Ορυκτά: Πλούτος πολλών εκατομμυρίων κάτω από τα πόδια μας – Ένας ανεκμετάλλευτος θησαυρός

 

Ο ρόλος της ελληνικής εξορυκτικής βιομηχανίας και οι στρατηγικές πρώτες ύλες που απαιτούνται για τις ψηφιακές εφαρμογές και τις καθαρές τεχνολογίες- Ποιες κρίσιμες ύλες διαθέτει η χώρα.

Ημετάβαση προς μια ευρωπαϊκή οικονομία ουδέτερου ισοζυγίου άνθρακα χρειάζεται την υποστήριξη της εξορυκτικής βιομηχανίας. Ωστόσο, είναι ακόμη μακρύς ο δρόμος για τη διασφάλιση των λεγόμενων κρίσιμων και στρατηγικών Ορυκτών Πρώτων Υλών, οι οποίες απαιτούνται για τις ψηφιακές εφαρμογές και τις καθαρές τεχνολογίες που θα οδηγήσουν στην επίτευξη μιας κλιματικά ουδέτερης Ευρώπης έως το 2050.

Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, «πολλές από τις εξαγγελλόμενες πρωτοβουλίες για νέες τεχνολογίες και ιδιαίτερα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής οδηγούν σε ουτοπικές ποσότητες σε ό,τι αφορά τη ζήτηση». Στόχοι που για να υλοποιηθούν προϋποθέτουν πενταπλασιασμό, δεκαπλασιασμό ή και σε κάποιες περιπτώσεις εκατονταπλασιασμό της σημερινής παραγωγής ενός ορυκτού, όπως επισημαίνει ο ίδιος, «δεν μπορεί να θεωρούνται επιτεύξιμοι». Μάλιστα, λόγω της πεπερασμένης διαθεσιμότητας, η απότομη εκτόξευση της ζήτησης θα οδηγήσει σε εξίσου απότομη εκτόξευση των τιμών. «Κατά συνέπεια, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στον σχεδιασμό πολιτικών που θα μπορούσαν να αυξήσουν τη ζήτηση π.χ. νικελίου, κοβαλτίου ή λιθίου εκθετικά, ότι ανάλογη θα είναι και η αύξηση της τιμής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομικότητα της συγκεκριμένης τεχνολογικής αλλαγής» υπογραμμίζει.

Σήμερα ο κύριος όγκος των κρίσιμων και στρατηγικών ορυκτών πρώτων υλών εντοπίζεται σε έναν μικρό αριθμό χωρών (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική), γεγονός που απειλεί την ομαλότητα της προμήθειάς τους.

Γι’ αυτό, στα μέσα Νοεμβρίου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συγκέντρωσε πιθανούς προμηθευτές και αγοραστές, στο πλαίσιο της αναζήτησης τρόπων αντικατάστασης των προμηθειών γαλλίου και γερμανίου, έπειτα από τους περιορισμούς εξαγωγών της Κίνας. Στο πλαίσιο αυτό, ο όμιλος Mytilineos γνωστοποίησε ότι έχει ξεκινήσει πιλοτικό έργο με ορίζοντα ολοκλήρωσης 18 μηνών, αναζητώντας τον πιο οικονομικό τρόπο εξαγωγής γαλλίου και διασφαλίζοντας την παραγωγή 40 με 45 μετρικών τόνων ετησίως, όση δηλαδή η τρέχουσα ζήτηση στην ΕΕ. Σε κάθε περίπτωση, η βιομηχανία υποστηρίζει ότι θα χρειαστούν κίνητρα για να καταστεί βιώσιμη η παραγωγή κρίσιμων ορυκτών υλών.

Τα κοιτάσματα

Η Ελλάδα είναι αρκετά πλούσια σε ορυκτές πρώτες ύλες, ωστόσο απαιτείται μια νέα προσέγγιση στις έρευνες και στη χαρτογράφηση των κοιτασμάτων αξιολογώντας εκ νέου παλαιότερες εμφανίσεις, αλλά και γνωστά κοιτάσματα καθώς η πράσινη ανάπτυξη θέτει νέα τεχνικο-οικονομικά δεδομένα. Στη χώρα μας υπάρχουν κοιτάσματα 10 κρίσιμων και στρατηγικών ορυκτών ενώ υπάρχουν αξιόλογες ενδείξεις για άλλα έξι ή επτά.

• Μαγνησίτης (λευκόλιθος) – Δολομίτης: Η Ελλάδα παράγει από τον μαγνησίτη τελικά προϊόντα δίπυρης και καυστικής Μαγνησίας καθώς και πυρίμαχες μάζες. Για την παραγωγή μεταλλικού μαγνησίου (Mg) που έχει κατηγοριοποιηθεί από την ΕΕ ως κρίσιμη πρώτη ύλη θα απαιτούνταν αλλαγή του ήδη υλοποιούμενου παραγωγικού μοντέλου που εφαρμόζεται επί δεκαετίες από τις δραστηριοποιούμενες εταιρείες (Ελληνικοί Λευκόλιθοι και ΤΕΡΝΑ Λευκόλιθοι).
• Αντιμονίτης: εντοπίζεται σε τουλάχιστον δύο διαπιστωμένα κοιτάσματα εντός χαρακτηρισμένων Δημόσιων Μεταλλευτικών Χώρων, άνευ εκμετάλλευσης έως σήμερα, για παραγωγή κρίσιμου μετάλλου αντιμονίου (Sb). Εντοπίζονται στην Κέραμο Χίου και στο Καλλυντήρι Ροδόπης. Προγραμματίζεται έρευνα από την Ελληνική Αρχή Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ 2021-2027.
• Βωξίτη – Αλουμίνα – Αλουμίνιο: Βρίσκεται σε πλήρη παραγωγική διαδικασία με εγκατεστημένο σύστημα καθετοποιημένης παραγωγής Al2O3 – Al (Αλουμίνα – Αλουμίνιο) από τη Mytilineos. Στα «κατάλοιπα» της μεταλλουργίας βωξίτη εμπεριέχονται τα στρατηγικά μέταλλα Σκάνδιο (Sc) και Γάλλιο (Ga) για τα οποία η εταιρεία ανακοίνωσε την έναρξη πιλοτικού έργου εξαγωγής τους.
•  Νικέλιο (Νί) και κοβάλτιο (Co): Περιέχονται στο μετάλλευμα του λατερίτη, που όμως δεν παράγονται αυτοτελώς. Απαιτείται αλλαγή της μεθόδου από πυρομεταλλουργική σε υδρομεταλλουργική από τον νέο ανάδοχο της νικελοβιομηχανίας ΛΑΡΚΟ ώστε να παραχθούν ξεχωριστά και σε battery grade (class Ι, καθαρότητα 99,8%). Για παραγωγή αλάτων του θειικού νικελίου και κοβαλτίου (αποτελούν πρώτη ύλη για παραγωγή μπαταριών), ο ανάδοχος θα πρέπει να προχωρήσει και προς αυτήν την κατεύθυνση αλλάζοντας το υπάρχον παραγωγικό μοντέλο.
• Χαλκός (Cu): Περιέχεται στο πορφυριτικό κοίτασμα χρυσού-χαλκού των Σκουριών, μέρος των Μεταλλείων Κασσάνδρας που λειτουργεί η Ελληνικός Χρυσός ΑΕ. Η κατασκευή του μεταλλείου είναι σε εξέλιξη και αναμένεται να μπει σε παραγωγή στα τέλη του 2025. Με βάση τη Μελέτη Σκοπιμότητας, η συνολική διάρκεια ζωής του μεταλλείου είναι περίπου 20 έτη και προβλέπεται να έχει ετήσια παραγωγή κατά μέσο όρο 67 εκατομμυρίων λιβρών χαλκού και 140.000 ουγγιών χρυσού.
• Κοιτάσματα μαγγανίου (Mn): Τα ιστορικά κοιτάσματα μαγγανίου στην ευρύτερη περιοχή του Νομού Δράμας που αποτέλεσαν στο παρελθόν κύριο μεταλλευτικό κέντρο της Ελλάδας απαιτούν επικαιροποίηση της έρευνας, εστίαση για παραγωγή Mn battery grade ή ηλεκτρολυτικού Μn και επανα-δρομολόγηση με νέα επενδυτικά projects.
• Κοιτάσματα ορυκτού χαλαζία για παραγωγή μεταλλικού πυριτίου (silicon Metal): Εχει υποβληθεί Περιβαλλοντική Μελέτη για σχετική μονάδα στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας από την εταιρεία ΕΛΛΗΜΕΤ ΑΕ.

