Έτος θλίψης 2012. Ελλάδα χρεοκοπίας. Τρίτος χρόνος.
Ο πόνος συνεχίζεται. Και όταν οι βασανιστές-δανειστές κάνουν διάλειμμα…
Ελλάδα χρεοκοπίας. Πικρές ώρες…
Πανελλήνιες Εξετάσεις. Η ώρα δίκης μίας ακόμη νέας γενιάς.
Τα αποτελέσματα στους τοίχους χαράς και δακρύων…
Αγκαλιές-φιλιά, οι επιτυχόντες. Κεφάλι κάτω, οι κομμένοι.
Αριστούχοι, όλος ο κόσμος ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ, Έτσι, αισθάνονται.
Είναι, όμως, έτσι;
Και για νικητές και για ηττημένους;
Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου
Σα βγεις στον πηγαιμό για να νοικιάσεις…
Εσύ, ο γνήσιος εκπρόσωπος του απλού λαού, θα γίνεις πρωταγωνιστής της Ιλαροτραγωδίας, που παίζεται κάθε Σεπτέμβρη, στα κατ΄Αστυ Διονύσια (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα κ.ά.) και στα κατ΄αγρούς , (Σητεία, Καρδίτσα, Καλαμάτα κ.ά.)
Πρωταγωνιστές:
Μαμά, μπαμπάς και ο νέος ή η νέα, οι επιτυχόντες στις Πανελλήνιες Εξετάσεις.
΄Η ο νεοδιορισμένος εκπαιδευτικός, ο αγροτικός γιατρός και άλλοι νομάδες.
Κομπάρσοι:
Ξενοδόχοι, εστιάτορες, μεσίτες, ναυτιλιακοί πράκτορες.
Το σενάριο του έργου είναι καρπός συνεργασίας πολλών υπουργικών αρμοδιοτήτων.
Την πρώτη πράξη του έργου υπογράφει ο υπουργός παιδείας ανοίγοντας την αυλαία και κλείνοντας το μάτι σε τοπικούς παράγοντες της επαρχίας, ψηφοθηρώντας.
Ατάκα προλόγου:
“- Ψιτ,εσύ νεαρέ από την Ορεστιάδα! Συγχαρητήρια! Πέρασες στο Πολυτεχνείο,στα Χανιά. Κι εσύ από την Κάρπαθο,στο Τει Ηγουμενίτσας. Και πάλι συγχαρητήρια (κύριε υπουργέ!)”.
Το σκηνικό:
αρχικά, αφετηρίες υπεραστικών λεωφορείων, σταθμοί τρένων, αεροδρόμια, σαλόνια πλοίων. Στη συνέχεια, δρόμοι, διάδρομοι, πλατείες, σοκάκια, σκάλες, ανελκυστήρες.
Φωτισμός:
Οι κολόνες της ΔΕΗ (δια)φωτίζουν τους περιφερόμενους, ζωσμένες τα κόκκινα ζωνάρια με το “ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ”.
Μουσική υπόκρουση:
“Σαν το μετανάστη”.
Παραγωγός:
Ο έχων και κατέχων εκθέτει την πραμάτεια του και εκθειάζει το ακίνητό του.
Ο μηχανικός – αρχιτέκτονας εφάρμοσε το γνωστο σύστημα των «κινουμένων σχεδίων» και έτοιμο το διαμερισματάκι των εφτά νάνων.
Τελικά όμως χωρούσε μόνο ο ένας και το παραχώρησαν στον Κοντορεβυθούλη.
Υπόγειο,ισόγειο,στην ταράτσα, με θέα στον (συν)καλυμμένο-ακάλυπτο.
Ατάκα ιλαρή:
“ -Eλάτε απο ΄δω.΄Εχει και μπαλκόνι!” (το ένα πόδι της καρέκλας στο δωμάτιο και το άλλο «βρίσκει» το κάγκελο).
Δυσάερο,δυσήλιο και προπαντός κουβαλάει στις πλάτες του (στον υπο-φέροντα οργανισμό του) τις ανάσες των προκατόχων του. Κάτι σαν το προπατορικό αμάρτημα (πού να ζητήσεις βάψιμο!)
Το κομμάτι αυτό του σεναρίου υπογράφει ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ με χορηγούς κι εμπνευστές το κύκλωμα των κατασκευαστών.
Ατάκα ιλαρότερη:
“-Είναι και επιπλωμένο! (εδώ μεγαλούργησε το υπουργείο πολιτισμού,τμήμα αρχαιοτήτων). Κρεβάτι (εδώ ξεψύχησε η γιαγιά της μάνας μου)
Πολυθρόνα (σ΄αυτή καθόταν ο προπάππος – Θεός σχωρέστον)
Το στρώμα ξερνάει τα σωθικά του,θαυματουργά ορθοπεδικό.
Μπορεί να θεραπεύσει τη σκολίωση μετατρέποντάς την σε κύφωση ή και λόρδωση,αν κοιμάστε μπρούμυτα.Το κομοδίνο;΄Ο,τι βάλετε στα συρτάρια του αποκτά αρχαιολογική αξία.
