεγαν εδώ και πάνω από 100 χρόνια οι μεγάλοι κλασσικοί, "παράγει" ανεργία ακόμη και τη στιγμή ακριβώς που βρίσκεται σε συνθήκες ανάπτυξης. Πόσο μάλλον σε συνθήκες ύφεσης και κρίσης...

Παρ' όλα αυτά όλοι, πλην Λακεδαιμονίων, αντί να βλέπουν το ολοφάνερο, ότι δηλ. υπάρχει πια απόλυτη αναγκαιότητα ανατροπής αυτού του συστήματος, για να γίνει βιώσιμη η ζωή μας, προσπαθούν να τον σώσουν προτείνοντας διάφορους τρόπους και μίγματα διαχείρισης, προτείνοντας δηλαδή κάποιον δήθεν "ανθρώπινο καπιταλισμό", σαν να λέμε διασκεδαστικό μαρτύριο ή "ευχάριστο καρκίνο"...