Ερχονται διαγωνισμοί – Προσέλκυση επενδυτών

Σύμφωνα με την υφυπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κυρία Αλεξάνδρα Σδούκου, η χώρα μας θα προχωρήσει σε δράσεις με επίκεντρο την έρευνα και στόχο την προσέλκυση επενδυτών και την επιτάχυνση της αδειοδοτικής διαδικασίας με στόχο σύντομα να ξεκινήσει, σταδιακά, η διεξαγωγή διεθνών διαγωνισμών για την εκμίσθωση δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης σε Δημόσιους Μεταλλευτικούς Χώρους.

Ο πρώτος θα αφορά το αντιμόνιο, στην Κέραμο Χίου και στο Καλλυντήρι Ροδόπης. Θα ακολουθήσουν και άλλοι διαγωνισμοί για άλλους χώρους. Απαραίτητη προϋπόθεση η συναίνεση της τοπικής κοινωνίας. Το επόμενο διάστημα το ΥΠΕΝ θα προχωρήσει σε τροποποίηση διατάξεων ώστε να απλοποιηθούν οι αδειοδοτικές διαδικασίες, αλλά και η εκπόνηση προγραμμάτων έρευνας.

https://www.tovima.gr/

Κύπρος, Δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν: Η πλειοψηφία αποφάσισε, αλλά δεν το σέβονται

 

Το σχέδιο Ανάν διασφάλιζε και διαιώνιζε την τουρκική παρουσία στο νησί

Κώστας Βενιζέλος

Το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 ήταν έκφραση λαϊκής κυριαρχίας. Ήταν η πρώτη φορά κατά την οποία οι πολίτες καλούνταν να τοποθετηθούν για όσα για δεκαετίες συζητούνταν στο Κυπριακό. Οι πολίτες κλήθηκαν να αποφασίσουν για ένα μοντέλο λύσης, για το περιεχόμενο ενός Σχεδίου συμφωνίας και αποφάνθηκαν. Η απόρριψη ήταν συντριπτική. Κι αυτό έπρεπε να γίνει σεβαστό εντός και εκτός Κύπρου. Το θέμα έχει κλείσει με το αποτέλεσμα, πλην όμως κάποιοι παρουσιάζονται να μην το σέβονται. Επιχειρούν διά της κινδυνολογίας να επιβεβαιώσουν την τότε επιλογή τους, η οποία απορρίφθηκε πανηγυρικά.

Το σχέδιο Ανάν διασφάλιζε, διαιώνιζε,  την τουρκική παρουσία στο νησί και καθιστούσε το νησί αιχμάλωτο των γεωπολιτικών επιδιώξεων της Άγκυρας αλλά και των αγγλοαμερικανών. Είκοσι χρόνια μετά την απόρριψή του, οι εξελίξεις στην Τουρκία και στην περιοχή επιβεβαιώνουν πως δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει ένα μοντέλο με ξένες εξαρτήσεις και περιορισμένη κυριαρχία. Δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει ένα μοντέλο, το οποίο περιείχε στρεβλωτικές ρυθμίσεις. Θα ήταν προδήλως δυσλειτουργικό.

Κάποιοι είχαν τότε ισχυρισθεί πως όλες οι στρεβλώσεις, θα διορθώνονταν με την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με την εμπειρία 20 χρόνων συμμετοχής στην Ε.Ε. είναι κανείς που πιστεύει ότι άλλαζε οτιδήποτε; Και λόγω της αδυναμίας των Βρυξελλών, που δεν ενοχλούνταν από τον τετραγωνισμό του κύκλου, αλλά και επειδή η Τουρκία δεν θα δεχόταν. Ότι θα εγκρινόταν αυτό θα ήταν οριστικό. Γι αυτό και είχε σημασία το περιεχόμενο του Σχεδίου, το οποίο έπρεπε να διασφάλιζε και την συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας ( ξεκάθαρα και όχι με «εποικοδομητικές ασάφειες»), αλλά και τη απρόσκοπτη δημοκρατική λειτουργία του κράτους. Χωρίς παρεκκλίσεις από τον πυρήνα του κοινοτικού κεκτημένου.

Τα όσα ακολούθησαν του δημοψηφίσματος με τη συμπεριφορά του Ερντογάν έναντι της Κύπρου, της Ελλάδος, των Κούρδων, των Σύριων, επιβεβαιώνουν πως εάν υιοθετείτο το Σχέδιο η χώρα θα ήταν μετέωρη. Θα ζούσε υπό τον εκβιασμό των τουρκικών ορέξεων. Θα χρειαζόταν να την «χρυσώνουμε» σε κάθε βήμα εφαρμογής της συμφωνίας. Όπως γίνεται πάντα! Με τα όσα διαδραματίζονται στην περιοχή, με τους πολέμους και τη συνεχιζόμενη και εν πολλοίς βίαιη  ανακατανομή ισχύος,  ένα κράτος μετέωρο δεν θα μπορούσε να αντέξει.   

Οι πολίτες τότε, σηκώνοντας το βάρος μιας κορυφαίας στιγμής, έδωσαν διέξοδο στην πολιτική ηγεσία με τη στάση τους στο δημοψήφισμα. Πρόσφεραν διά του αποτελέσματος τη δυνατότητα απεγκλωβισμού από τη μέχρι τότε πορεία στο Κυπριακό. Δεν αξιοποιήθηκε όπως έπρεπε, η συντριπτική απόρριψη του σχεδίου αν και πρέπει να αναγνωρίζονται οι δυσκολίες που υπήρχαν. Ασφαλώς και δεν ήταν εύκολο το εγχείρημα, καθώς υπήρξε μια καθολική, σχεδόν, αντίδραση από το ξένο παράγοντα.  Πιέσεις και τιμωρητικές ενέργειες. Έτσι θεωρούν κάποιοι πώς λειτουργούν οι δημοκρατίες. Ζητήθηκε η θέληση των πολιτών αλλά επειδή δεν ήταν αυτή που επιδίωκαν δαιμονοποιήθηκαν οι Ελληνοκύπριοι, η ηγεσία τους.

Το Σχέδιο, βέβαια, δεν είχε πέσει από τον ουρανό, ήταν οι συσσωρευμένες διαχρονικά υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, τα όσα συζητούνταν για χρόνια.

Είκοσι χρόνια μετά, το φάντασμα του Σχεδίου πλανάται πάνω από την Κύπρο και νοσταλγοί του θεωρούν πως θα πρέπει για να εκδικηθούν να επανέλθει. Να εκδικηθούν ποιους; Την πλειοψηφία; Την υπόθεση της Κύπρου;

 Η δαιμονοποίηση μιας άκρως δημοκρατικής επιλογής είναι σύμπτωμα πολιτικής παρακμής και απωθημένων. Το 2004, ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος, το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ, οι Νέοι Ορίζοντες, Κινήσεις Πολιτών, η πλειοψηφία του ΔΗΣΥ τοποθετήθηκαν κατά του Σχεδίου. Το 76% των πολιτών το απέρριψε και αυτό θα πρέπει να γίνει σεβαστό.

Περαιτέρω, είναι σαφές πως το OΧΙ δεν σταματά καμία προσπάθεια για άρση των κατοχικών δεδομένων, η ανατροπή των οποίων δεν μπορεί να επιτευχθεί διά της μερικής ή πλήρους αναγνώρισης τους. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι 20 χρόνια στην Ε.Ε. κι αυτό που πρέπει να διεκδικήσει είναι να μην περιλαμβάνει μια συμφωνία στο Κυπριακό λιγότερη δημοκρατία και δικαιώματα από αυτά που έχουν τα υπόλοιπα κράτη-μέλη.

Φιλελεύθερος

Εισαγγελέας για Τέμπη: Σε 20 μέρες να έχετε βρει ποιοι ξεμπάζωσαν και κατέστρεψαν αποδεικτικό υλικό ενώ υπήρχαν αγνοούμενοι

 

Δεκαπέντε μήνες μετά το έγκλημα των Τεμπών βρέθηκε μία εισαγγελέας που ευθέως και χωρίς υπεκφυγές παραδέχεται και αναγνωρίζει πως η εκχωμάτωση και το μπάζωμα του χώρου τη σύγκρουσης ήταν ολέθριο, καθώς επέφερε την πλήρη αλλοίωση αποδεικτικού υλικού και την καταστροφή κρίσιμων στοιχείων, την ώρα μάλιστα που υπήρχαν αγνοούμενοι και αταυτοποίητα θύματα.

Η αντεισαγγελέας εφετών Λάρισας, Κατερίνα Μάτση με διάταξή της και αναλογιζόμενη όλες τις εγκληματικές ενέργειες που έγιναν στον χώρο της σύγκρουσης των δύο τρένων ζητά επιτακτικά και εντός είκοσι ημερών να μάθει ποιος έδωσε εντολή να απομακρυνθούν τόνοι χώματος, με βάση ποια διαδικασία ελήφθη αυτή η απόφαση και ποια ήταν τα πρόσωπα που αποφάσισαν την απομάκρυνση κρίσιμων αποδεικτικών στοιχείων, καθώς και τον λόγο, «αφού οι όγκοι χώματος και άλλων φερτών υλικών που απομακρύνθηκαν δεν είχαν ακόμη εξεταστεί από τους πραγματογνώμονες και τους ειδικούς, ενώ υπήρχαν και αγνοούμενοι της επιβατικής αμαξοστοιχίας». Παράλληλα κρίνει την εκχωμάτωση και το μπάζωμα του πεδίου ως μία «αυθαίρετη παρέμβαση».

Επιπλέον, «βάζει στην θέση της» την εισαγγελέα Ειρήνη Κεχαγιά, η οποία δεν είχε την εξουσία να αρχειοθετήσει ή να κρίνει αβάσιμη την έγκληση των δύο συγγενών θυμάτων, βγάζοντας έτσι λάδι τον Χρήστο Τριαντόπουλο, παρά έπρεπε να την στείλει αμελλητί στη Βουλή χωρίς καμία αξιολόγηση. Η κ. Μάτση διατάσσει την διαβίβαση της δικογραφίας στη Βουλή με βάση τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, προκειμένου ως μοναδική αρμόδια να αποφασίσει για την τύχη των Παπαδόπουλου Μιχάλη, Πλεύρη Αθανάσιου, Ράπτης Ζωή και Τριαντόπουλου Χρήστου.

Είναι άξιο λόγου πως είναι η πρώτη φορά που κάποιος δικαστικός λειτουργός που ασχολείται με την υπόθεση του διπλού εγκλήματος που διαπράχθηκε στα Τέμπη, αποφαίνεται χωρίς να μασά τα λόγια του, λέγοντας αυτό που συγγενείς και κάποιοι λιγοστοί δημοσιογράφοι βρωντοφωνάζουν εδώ και μήνες. Είναι η πρώτη φορά που τα πράγματα αποτυπώνονται με τον ρεαλισμό και την αντικειμενικότητα που τους αξίζει, χωρίς μισόλογα.

Έπρεπε να εφαρμοστεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών

Η αντιεισαγγελέας αναφέρει στην διάταξή της πως παρότι η έγκληση του Χρήστου Κωνσταντινίδη, συζύγου της αδικοχαμένης Βασιλικής Χλωρού και του Παύλου Ασλανίδη, πατέρα του αδικοχαμένου 26χρονου Δημήτρη, πέραν του Κωνσταντίνου Αγοραστού, στον οποίο έχει ασκηθεί ποινική δίωξη, στρέφονταν και κατά των μελών του ΣΟΠΠ που συγκροτήθηκε στις 1-3-2023 στη σύνθεση του οποίου μετείχαν και πολιτικά πρόσωπα. Η αντιεισαγγελέας παρατηρεί πως «επειδή όμως η Εισαγγελέας Πρωτοδικών Λάρισας δεν προέβη σε καμία δικονομική ενέργεια ως προς αυτούς (κατ’ άρθρα 43 επ. ΚΠΔ), επιστρέψαμε τη δικογραφία, προκειμένου να αποφανθεί και γι’ αυτούς, επισημαίνοντας ωστόσο πως μηνυόμενοι μεταξύ άλλων τυγχάνουν και Υπουργός και Υφυπουργοί, και ως εκ τούτου τυγχάνει εφαρμογής ως προς τα πολιτικά πρόσωπα ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών (Ν.3126/2003). Παρά ταύτα εκδόθηκε η προσβαλλόμενη διάταξη, επί της οποίας εκθέτουμε τα ακόλουθα (…)».

Αυθαίρετες ενέργειες η εκχωμάτωση και το μπάζωμα

Η κ. Μάτση έχοντας στην διάθεσή της πληθώρα στοιχείων και καταθέσεων αξιολογεί πως:

«(…) διαπιστώθηκε απομάκρυνση σημαντικών αποδεικτικών στοιχείων από τον τόπο του εγκλήματος, ώστε να καθίσταται δυσχερής αν όχι αδύνατη η πλήρης συγκέντρωση και αξιοποίηση όλων των ευρημάτων προκειμένου να εντοπιστούν οι αιτίες του δυστυχήματος και συνακόλουθα οι πράξεις και παραλείψεις των υπαιτίων που αιτιακά οδήγησαν σε αυτό..

»Ενισχυτικό δε στοιχείο αυτής της άποψης είναι μεταξύ άλλων και οι από 18-1 2024 καταθέσεις του διαχειριστή Αθανάσιου Πανδρεμμένου και των ομόρρυθμων εταίρων Μάριου και Κωνσταντίνου Πανδρεμμένου της εταιρίας με την επωνυμία “ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΝΔΡΕΜΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ο.Ε’, οι οποίοι με μηχανήματα έργων που διαθέτει η ως άνω εταιρία κλήθηκαν να συνδράμουν την επόμενη ημέρα στο τόπο του ατυχήματος και οι οποίοι καταθέτουν πως ναι μεν λόγω του μεγάλου όγκου νερού που χρησιμοποιήθηκε για την κατάσβεση της πυρκαγιάς που προκλήθηκε από τη σύγκρουση των τρένων, δημιουργήθηκε τεράστιος όγκος λάσπης που εμπόδιζε τη προσέγγιση στα βαγόνια, και για τον λόγο αυτόν άλλωστε με εντολή της πυροσβεστικής υπηρεσίας, ξερίζωσαν θάμνους, πουρνάρια και δέντρα, και έριξαν χαλίκια για να μην βουλιάζει το έδαφος, ωστόσο την δεύτερη και τρίτη ημέρα μετά το ατύχημα, περίπου 300 κυβικά χώμα με ό,τι υλικά και αντικείμενα περιλάμβανε αυτό, τα απομάκρυναν με τα φορτηγά τους και τα εναπόθεσαν σε οικόπεδο ιδιοκτησίας τους, με εντολή της πυροσβεστικής επειδή δεν τα χρειαζόταν..

Στη συνέχεια δε, όπως καταθέτουν, με εντολή της περιφέρειας προέβησαν σε επίστρωση με πίσσα και χαλίκια και διαμόρφωσαν τον χώρο προκειμένου να “γίνει ένα εκκλησάκι για τα θύματα.

Ωστόσο οι ανωτέρω ενέργειες συνιστούν αυθαίρετη παρέμβαση στο τόπο πέριξ του δυστυχήματος που αυτονόητα είναι και τόπος εγκλήματος στο μέτρο που διερευνώνται ποινικά κολάσιμες πράξεις ή παραλείψεις που οδήγησαν στη πρόκληση του, κατά παράβαση της διάταξης του άρθρου 251 ΚΠΔ, στην οποία σκιαγραφείται το έργο του ανακριτή και των ανακριτικών υπαλλήλων ως αποκλειστικά αρμόδιων να ενεργούν τις αναγκαίες ανακριτικές πράξεις για την συλλογή και διατήρηση των αποδείξεων, αλλά και της υποχρέωσης των προανακριτικών υπαλλήλων και όσων παρευρίσκονται στο σημείο να διατηρούν το χώρο ανέπαφο για την απρόσκοπτη συλλογή των αποδεικτικών στοιχείων.

Εντούτοις, παρά την πιο πάνω διαπιστωθείσα επέμβαση στο τόπο του δυστυχήματος, δεν έχει γίνει ακόμη σαφές με βάση ποια διαδικασία ελήφθη αυτή η απόφαση και από ποιον, δοθέντος ότι εκτός από τη γενική παρατήρηση ότι όλοι εκτελούσαν εντολές της πυροσβεστικής υπηρεσίας, δεν έχει διευκρινιστεί ποια συγκεκριμένα πρόσωπα αποφάσισαν την απομάκρυνση κρίσιμων αποδεικτικών στοιχείων από τον χώρο του δυστυχήματος, καθώς και τον λόγο μιας τέτοιας ενέργειας, αφού οι όγκοι χώματος και άλλων φερτών υλικών που απομακρύνθηκαν δεν είχαν ακόμη εξεταστεί από τους πραγματογνώμονες και τους ειδικούς, ενώ υπήρχαν και αγνοούμενοι της επιβατικής αμαξοστοιχίας» παρατηρεί μεταξύ άλλων η κ. Μάτση.

http://www.kafeneio-gr.com/

Το δάσκαλο, το δάσκαλο…

 του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη,

Τον φοβούνται το δάσκαλο και καλά κάνουν.

Γιατί αρνείται να σκύψει το κεφάλι στους αγύρτες της εξουσίας.

Αρνείται να υποκύψει στους εμπόρους της παιδείας.

Υψώνει ανάστημα πάνω από το μπόι των υπουργίσκων.

Στέκεται πάνω από μικρούς γραμματείς και παρατρεχάμενους.

Σχίζει τις κατά παραγγελία δικαστικές αποφάσεις σαν κουρελόχαρτα.

Τον φοβούνται το δάσκαλο και καλά κάνουν.

Γιατί εκείνος, τους μαθητές του έχει πάνω από όλους και από όλα.

Δε λογαριάζει απειλές και εκφοβισμούς και γίνεται ο ίδιος ο δικός τους φόβος.

Το δημόσιο σχολείο υπερασπίζεται με όλο του το είναι.

Το δωρεάν για όλα τα παιδιά, γιατί όλα τα παιδιά είναι αστέρια φωτεινά.

Γιατί όλα τα παιδιά αξίζουν το φως και τη φωτιά της γνώσης που ελευθερώνει.

Τον φοβούνται το δάσκαλο και καλά κάνουν.

Γι’ αυτό και βάλθηκαν να τον τσακίσουν με διώξεις.

Μα όσο τον χτυπάνε εκείνος τόσο δυναμώνει.

Κι όλο πλαταίνει το χαμόγελο της νίκης στο πρόσωπό του.

Κι όλο τα μάτια του αστραποβολούνε οργή και δίκιο.

Και πλησιάζει η ώρα που και τούτοι οι σημερινοί στα αζήτητα θα θαφτούν.

Το φοβούνται το δάσκαλο και καλά κάνουν.

Αυτοί που σκουπίζουν καρέκλες και διαδρόμους.

Που τη γοητεία της τάξης την έχουν για εφιάλτη.

Που δεν έχουν βλέμμα να ρίξουν στις αγωνίες των παιδιών μας.

Γιατί τα θέλουν γρανάζια στην ανθρωποφάγα μηχανή τους.

Αυτοί όλοι θα μετρήσουν άλλη μία ήτα από το δάσκαλο.

Τον φοβούνται το δάσκαλο και καλά κάνουν.

Γιατί στις πλάτες του κρατάει το σχολείο, αυτός και κανένας άλλος.

Την πόρτα κλείνει στους επιθεωρητές, την κύρια μα και την κερκόπορτα.

Τα παράθυρα της ελπίδας του κόσμου της δουλειάς κρατάει ανοιχτά.

Ο αέρας ο πεχλιβάνης να μπαίνει και το φως το λευκό, το πολύχρωμο.

Τη μούχλα του συστήματος να καθαρίζει για να γεμίζει η ανάσα μας από ζωή.

Τον φοβούνται το δάσκαλο και καλά κάνουν.

Γιατί προσπαθούν το μυαλό του να υποτάξουν μα δεν μπορούν.

Την αξιοπρέπειά του να τσαλακώσουν μα δεν τα καταφέρνουν.

Αφρούς βγάζουν από το στόμα οι λυσσασμένοι που τον βλέπουν άτρωτο.

Το μεγαλείο που το δίκιο εκπέμπει δεν το ξέρουν.

Αφού εκείνοι μες στη σαπίλα του άδικου ζουν και κολυμπάνε.

Τον φοβούνται το δάσκαλο και καλά κάνουν.

Γιατί και πάλι θα σημάνει με την τρομπέτα του το σάλπισμα της νίκης.

Όπως το κάνει αδιάκοπα 42 χρόνια τώρα.

Και δεν θα σταματήσει ούτε να σαλπίζει ούτε να μετρά.

Γιατί είναι κομμάτι της Ιστορίας που αιώνες τώρα μετράει.

Αγώνες, αγωνιστές, θυσίες, διωγμούς, ελπίδες μα κυρίως… νίκες.

https://selidodeiktis.edu.gr/

"Παρανοϊκοί"...(The insane ones...)

 "Δεν είναι μέτρο υγείας να είσαι καλά προσαρμοσμένος σε έναν βαθιά νοσηρό κόσμο!" Κι εμείς μοιάζουμε να  είμαστε οι..."παρανοϊκοί;;; Για την (ψυχοπαθητική) "λογική" των κυρίαρχων ελίτ, των λακέδων τους και του παθητικού, χειραγωγήσιμου κι αναλώσιμου δυναμικού σκλάβων τους...

( Δες το σε full screen )

 ( Στο video ακούγονται πολύ μικρά αποσπάσματα από τα τραγούδια "Killing in the name" των  Rage Against The Machine  &  "Free" των Omnia )

Στα ίδια μήκη κύματος:

The Crazy One

Πρόβλημα με τη γλώσσα των Αρχών...

http://antidras.blogspot.com/

Ριζάρι: Το πολύτιμο φυτό με την κόκκινη ρίζα που έχει γράψει ιστορία

 

Το Ριζάρι (Rubia tinctorum), ή Ρούμπια η βαφική, ή ερυθρόδανο το βαφικό, ή αλιζάρι, ή ρούβια, ή και μπογιά, είναι ένα φυτό της οικογενείας των Ρουβιϊδών (Rubiaceae) και περιλαμβάνει σαράντα (40) είδη, τα οποία φύονται στην Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική και την Αμερική.

Το Ριζάρι είναι ένα φυτό και συγκεκριμένα ένας αυτοφυής θάμνος που φύεται στη νότια Ευρώπη και τη νοτιοδυτική Ασία. Μπορεί να φτάσει μέχρι και 1½ μέτρο ύψος και προτιμά τα αργιλώδη και υγρά εδάφη.

Η ρίζα του ξεπερνά το μέτρο, είναι αρκετά παχιά και είναι η πηγή της ουσίας αλιζαρίνης, που της δίνει το διακριτικό κόκκινο χρώμα. Τα άνθη του είναι κιτρινωπά, κατά μασχαλιαίους ή επακρίους βότρεις, τα οποία σχηματίζουν εμφύλους βότρεις. Το ριζάρι, είναι δικοτυλήδονο συμπέταλο και το συναντάμε σε όλη την Ελλάδα κυρίως σε άγονες περιοχές και φράχτες.

Το φυτό ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο στο παρελθόν, γιατί από την ρίζα του παραγόταν μία κόκκινη χρωστική, κατάλληλη για βαφή νημάτων… Η βαφή που προκύπτει από το ριζάρι έχει ως κύριο συστατικό την αλιζαρίνη. Η χρήση του ριζαριού εγκαταλείφθηκε όταν η χημική βιομηχανία παρήγαγε την ένωση ανιλίνη που έδινε το ίδιο αποτέλεσμα.

Το ρίζωμα του φυτού συλλέγεται, καθαρίζεται από το χώμα, πλένεται, ξηραίνεται σε καλώς αεριζώμενο μέρος και υπό σκιά, και στη συνέχεια κονιορτοποιείται. Βράζεται σε νερό και χρησιμοποιείται για τη βαφή νημάτων και υφασμάτων. Στο μείγμα χρησιμοποιείται επίσης ξύδι και αλάτι, διότι αυτά συμβάλλουν στην στερέωση της βαφής.

Παλαιότερα, αλλά και σήμερα, πιο σπάνια, τη Μεγάλη Πέμπτη οι νοικοκυρές συνήθιζαν να βάφουν τα αυγά βράζοντας τις ρίζες ενός φυτού.

Το Ριζάρι από την αρχαιότητα έως και σήμερα

Το Ριζάρι ήταν γνωστό στην Αρχαιότητα. Ο Διοσκουρίδης το αναφέρει ως «ερυθρόδανον το βαφικόν» ενώ ο Θεόφραστος ο Ερέσιος ( 372-287 π. Χ.) αναφέρεται στο φυτό ως «Ερευθεδανόν», και γράφει τα εξής: «Εν δε τοις ανακάνθοις ούκ εστιν ούτως διαλαβείν τοις γένεσιν. Η γαρ των φύλλων ανωμαλία μεγέθει και μικρότητι και σχήμασιν άπειρος και ασαφής. Αλλά δει πειράσθαι κατ΄ άλλον τρόπον διαιρείν. Πλείω δέ εστι τα γένη τα τούτων και διαφοράς έχοντα μεγάλας, οίον κίσθος, μήλωθρον, ερευθεδανόν, σπειραία, κνέωρον, ορίγανος…».
(Θεόφραστος, Περί φυτών ιστορίας 6, 1, 4).

Ηταν γνωστό επίσης στην Αίγυπτο, από την περίοδο των Φαραώ αλλά και τους κάτοικους της Πομπηίας.

Το 16ο και 17ο αιώνα καλλιεργούνταν για την παραγωγή της αλιζαρίνης, η οποία χρησιμοποιούνταν για τη βαφή βαμβακερών και μάλλινων νημάτων και υφασμάτων, αλλά και στη ζωγραφική.

Από την Ελλάδα το Ριζάρι διαδόθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη και είχε μεγάλη επιτυχία εμπορικά στην Ολλανδία και στην Αγγλία, μέχρι που ανακαλύφθηκε η χημική κόκκινη βαφή και το ριζάρι αποσύρθηκε από την παγκόσμια αγορά. Ηταν επίσης πολύτιμο σε όλες τις Τσεχικες περιοχές καθώς και στην Ουγγαρία.

Ο πρώτος αγροτικός συνεταιρισμός στη Θεσσαλία

Οπως προαναφέραμε στο παρελθόν, το Ριζάρι καλλιεργούταν στην Ελλάδα. Στη Θεσσαλία και συγκεκριμένα στα Αμπελάκια, δημιουργήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα ο πρώτος αγροτικός συνεταιρισμός που ασχολείτο με τη βαφή των νημάτων από το ριζάρι. Η παραγωγή και εξαγωγή νημάτων και υφασμάτων κόκκινου χρώματος, βαμμένων με ριζάρι, γνώρισε μεγάλη ακμή και κατέκτησε τις ευρωπαϊκές αγορές.

Μέχρι σήμερα διατηρούνται τα παλαιά αρχοντικά επιφανών οικογενειών των Αμπελακίων ( π.χ. το Αρχοντικόν του Γεωργίου Schwarz), τα οποία αποτελούν μάρτυρες του πλούτου και της ευημερίας οικογενειών της περιοχής, που ήταν το αποτέλεσμα της καλλιέργειας του φυτού ριζάρι και την εκμεταλλεύσεως των εξ αυτού παραγομένων προϊόντων.

Σήμερα η Ρουβία η βαφική (Rubia tinctorum) καλλιεργείται μόνον σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδος. Ειδικότερα στην Κρήτη ( πρώην Δήμος Ρούβα, οικισμοί: Γέργερη, Ζαρρός, Βορρίζα κλπ.) έχει εν μέρει αναβιώσει η καλλιέργεια του φυτού αυτού και η χρήση των ριζών του, για την βαφή νημάτων και υφασμάτων, σύμφωνα με τον παλαιό παραδοσιακό τρόπο. (Πληροφορίες: Δρ. Ιωάννης Ηλ. Βολανάκης, Εφορος αρχαιοτήτων ε.τ., rodiaki.gr ).

weeklyhubris.com

Οι νοικοκυρές έβαφαν και βάφουν τα αυγά τους

Το Ριζάρι, όπως αναφέραμε, είναι φυτό γνωστό για τις βαφικές του ιδιότητες από τα αρχαία χρόνια. Εχει χρησιμοποιηθεί στην βαφή υφασμάτων αφού δίνει φυσικό πορτοκαλί έως κόκκινο σκούρο χρώμα καθώς και ως φυσική βαφή των πασχαλινών αυγών.

«Και ήρχισε να βάφη εν χύτρα τα αβγά, με ριζάρι, κιννάβαρι και όξος», γράφει σε κάποιο διήγημά του ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, δίνοντάς μας στοιχεία για το πώς έβαφαν την εποχή του τα πασχαλινά αβγά.

Τα πασχαλινά αυγά βαμμένα με ριζάρι εκτός από το μοναδικό χρώμα τους είναι και ανεξίτηλα. Δεν βάφουν τα χέρια, ενώ η βαφή δεν εισχωρεί και στο εσωτερικό τους. Το αποτέλεσμα που δίνει είναι ένα βαθύ κόκκινο χρώμα. Ακόμη και σήμερα αρκετοί προτιμούν το ριζάρι για να βάψουν τα αυγά τους.

weeklyhubris.com

H διαδικασία για βάψιμο των αυγών

Κοπανίζουμε το ριζάρι σε γουδί για να μπορεί να βγάλει το χρώμα του ευκολότερα. Βράζουμε το ριζάρι σε νερό για 10 λεπτά και στη συνέχεια το αφήνουμε να κάτσει για 2-3 ώρες ή και όλη τη νύχτα. Το πρωί σουρώνουμε το ριζάρι και κατόπιν προσθέτουμε τα αυγά και τα βράζουμε για περίπου 15 λεπτά προσθέτοντας μισό ποτηράκι του κρασιού ξύδι (αν χρειαστεί συμπληρώνουμε νερό, ίσα που να καλύπτει τα αυγά). Η δοσολογία είναι 70 γρ. ριζάρι για 15 αυγά.

Ριζάρι μπορείτε να σπείρετε και να χρησιμοποιήσετε τη ρίζα του και φυσικά μπορείτε να βρείτε σε καταστήματα που πουλούν βότανα και μπαχαρικά.

Οι φαρμακευτικές του ιδιότητες

Το ριζάρι έχει φαρμακευτικές ιδιότητες. Η ρίζα του περιέχει ως σπουδαιότερες δραστικές ουσίες γλυκοζίτες (γαλιοσίνην, ασπερουλοσίτην), κιτρικό οξύ και άλλα οξέα, δεψικές και πηκτινικές ουσίες καθώς και σάκχαρο, λεύκωμα και λίγο λιπαρό έλαιο.

Οι γλυκοζίτες, που προαναφέραμε, αναφέρεται ότι έχουν αντιφλογιστική και σπασμολυτική δράση στο ουροποιητικό σύστημα και όταν αποβάλλονται δίνουν μία ροδοκόκκινη χροιά στα ούρα.

Σύμφωνα με πειράματα που έγιναν σε ζώα, αναστέλλουν ή εμποδίζουν το σχηματισμό πετρών από ασβέστιο (οξαλικά, φωσφορικά άλατα) και η ρίζα του φυτού συνιστάται στις νεφρολιθιάσεις και χολολιθιάσεις, πράγμα όμως το οποίο αμφισβητείται από άλλους. (Πληροφορίες: ifarmakeia.gr).

Στη λαϊκή ιατρική, αφέψημα της ρίζας της Ρουβίας της βαφικής, συνιστάται για διάφορες παθήσεις, είναι γευστική και τονωτική.

Αναφέρεται πως έχει ισχυρή λιθοδιαλυτική ενέργεια καθώς τα συστατικά που περιέχει διασπούν ταχέως το εξ ανοργάνων ουσιών περίβλημα των χολολίθων. (Δ. Σ. Καββάδας, Εικονογραφημένον Βοτανικόν-Φυτολογικόν Λεξικόν, τ. 2, Αθήνα αν. χρον. εκδ., σ. 3472-3473).

Αλλα είδη ρουβίας είναι: Ρουβία η περιπλανωμένη (Rubia peregrina), Ρουβία η στίλβουσα ( Rubia lucida ), Ρουβία η ελλειπτική (Rubia elliptica), Ρουβία η καρδιοειδής (Rubia cordata).

https://www.thes.gr/

Η Χίμαιρα και η άσβεστη φωτιά που καίει ακόμα σ' έναν λόφο του όρους Όλυμπος της Λυκίας - Βίντεο

Κοντά στην Αττάλεια, κάπου στα 80 χλμ νοτιοδυτικά, της αρχαίας Λυκίας βρίσκεται το όρος Όλυμπος. Εκεί, κοντά στο χωριό Çıralı, πού βρίσκεται κοντά στα ερείπια της αρχαίας πόλης Όλυμπος, υπάρχει μια τοποθεσία που στα Τουρκικά λέγεται Yanartaş, δηλαδή Καιόμενος Βράχος και που έχει ταυτιστεί με το αρχαίο όρος Χίμαιρα.

Ο Στράβωνας, περιγράφοντας την ανατολική ακτή της Λυκίας στο 14ο βιβλίο των Γεωγραφικών του, γραφει για την Όλυμπο ότι είναι «πόλις μεγάλη και όρος ομώνυμων».

Το πιο εντυπωσιακό μνημείο στην πόλη είναι η πύλη ενός Ρωμαικού ναού, δεν υπάρχουν ενδείξεις για τη θεότητα στην οποία ήταν αφιερωμένος, κατά πάσα πιθανότητα ήταν ο Ήφαιστος, θεός της μεταλλουργίας. Ο Ήφαιστος ήταν προστάτης του Ολύμπου και συνδέεται με την πόλη εξαιτίας της άσβεστης φωτιάς που καίει από την αρχαιότητα πάνω σε έναν λοφίσκο του όρους Όλυμπος που ο Πλίνιος αποκαλεί όρος Χίμαιρα.

Ο Πλίνιος γράφει:

«Στη Λυκία [...] έχουμε [...] το όρος Χίμαιρα, που τη νύχτα βγάζει φλόγες, και την πόλη-κράτος Ηφαίστειο, η οποία έχει επίσης μια οροσειρά που συχνά φλέγεται. Εδώ βρισκόνταν η πόλη Όλυμπος».

Από την αρχαιότητα η Χίμαιρα ταυτιζόταν με την άσβεστη φωτιά που καίει ακόμα σ'έναν λοφίσκο του όρους Όλυμπος της Λυκίας. Το βουνό αναφέρεται στη ραψωδία ε της Οδύσσειας, εκεί όπου ο Ποσειδώνας, επιστρέφοντας από τη χώρα των Αιθιόπων, βλέπει τον Οδυσσέα να πλησιάζει στη χώρα των Φαιάκων στο προτελευταίο στάδιο του μεγάλου ταξιδιού της επιστροφής του στην Ιθάκη.

Η φωτιά, γνωστη στα Τουρκικά ως Γιανάρ, βρίσκεται σε μια καμμένη περιοχή και η φλόγα βγαίνει από μία βαθιά τρύπα πλάτους περίπου ενός μέτρου και δεν ανεβαίνει πάνω από την επιφάνεια του εδάφους.

Ομάδα Τούκων επιστημόνων μελέτησε τη Γιανάρ και βρήκε ίχνη μεθανίου, το οποίο αναδύεται υπό πίεση, ήδη φλεγόμενο. Αν προσπαθήσει κανείς να σβήσει τη φλόγα, αυτή ξανανάβει μέσα σε δευτερόλεπτα.

---------

Το βραχώδες αυτό όρος κυριολεκτικά καίγεται εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Οι φλόγες, Yanartaş όπως τις αποκαλούν οι Τούρκοι, καίνε εδώ και τουλάχιστον 2500 χρόνια.

Οι οπές αντιπροσωπεύουν τη μεγαλύτερη εκπομπή αβιογενούς μεθανίου που ανακαλύφθηκε στη Γη μέχρι σήμερα.

Εδώ και εκατοντάδες χρόνια, οι ναυτικοί μπορούσαν να δουν τις φλόγες από τη θάλασσα και τις χρησιμοποιούσαν ως ορόσημο.

Οι φλόγες αυτές, σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία, γέννησαν το μύθο της Χίμαιρας, το μυθικό τέρας που εξέπνεε φωτιά, είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού και η ουρά του κατέληγε σε φίδι (σύμφωνα με άλλες περιγραφές, είχε περισσότερα από ένα κεφάλια, συνήθως ήταν τρικέφαλο (λιοντάρι, κατσίκα και δράκος).