Η ντουλάπα τριζάτη,το ψυγείο μυρωδάτο.Βάζεις αποβραδίς το κοτόπουλο και την επόμενη τρως γεμιστά.
Η όσφρηση,βλέπεις,νικάει τη γεύση.”
Και τώρα χαμηλώνουν τα φώτα,η αποκορύφωση του δράματος, εθνικού δράματος [χαίρε, υπουργέ της οικονομίας!)
Ατάκα τραγική:
“Το ενοίκιο; Μεταξύ μας τώρα. Θα μου δίνετε το 1/3 του μηνιαίου εισοδήματός σας (μισθός, σύνταξη, μεροκάματο) και θα παίρνετε απόδειξη για το 1/10 του ενοικίου,ώστε να μην εκπέσει πολύ ο δικός σας φόρος,για να μπορώ εγώ να φοροδιαφεύγω”.
Κάποιος πρέπει να φορολογείται τελικά…
Ενδίδεις-αφέθηκες κι ενδίδεις-γιατί κάνεις κι εσύ το παζαράκι σου και υπογράφεις.
Βέβαια στις πρώτες σκηνές του έργου,αισθανόσουν κύριος του παιχνιδιού.Απέρριπτες περήφανα.
“-Εδώ θα βάλω το παιδί μου,το μελλοντικό επιστήμονα”;
Στη συνέχεια όμως, επειδή τα πόδια πρήστηκαν, οι δυνάμεις σε εγκατέλειψαν, ο ξενοδόχος εισέπραττε, σκέφτηκες (έτσι σοφός που έγινες) :
Ατάκα επιλόγου:
“-Καλούτσικο δεν ήτανε εκείνο που είδαμε προχθές το πρωί με το στενό μπαλκονάκι”;
Άντε ξεκουράσου, απλέ λαέ (αλήθεια υπάρχει κι άλλος λαός;), γιατί σε τέσσερα με πέντε χρόνια θα ψάχνεις για δουλειά για τον πτυχιούχο σου.
Το ΖΗΤΕΙΤΑΙ (Ελπίς) στις εφημερίδες, θα σε γεμίζει απελπισία και θα νοσταλγείς τις ωραίες μέρες, τα πολλά καλοκαιρινά πρωινά, που το μάτι σου αναζητούσε το ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ σε τοίχους και πλατείες.
ΝΑΣΟΣ ΤΣΑΓΚΑΝΕΛΗΣ
Ο πόνος συνεχίζεται. Και όταν οι βασανιστές-δανειστές κάνουν διάλειμμα…
Ελλάδα χρεοκοπίας. Πικρές ώρες…
Πανελλήνιες Εξετάσεις. Η ώρα δίκης μίας ακόμη νέας γενιάς.
Τα αποτελέσματα στους τοίχους χαράς και δακρύων…
Αγκαλιές-φιλιά, οι επιτυχόντες. Κεφάλι κάτω, οι κομμένοι.
Αριστούχοι, όλος ο κόσμος ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ, Έτσι, αισθάνονται.
Είναι, όμως, έτσι;
Και για νικητές και για ηττημένους;
Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου
Σα βγεις στον πηγαιμό για να νοικιάσεις…
Εσύ, ο γνήσιος εκπρόσωπος του απλού λαού, θα γίνεις πρωταγωνιστής της Ιλαροτραγωδίας, που παίζεται κάθε Σεπτέμβρη, στα κατ΄Αστυ Διονύσια (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα κ.ά.) και στα κατ΄αγρούς , (Σητεία, Καρδίτσα, Καλαμάτα κ.ά.)
Πρωταγωνιστές:
Μαμά, μπαμπάς και ο νέος ή η νέα, οι επιτυχόντες στις Πανελλήνιες Εξετάσεις.
΄Η ο νεοδιορισμένος εκπαιδευτικός, ο αγροτικός γιατρός και άλλοι νομάδες.
Κομπάρσοι:
Ξενοδόχοι, εστιάτορες, μεσίτες, ναυτιλιακοί πράκτορες.
Το σενάριο του έργου είναι καρπός συνεργασίας πολλών υπουργικών αρμοδιοτήτων.
Την πρώτη πράξη του έργου υπογράφει ο υπουργός παιδείας ανοίγοντας την αυλαία και κλείνοντας το μάτι σε τοπικούς παράγοντες της επαρχίας, ψηφοθηρώντας.
Ατάκα προλόγου:
“- Ψιτ,εσύ νεαρέ από την Ορεστιάδα! Συγχαρητήρια! Πέρασες στο Πολυτεχνείο,στα Χανιά. Κι εσύ από την Κάρπαθο,στο Τει Ηγουμενίτσας. Και πάλι συγχαρητήρια (κύριε υπουργέ!)”.