Ελληνική μυθολογία:

Λέγεται ότι το μεγαλύτερο όνειρο του γοητευτικού γιού του βασιλιά της Κορίνθου, Βελλεροφόντη ήταν να ιππεύσει το μυθικό φτερωτό άλογο Πήγασο. Αλλά αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Το παλικάρι που θέλει οπωσδήποτε να αποκτήσει τον Πήγασο, μια μέρα ακούει το χρησμό ενός καλόκαρδου μάντη που συναντάει στο δρόμο. Κοιμάται ένα βράδυ στο ναό που ήταν αφιερωμένο στη θεά Αθηνά και στον όνειρο του η θεά του χαρίζει ένα χρυσαφένιο χαλινάρι. Μόλις ξυπνάει αρχίζει να ψάχνει το άλογο. Το βρίσκει, χαλιναγωγεί το άλογο και καταφέρνει να το ιππεύσει.

Με τον τρόπο αυτό γίνεται ο κυρίαρχος των ουρανών. Αλλά δυστυχώς ο πατέρας του εξορίζει το Βελλεροφόντη από τη χώρα επειδή κατά λάθος σκοτώνει τον αδερφό του κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού.

Ο Βελλεροφόντης ο οποίος διασχίζοντας το Αιγαίο πέλαγος έρχεται στην Ανατολία(Λυκία) προσπαθεί να συνεχίσει εδώ τη νέα του τη ζωή. Αρχίζει να δουλεύει σαν υπηρέτης κοντά σε έναν από τους βασιλιάδες της περιοχής. Αλλά η γυναίκα του βασιλιά που υπηρετεί ερωτεύεται στον γοητευτικό πρώην διάδοχο της Κορίνθου. Δεν παραλείπει μάλιστα να εκφράσει τα συναισθήματα της ξεκάθαρα στον νέο.

Όμως ο Βελλερόφοντης είναι ένας τίμιος νέος και αρνείται μια τέτοιου είδους σχέση με τη βασίλισσα. Εξοργισμένη η βασίλισσα θέλει να τον εκδικηθεί. Πηγαίνει στον βασιλιά και κατηγορεί τον Βελλεροφόντη ότι προσπάθησε να τη βιάσει και με δυσκολία γλύτωσε από το χέρι του. Ο βασιλιάς φυσικά εξοργίζεται. Αλλά και πάλι δεν θέλει να σκοτώσει ο ίδιος τον νέο. Φωνάζει τον Βελλεροφόντη και του δίνει ένα γράμμα για το πάει στον πεθερό του, βασιλιά του Ξανθού. Στο γράμμα ζητάει από τον αποδέκτη να φονεύσει τον φέροντα του γράμματος.

Ο Βελλεροφόντης μη γνωρίζοντας το περιεχόμενο του γράμματος ξεκινά το ταξίδι του, φτάνει στο Ξανθό και παραδίδει το γράμμα στον βασιλιά. Ο βασιλιάς μόλις διαβάζει το γράμμα γεμίζει με αμφιβολίες. Διότι επηρεάζεται από την αγνότητα και την αγαθότητα του Βελλεροφόντη. Δεν τολμά να τον σκοτώσει αμέσως. Για ένα διάστημα τον φιλοξενεί και στη συνέχεια ζητά από τον νέο να σκοτώσει το τέρας Χίμαιρα που ζει κοντά στο βουνό Tahtalı.

Η Χίμαιρα είναι ένα φοβερό τέρας με κεφάλι λιονταριού, σώμα κατσίκας και ουρά που κατέληγε σε φίδι και εξέπνεε φωτιά. Ο Βελλεροφόντης ξεκινά το ταξίδι του με την εντολή του βασιλιά. Όπως άλλωστε είπαμε και πριν ήταν κυρίαρχος των ουρανών. Πετάει προς την περιοχή που βρίσκεται το τέρας καβάλα στο ιπτάμενο άλογο του τον Πήγασο. Η Χίμαιρα προσπαθεί να τους απομακρύνει βγάζοντας φωτιά από το στόμα της. Ο Βελλεροφόντης ο οποίος αναβαίνει στην κορυφή του βουνού μαζί με τον Πήγασο αρχίζει από εκεί να παρατηρεί τις κινήσεις του τέρατος. Ετοιμάζει το ακόντιο του η μύτη του οποίου είναι μολυβένιο.

Επιτίθεται και καταφέρνει να περάσει το ακόντιο του μέσα από το στόμα του τέρατος. Μέσα σε λίγο διάστημα άρχιζε να καίει το στομάχι του τέρατος. Το φοβερό αυτό τέρας σωρεύεται κάτω και ξεψυχά βγάζοντας τρομακτικές κραυγές. Η Χίμαιρα φονεύεται με τον τρόπο αυτό. Το σώμα της σαπίζει αλλά οι φλόγες που βγαίνουν από το στόμα της παραμένουν αναμμένες ακόμη και μετά από εκατοντάδες χρόνια.

Οι φλόγες αυτές συνεχίζουν να φλέγουν ακόμη και σήμερα στην κορυφή του βουνού.

Στο συγκεκριμένο μύθο αναφέρονται στα έργα τους ο Όμηρος και πολλοί επικοί ποιητές.

Ορισμένες πηγές αναφέρουν μάλιστα ότι η πρώτη ιερή φλόγα των ολυμπιακών αγώνων προέρχεται από αυτό το μύθο.

Αλλά δυστυχώς ο Βελλεροφόντης δεν είχε αίσιο τέλος.

Μόλις σκοτώνει τον τρομερό τέρας, τον συνεπαίρνει η ματαιοδοξία και επιχειρεί να ανέβει στον Όλυμπο λέγοντας ότι η θέση του πρέπει να είναι δίπλα στους θεούς.

Αλλά ο Δίας τον τιμωρεί ρίχνοντάς τον έναν κεραυνό. Ο Βελλεραφόντης από γνωστό ήρωα της εποχής του καταλήγει σε μια μίζερη ζωή λόγω της παράλογης ματαιοδοξίας του.

Ο κεραυνός τον αφήνει ανάπηρο και αναγκάζεται να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του ζητιανεύοντας.

Ο μύθος αυτός όπως όλοι οι μύθοι είναι γεμάτος από διδάγματα.

Η φλόγα που παλιότερα ήταν ισχυρότερη με το χρόνο μίκραινε και μετατράπηκε σε πολλές μικρές φλόγες. Σήμερα εάν επισκεφτείτε την περιοχή Yanartaş(φλεγόμενα βράχοι) όπου βρίσκεται η φλόγα της Χίμαιρας θα παρατηρήσετε και τα ερείπια του Ναού του θεού της φωτιάς Ηφαίστου.

Επίσης θα δείτε και τα ερείπια μια βυζαντινής εκκλησίας. Η ύπαρξη αυτών των ερειπίων αποδεικνύει ότι ακόμη και σε περίοδο χριστιανισμού ο χώρος που βγαίνει η φλόγα θεωρήθηκε ιερός.