Το σκηνικό:
αρχικά, αφετηρίες υπεραστικών λεωφορείων, σταθμοί τρένων, αεροδρόμια, σαλόνια πλοίων. Στη συνέχεια, δρόμοι, διάδρομοι, πλατείες, σοκάκια, σκάλες, ανελκυστήρες.
Φωτισμός:
Οι κολόνες της ΔΕΗ (δια)φωτίζουν τους περιφερόμενους, ζωσμένες τα κόκκινα ζωνάρια με το “ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ”.
Μουσική υπόκρουση:
“Σαν το μετανάστη”.
Παραγωγός:
Ο έχων και κατέχων εκθέτει την πραμάτεια του και εκθειάζει το ακίνητό του.
Ο μηχανικός – αρχιτέκτονας εφάρμοσε το γνωστο σύστημα των «κινουμένων σχεδίων» και έτοιμο το διαμερισματάκι των εφτά νάνων.
Τελικά όμως χωρούσε μόνο ο ένας και το παραχώρησαν στον Κοντορεβυθούλη.
Υπόγειο,ισόγειο,στην ταράτσα, με θέα στον (συν)καλυμμένο-ακάλυπτο.
Ατάκα ιλαρή:
“ -Eλάτε απο ΄δω.΄Εχει και μπαλκόνι!” (το ένα πόδι της καρέκλας στο δωμάτιο και το άλλο «βρίσκει» το κάγκελο).
Δυσάερο,δυσήλιο και προπαντός κουβαλάει στις πλάτες του (στον υπο-φέροντα οργανισμό του) τις ανάσες των προκατόχων του. Κάτι σαν το προπατορικό αμάρτημα (πού να ζητήσεις βάψιμο!)
Το κομμάτι αυτό του σεναρίου υπογράφει ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ με χορηγούς κι εμπνευστές το κύκλωμα των κατασκευαστών.
Ατάκα ιλαρότερη:
“-Είναι και επιπλωμένο! (εδώ μεγαλούργησε το υπουργείο πολιτισμού,τμήμα αρχαιοτήτων). Κρεβάτι (εδώ ξεψύχησε η γιαγιά της μάνας μου)
Πολυθρόνα (σ΄αυτή καθόταν ο προπάππος – Θεός σχωρέστον)
Το στρώμα ξερνάει τα σωθικά του,θαυματουργά ορθοπεδικό.
Μπορεί να θεραπεύσει τη σκολίωση μετατρέποντάς την σε κύφωση ή και λόρδωση,αν κοιμάστε μπρούμυτα.Το κομοδίνο;΄Ο,τι βάλετε στα συρτάρια του αποκτά αρχαιολογική αξία.
Η ντουλάπα τριζάτη,το ψυγείο μυρωδάτο.Βάζεις αποβραδίς το κοτόπουλο και την επόμενη τρως γεμιστά.
Η όσφρηση,βλέπεις,νικάει τη γεύση.”
Και τώρα χαμηλώνουν τα φώτα,η αποκορύφωση του δράματος, εθνικού δράματος [χαίρε, υπουργέ της οικονομίας!)
Ατάκα τραγική:
“Το ενοίκιο; Μεταξύ μας τώρα. Θα μου δίνετε το 1/3 του μηνιαίου εισοδήματός σας (μισθός, σύνταξη, μεροκάματο) και θα παίρνετε απόδειξη για το 1/10 του ενοικίου,ώστε να μην εκπέσει πολύ ο δικός σας φόρος,για να μπορώ εγώ να φοροδιαφεύγω”.
Κάποιος πρέπει να φορολογείται τελικά…
Ενδίδεις-αφέθηκες κι ενδίδεις-γιατί κάνεις κι εσύ το παζαράκι σου και υπογράφεις.
Βέβαια στις πρώτες σκηνές του έργου,αισθανόσουν κύριος του παιχνιδιού.Απέρριπτες περήφανα.
“-Εδώ θα βάλω το παιδί μου,το μελλοντικό επιστήμονα”;
Στη συνέχεια όμως, επειδή τα πόδια πρήστηκαν, οι δυνάμεις σε εγκατέλειψαν, ο ξενοδόχος εισέπραττε, σκέφτηκες (έτσι σοφός που έγινες) :
Ατάκα επιλόγου:
“-Καλούτσικο δεν ήτανε εκείνο που είδαμε προχθές το πρωί με το στενό μπαλκονάκι”;
Άντε ξεκουράσου, απλέ λαέ (αλήθεια υπάρχει κι άλλος λαός;), γιατί σε τέσσερα με πέντε χρόνια θα ψάχνεις για δουλειά για τον πτυχιούχο σου.
Το ΖΗΤΕΙΤΑΙ (Ελπίς) στις εφημερίδες, θα σε γεμίζει απελπισία και θα νοσταλγείς τις ωραίες μέρες, τα πολλά καλοκαιρινά πρωινά, που το μάτι σου αναζητούσε το ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ σε τοίχους και πλατείες.
ΝΑΣΟΣ ΤΣΑΓΚΑΝΕΛΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου